Eylül 2017 / Sosyalist Dayanışma
66. Sone Can Yücel çevirisi
66. Sone Talat Halman çevirisi
Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Bıktım artık dünyadan, bari ölüp kurtulsam:
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
Bakın, gönlü ganiler sokakta dileniyor.
Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini, Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz, Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
İşte kırtıpillerde bir süs, bir giyim kuşam, İşte en temiz inanç kalleşçe çiğneniyor, İşte utanmazlıkla post kapmış yaldızlı şan,
O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
İşte zorla satmışlar kızoğlan kız namusu,
Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru,
İşte gadre uğradı dört başı mamur olan,
Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
İşte kuvvet kör-topal, devrilmiş boyu posu,
Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
İşte zorba, sanatın ağzına tıkaç tıkmış.
Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
İşte hüküm sürüyor çılgınlık bilgiçlikle,
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
İşte en saf gerçeğin adı saflığa çıkmış,
Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen’e
İşte kötü bey olmuş, iyi kötüye köle;
Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
Bıktım artık dünyadan, ben kalıcı değilim,
Seni yalnız koymak var, o koyuyor adama.
Gel gör ki ölüp gitsem yalnız kalır sevgilim.
23