PART‹ZAN 44/ May›s-Haziran 2002
24 davran›p, davranmad›¤›m›z tart›flabilinir. ‹flte bu ba¤lamda oluflturmaya çal›flt›¤›m›z alternatif yaflam tarz› olarak devrimci kiflilikte de baz› deformasyonlar meydana gelir. Burada amac›m›z Liu fiao-fii gibi nas›l iyi bir komünist olunur tarz›nda tek tek yap›lmas› gerekenleri saymak de¤il. E¤er öyle yaparsak bafltan idealizm bata¤›na saplanm›fl oluruz. ‹dealizmin oldu¤u yerde devrimci kiflilikten bahsetmek olsa olsa hofl bir sohbet konusu olabilir. Lenin der ki “Devrimci teori olmadan, devrimci pratik olmaz.” Devrimci teorinin olabilmesi için de gerekli olan toplumsal pratiktir. Yani toplumsal pratik içerisinde neden sorusunu sorduktan sonra nas›l sorusunu da yöneltmemiz gerekir ve burada teori (pratikten ald›¤› verilerle) devreye giriyor. Devreye devrimci teori girinceye kadar yapt›¤›m›z her türlü eylem, kendili¤inden ve bilinçsiz bir eylem olmaya mahkumdur. Devrimci teori neden ve nas›l sorular›na do¤ru cevap vermemizi sa¤lad›¤› gibi, prati¤imizi de olmas› gereken hatta çekerek, ve pratikten ald›¤› verileri sistemlefltirerek tekrar teorilefltirip ve tekrar prati¤imize yön verir. Bu böylece sonsuza kadar gider. Elbette ki teorinin tekrar tekrar kal›ba dökülmesi de bir pratiktir. Verilerini yaflamdan, devrimci savafl›mdan alan bir pratiktir. Yani teori-pratik birli¤ini salt eylem ile söylem aras›ndaki bir karfl›l›kl› etkileflim olarak ele almak yetersizdir. Söylemin üretilmesi ve prati¤e yön vermesi de bir eylemdir öz olarak.
Sürekli s›n›f bak›fl aç›s›ndan söz ederiz. S›n›f bak›fl aç›s› proletaryan›n bilimi olan MarksizmLeninizm-Maoizm’den baflka birfley de¤ildir. Yani tarihsel materyalizmin günümüzde ulaflt›¤› en üst aflamad›r. Hepimizin bu konu hakk›nda söyleyebilece¤i birfley mutlaka vard›r. Ama yaflam›n içindeki s›radan denebilecek olaylarda, olgularda, kendi yaflam›m›zda Marksizm-LeninizmMaoizm’i ne kadar hakim k›labiliyoruz? Buna verilecek en güzel yan›t, içinde yaflad›¤›m›z gerçekli¤imizdir. Engels diyalekti¤in özünü ‘hareket’ olarak belirlerken ayn› zamanda diyalekti¤in olaylar›n, olgular›n iç ba¤lant›lar›n› inceleme yöntemi oldu¤unu belirtir. Lenin ise “diyalekti¤in özünü çat›flma yasas›” olarak al›r. Baflkan Mao ise çat›flma yasas›n› temel yasa olarak kavrar. Ayr›ca z›tlar›n birli¤i ve mücadelesi olarak yeni katk› sunar. Bundan hareketle, birço¤umuz görünürde ifl yapmam›z›, faal olmam›z› (dar pratik) yeterli görüp, devrimci yaflam› üretti¤imizi zannederiz. Oysa bu, sorunun sadece bir yönü. Prati¤imizden dersler ç›karma ve teorinin tekrar üretilmesi noktas›nda eksik kal›r›z. Buradan bireyin iç çeliflkilerine geçecek olursak-ki yukar›da sayd›¤›m›z noktalardaki eksiklik, üretimsizlik, devrimci kiflilikte direkt yafland›¤› gibi ayn› zamanda bireydeki zaaflar ve eksiklikler de bu durumu etkiler ve devrimci kiflili¤i tekrar tekrar üretmenin önüne engeller ç›kar›r. Burada tekrar tekrardan kast›m›z, bireyin sürekli kendini yinelemesi de¤il,
daha üst boyutta kendisini üret mesidir. Bir devrimci var olanla yetinmeye bafllad›¤› anda yaflam›n gerisine düflmüfl demektir. Tekrar diyalekti¤e dönecek olursak, Engels’in hareketi temel almas›, o istemese bile ki; Engels öyle kullanmam›flt›r, bizim hareketi, mekanik harekete indirgememiz, hareketi böyle alg›lamam›z, kendi kendimizi silahs›zland›rmam›z anlam›na gelir. Çok bilinen bir örnek verecek olursak, bir araba hareket etti¤inde tekerlekleri dönmeye bafllar. Bu bir harekettir. Araba ileriye do¤ru hareket etmifltir. Oysa her harekette araba ileri gitmiyor olabilir. Araban›n hareket etmesi, onun ileriye do¤ru gitmesi anlam›na gelmiyor. Burada nereye ve hangi yöne do¤ru gitti¤i önem kazan›r. Biz kendi yaflam›m›zda ve prati¤imizde bu soruyu sürekli kendimize sormal›y›z. Evet hiçbir fley dura¤an de¤ildir bizim yaflam›m›zda... Fakat bu hareketin yönü çok önemlidir. ‹flte bizim devrimci yaflam tarz›n› hayata geçirmedeki eksikli¤imiz burada ortaya ç›k›yor. Yani hareketin yönünü ya göremiyoruz ya da bafltan hep geriye koflulmas›yla devrimci saflarda yer almam›z› ve ö¤rendi¤imiz fleylerin bizi hep ileriye tafl›d›¤›na inan›yoruz/zannediyoruz. Oysa s›n›fl› toplumda yafl›yoruz ve proleter ideolojinin, her çeflit burjuva ideolojisi ve üretim tarz›yla kuflat›lm›fl oldu¤u toplumda yafl›yoruz. Bir baflka deyiflle, çeliflkilerden bolca söz etmemize ra¤men ondan bihaberiz. Oysa hareketin kendisi de bir çeliflkidir ve bir ol-