müzün temel kopuş halkası, nihai amacın ütopyalaştırılması ve sloganlaştırılmasından onu kurtarmak, komünizmi doğrudan ve somut bir program konusu haline getirmektir. Nihai amaçla günlük çalışma, dönemin, günün görev ve sorunlarının çözümü arasında canlı ve dinamik, nihai amacın öğelerini içerimine alan süreklileşmiş bir bağ kurulmasıdır. Çıkışını komünizmden alan güçlü ve derinleşen bir kapitalizm eleştirisiyle, kapitalizmin karşısına sosyalizmi tam cepheden ve güncel olarak dikmektir. Bu olmadan devrimci reformizmden kurtulunamaz. Bu olmadan antiemperyalist demokratik halk devrimciliğinin ulusalcı bir demokratik kapitalizme doğru derinleşen çözülmesinden çıkılamaz. Bu olmadan komünist devrimcilikten söz edilemez. Bu olmadan program ve tüzük bütünlüğü, amaç-araç ve yöntem bütünlüğü kurulamaz. Bu olmadan, yeni bir parti ve tüzük düşüncesine çıkılamaz.
peryalizme doğru gerileyip bu temelde siyaset yapmaktan çıkartır. Antikapitalist yönde derinleşen bir antiemperyalizme, ulusçuluğu, ulusal dar görüşlülüğü, kafalardaki ulusal çitleri yıkıp geçecek bir proletarya enternasyonalizmiyle dünya devrimi-komünizm yönünde ilerlemeye götürür. Din karşısında eleştirel bir tutum almaya yöneltir ve liberal özgürlükçülerle yanyana türban savunuculuğundan kurtarır. Aileye dönük eleştirellik kadın özgürlüğü sorununun ve çocuğun ve erkeğin de özgürlüğünün daha doğru kavranmasını sağlar ve sorunun sadece sınıf ve sosyalizm sorununa genel düzeyde bağlamakla yetinilmemesi gerektiğini gösterir. Kapitalizmin çekirdek aileyi dahi çözdüğü bir aşamada kutsal aile savunuculuğu yapılması gibi geri düşüncelere prim vermemeyi de öğretir. Üretim ve emeğin kapitalist örgütlenme biçimlerine karşı kolektif emekçi niteliği kazanmış bir işçi sınıfının, üretim ve emeği, tarz, yöntem ve ilişkileriyle de sosyalist bir temelde örgütlemesinin alternatif plan ve modelini ortaya koyma ve bunun üzerinden konuşma imkanını kazandırır. Sosyalizmin ekonomik inşasının sadece merkezi ekonomik plan olmadığını gösterir. İnsanı makinenin, proje ve planın uzantısı haline getiren üretim örgütleyiş biçimine karşı; makineyi, proje ve planları
Bu bakış bize kapitalizmin ekonomik, siyasal, toplumsal, kültürel örgütlenme ve ilişki biçimlerinin karşısına sosyalist alternatifleri dolaysızca koyabilmeyi, örneğin kapitalizmin çözmekte olduğu, yeni biçimler kazandırarak yeniden ürettiği din, ulus, aile gibi kurumlara karşı komünist bir eleştirelliği kazandırır. Örneğin ulus konusunda ulusalcı bir antiem92
emekçiye tabi kılan, sorunların tespiti, çözümü ve kararların alınışında parça bir işlevi yerine getirirken dahi bunların tümünün bilgisine sahip kolektif emekçi özneleşmesini geliştirici bir üretim ve emek örgütlenmesini gerçekleştirir. Doğaya ait ve onun bilinçli parçası olarak sosyalist insan ve sosyalist toplum, insan-doğa ilişkilerini ekosistem bütünlüğü içerisinde, ortakyaşarlık kuralına uygun olarak kurar. Toplumla birey ve bireyler arasındaki ilişkilerin kaba toplumsal eşitlemeci ve düz kuruluşundan toplumsal ve bireysel özgürlüğün karşılıklı gelişim ilişkisini ve genel toplumsal özgürlüğü bireyin çok yönlü gelişiminde gören kurucu bir sosyalizm...
kadro nitelik ve özelliklerini yeniden tanımlama imkanını kazandırır. Sosyalist bir devrimin komünist bir devrim olabilmesi imkanını kazandırır. Önceki sosyalist devrim programları da bugünkü koşullara yanıt vermemektedirler ve bir çekim gücüne sahip değillerdir. Sosyalist devrim programının nirengi noktalarından biri, kapitalizmin temel çelişkisinin bilimsel ve doğru tanımlanmasıdır. Bu “üretimin ileri toplumsal karakterine karşılık özel mülkiyet çelişkisi” değil, üretimin ileri toplumsal karakterine/güçlerine karşılık üretimin sermayeye dayalı toplumsal ilişkileri çelişkisidir. Sorunu, dar anlamda “özel mülkiyet” ya da “mülkiyet ilişkileri” olarak gören yaklaşımlar, çelişkiyi üretici güçler ile bölüşüm ilişkileri alanına ya da son tahlilde aynı anlama gelmek üzere altyapı ile üstyapı, ekonomi ile siyaset, toplum ile devlet arasına kaydırır. Bu yaklaşım, kullanım değeri ile değer, emekgücü ile emek, somut emek ile soyut emek arasındaki ayrımların, emekgücünün meta karakterinin, değer hatta artıdeğer yasasının üstünden atlar, bu yüzden ne kadar devrimci biçimler alırsa alsın özünde reformist bir politika olmaya mahkumdur. Günümüzün geleneksel sosyalist devrim program ve anlayışları da, Neo-Ricardocu (II. Enternasyonal uzantısı) bu
Bu yaklaşım bize, partinin örgütlenmesini, evet, yine verili siyasal toplumsal durumun, mücadele koşullarının, kültürel şekillenişin, alışkanlıkların, kadroların, sınıfın ve kitlelerin bilinç düzeyindeki geriliğin oluşturduğu zorunluluklar ve geriye çekicilikleriyle birlikte -bunları yok saymayarak, küçük burjuva demokratizmine ve anarşizmine düşülmedenfakat ileri bir kolektivizmi geliştirici yönde ele alma imkanı kazandırır. Önderlik tarzı, organlar arasındaki ilişki tarzını, görevler ve haklar ilişkisini, yoldaşlık ilişkilerini yeni bir temelde ele alma, yeni bir kadro zihniyeti oluşturma, komünist 93