Όπως μου είπες Chris, έχεις ταξιδέψει παντού και η οικογένειά σου είναι διασκορπισμένη σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Εσύ? Που νιώθεις Home? Εεεε..νομίζω Αθήνα. Ναι, Αθήνα. Αν και δεν μου ταιριάζει σαν πόλη. Έχει πολύ εγωκεντρισμό και εσωστρέφεια. Είναι κλειστή. Όσο και να φαίνεται η Αθήνα σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα ότι είναι πιο ανεκτική, είναι πιο πίσω από όλες τις υπόλοιπες πόλεις, μη σου πω και τα χωριά της χώρας. Είμαστε συντηρητικοί. Αυτή είναι η λέξη. Πότε συνειδητοποίησες ότι η μουσική είναι το κάλεσμά σου και τι λένε οι γονείς σου γι’αυτό? Δεν σε θέλανε γιατρό ας πούμε? Όχι ξέρεις..Οι γονείς πάντοτε, όταν μεγαλώνεις, σκέφτονται άλλα πράγματα και...(παύση) αλλά ο καθένας έχει μια κλίση στη ζωή, έτσι? Είτε αυτό είναι τέχνη, είτε αυτό είναι ζωγραφική, είτε είναι υδραυλικός κάποιος, έχει την κλίση του. Αυτό δεν μπορείς να το προσδιορίσεις και μερικές φορές σου’ρχεται μάλιστα και μετά από πολύ καιρό. Εγώ νομίζω το συνειδητοποίησα αργά, μετά τα.. Όχι αργά, τι λέω; Δεκαέξι, δεκαεφτά χρονών έπαιζα ήδη μουσική, αλλά πριν ακόμη από αυτό ήμουν συλλέκτης δίσκων. Έχω γύρω στους 10.000 δίσκους. Όπου στο σπίτι – πώς έχουν οι γυναίκες τα ρούχα τους και τα συλλέγουν Jimmy Choo, Prada, Manolo Blahnik και αυτά- εγώ έχω 5 δωμάτια που είναι όλο δίσκοι, δίσκοι, δίσκοι, δίσκοι...
16
SOUTHCITY