Haziran 2007 EK‹M 17
Devrimci miras yaflatmak, daha ileriye taflımakla mümkündür! ‘71 Devrimci Hareketi’nin simge isimleri Mahir Çayan, Deniz Gezmifl, ‹brahim Kaypakkaya ve yoldaflları her yıl ölüm yıldönümlerinde anılmakta, devrimci kadro tipinin seçkin örnekleri olarak, devrimci harekete kattıkları olumlu de¤erlere vurgu yapılmaktadır. Ancak Türkiye devrim mücadelesinin yüzakı olan bu devrimcileri ananlar, dahası onların devretti¤i mirası yaflattı¤ını öne sürenler arasında ciddi farklar bulunmaktadır. Öte yandan, özellikle idam edilerek katledilen Deniz Gezmifl ve yoldaflları, reformistinden devlet solcusuna, gericisinden ırkçı-floven zihniyetin bazı temsilcilerine kadar bir takım soysuzlar tarafından istismar konusu da edilmektedir. Türkiye’deki devrimci örgüt ve partiler uzun yıllar ‘71 Devrimci Hareketi’nin flu veya bu akımının mirasçısı oldu¤unu savunmufltur. Halen de bu çizgide ısrar eden, yaklaflık 40 yıl önce bu genç devrimciler tarafından ortaya konulan düflünsel düzeyin ötesine geçemeyen akımlar vardır. Henüz yirmili yafllardaki devrimcilerin ortaya koydu¤u ideolojik-politik tahlillere takılıp kalanların, ‘71 devrimci hareketinin mirasını yaflattıklarını sanmaları kolay anlaflılır bir durum de¤ildir. Böyleleri, genç devrimcilerin 40 yıl önce ortaya koydu¤u düflünsel ürünlere sıkı sıkıya sarılarak, teorik üretim için çaba harcama “yükü”nden de kurtulmufl oluyorlar. Reformizmden devrimci kopufl, seçkin devrimci kiflilik… Komünistler, ‘71 Devrimci Hareketi’ni Türkiye’nin reformist gelene¤inden devrimci bir kopufl olarak de¤erlendirmifllerdir. Bu kopufla asıl anlamını veren, küçük devrimci grupların kent veya kırda silahlı eylemler yapması de¤ildir elbette. Kopuflun asıl anlamı, bu akımların ideolojik-politik bilinç planında gerçeklefltirdi¤i sıçramadır. Bilinç
planındaki sıçrama, bu akımların devlet konusunda, fliddete dayalı devrim konusunda, kapitalizmin temel noktalardan reddi konusunda radikal, devrimci bir ideolojikpolitik tutum gelifltirebilmesinin yolunu açmıfltır ki, kopufla asıl anlamını veren de budur. ‘60’lı yıllar sosyal uyanıflın yaygınlafltı¤ı, toplumsal muhalefetin hızla geliflip kabardı¤ı bir dönemdir. ‹flçi sınıfı, kentin ve kırın emekçileri, Türkiye tarihinde ilk defa bu dönemde, bu kadar kitlesel bir flekilde eylem alanlarında, grevlerde, direnifllerde, toprak iflgallerinde sözünü söylemeye, sola, sosyalizme yakınlaflmaya bafllamıfltır. Mücadele alanlarında iflçi sınıfı ve emekçiler oldu¤u halde, dönemin sosyalist olma iddiasında olan akımların çizgileri, büyük ölçüde orta sınıf aydınları tarafından belirlenmifltir. T‹P, YÖN, MDD, dönemin öne çıkan sol akımlarıdır. Ancak bu akımların hiçbiri, devrimci iktidar perspektifi bir yana, düzeni cepheden karflıya alabilecek bir çizgiyi temsil edebilecek durumda de¤ildi. ‘71 devrimci hareketi, döneme egemen olan reformist cendereyi kırmıfl, bu devrimci kopufl sayesinde radikal devrimci akımlar oluflturabilmifltir. Burjuva sosyalizmi olarak tanımladı¤ımız T‹P, YÖN, MDD ise, 1974’ten sonra devrimci akımların güçlenmesiyle esas olarak dönemini kapatmıfltır. Reformizmden devrimci kopuflun sa¤lanmasına önderlik eden kadroların, Mahirler, Denizler, Kaypakkayalar ve onların yoldafllarının devrimci kifliliklerinde içsellefltirdikleri üstün nitelikler de, Türkiye devrimci hareketine ‘71’den miras kalan önemli kazanımlardır. Her yönüyle düzeni cepheden karflıya alan devrimci bir durufl, düzenin cellâtları karflısında hiçbir koflulda e¤ilmeme, tereddütsüz bir flekilde davaya adanma, devrimci dayanıflma ve siper