O F UR Kalli
Í ósköp venjulegum bæ í ósköp venjulegum garði naut frekar óvenjuleg fjölskylda sumarsins. Hún beið eftir pabba sem hafði lofað að koma þeim á óvart með einhverju spennandi. Hvað gæti það verið?
„Við förum í sumarfrí á morgun. Í tjaldútilegu!“ kallaði pabbi glaðlega. Hann brosti breitt, en það gerðu þau hin ekki. Tjaldútilega var ekki alveg það sem þau höfðu hugsað sér. Engum nema Kalla þótti þetta hljóma spennandi.
„Ég þarf sannarlega á smá sumarfríi að halda,“ sagði Kalli um leið og hann reyndi að taka allt til sem hann vildi hafa með sér í ferðina. „Má ég leggja til að þú takir þér þá líka frí frá þessum æfingum þínum með röntgensjónina?“ sagði amma. „Ég veit ekki hvað þú ert að tala um,“ tautaði Kalli. Kalli var ekkert venjulegt smábarn. Hann bjó yfir ofurkröftum og amma var sú eina sem vissi af því. En hann hafði ekki alveg lært að nota alla kraftana ennþá. Til dæmis var enn erfitt fyrir hann að sjá í gegnum hluti með röntgensjón, en hann æfði sig af kappi.
Daginn eftir lögðu þau af stað. Húsbíllinn var sneisafullur af dóti og fúlli fjölskyldu. Kalli var sá eini sem var glaður. Og svo pabbi, auðvitað. Það var komin hánótt þegar þau komu á tjaldsvæðið. „Það vill svo vel til að ég er sérlega klár í að leggja bíl. Þetta eru meðfæddir hæfileikar, ef svo má segja,“ hugsaði pabbi ánægður með sig þegar hann bjó sig undir að bakka bílnum í stæði í myrkrinu.
„Drottinn minn dýri,“ sagði amma þegar hún klifraði út úr bílnum árla morguninn eftir. „Þetta er sannarlega … svolítið sérstakt.“ Krakkarnir göptu bara af undrun. „Færðu bílinn undir eins,“ sagði mamma höstuglega.
En ekkert gat komið pabba úr jafnvægi. „Svona þá!“ sagði hann eftir að hafa lagt bílnum svolítið betur. „Nú skulum við njóta allra þeirra dásemda sem tjaldsvæðið hefur upp á að bjóða.“
Matur PYLSU
KEBAB
PÍUPÍ
KÁSSA
BÚLLA
TSA
KOSTA
KENTA
BINGÓ
BINGÓ HÚSVA GNAB INGÓ MÁVAB INGÓ PYLSU BINGÓ
VIÐ HÖ ALLT T FUM IL ALL (OG G S! OTT B ETUR)
CAN DY FLOSSU ND DÓSAKA ST OLN BO GAMÁL NING SÁPUKÚ LUFLUG GEGG JAÐAR VATNSRENNI BRAUT IR KALKÚN AHLAUP ÓLÁTA BAÐ VEIÐIS ÆLD HATTA DANS PYLSUH ÁM ÚTIKA MAR LÍTIÐ MÍNIG OLF
Stóri bróðir og afi ákváðu að fara og veiða og Kalli fékk að fara með. En þeir þurftu að bíða heillengi áður en nokkur fiskur lét sjá sig. Kalli ákvað að nota röntgensjónina og gá hvort ekki væri einhver stórlaxinn að fara að bíta á. Og rétt í því beit á! Því miður hafði Kalli ekki enn náð stjórn á röntgensjóninni, þannig að í staðinn fyrir að horfa bara þá grillaði hann fiskinn með augnaráðinu einu. Og brunafýluna lagði um allt vatnið.
Einlífi fyrir
asna
Loksins var eins og allir væru komnir í alvöru sumarfrísstemningu. Allir voru eitthvað að dunda sér og amma spjallaði við Rolf, sem var með húsvagn við hliðina á fjölskyldunni.
Þegar fór að kvölda náði pabbi í grillið. Hann var mikill grillmeistari, að eigin áliti. En það tókst ekki sérlega vel til. „Hvar er amma?“ spurði mamma og leit í kringum sig. „Hún hefur bara farið í smá göngutúr,“ sagði pabbi og rembdist við að kveikja upp í grillinu með eldspýtum.
Þegar pabbi reyndi í hundraðasta sinn að kveikja eld gafst Kalli upp. Hann var allt of svangur til að hangsa svona og horfa á þessa vitleysu. „Ég er kannski ekki mjög góður í að sjá í gegnum hluti,“ hugsaði hann með sér, „en fer létt með að fá þá til að loga.“ Hann hvessti augun eldsnöggt og … pang!
Þetta var kannski heldur mikið af því góða.
Morguninn eftir vakti stóra systir fjölskylduna. „Amma er horfin! Og hún hefur ekki einu sinni sofið í rúminu sínu í nótt,“ kallaði hún. „Hvað segirðu, hvert hefur hún farið?“ sagði mamma áhyggjufull. „Við verðum að hjálpast að við að leita að henni.“
„Sjáið hvað ég fann! Ömmu hefur verið rænt!“ Stóri bróðir veifaði ákaft einni pappírsskutlu stóru systur. Á henni stóð „HJÁLP AMMA“. „Guð minn góður, hvað hefur gerst?“ sagði mamma og greip andann á lofti af geðshræringu.
LAUSN AR GJALD -
TVÖÞÚSUNDKALL ! ANNARS ...
Það er miklu auðveldara að leita úr lofti, hugsaði Kalli með sér. Allir voru uppteknir við að leita svo hann gat alveg skroppið í smá flugtúr án þess að nokkur tæki eftir. Enginn í fjölskyldunni vissi að hann gæti flogið. Bara amma. Og nú var hún horfin! Kalli fann að hann táraðist. Hann varð að finna hana.
Fjölskyldan æddi í öngum sínum fram og aftur um tjaldsvæðið og leitaði. Allir hjálpuðu til. Eða reyndu það að minnsta kosti. Því miður tókst ekki alltaf nógu vel til. Pabbi festist undir hoppukastalanum og mamma réðst á gamla konu sem hún hélt að hefði stolið prjónadótinu hennar ömmu.
Svo heyrðist heilmikill buslugangur niðri við vatnið. Afi hafði séð sefbrúsk standa upp úr vatninu og hélt að það væri hárið á ömmu. En svo var auðvitað alls ekki og í staðinn var afi næstum drukknaður.
Og það mátti heldur ekki líta af stóra bróður og stóru systur. Þau höfðu ráðist á lítinn strák með vatnsbyssu og Kalli neyddist til að taka til sinna ráða.
Kalli var farinn að örvænta. Bara að hann gæti fengið röntgensjónina til að virka. Þá gæti hann horft inn í öll tjöldin og húsvagnana og kannski komið auga á ömmu einhvers staðar.
Til að byrja með gekk þetta alls ekki. En Kalli neitaði að gefast upp. Þetta var neyðarástand. Hann reyndi að beina augunum upp og niður og til hliðar, hægt og hratt. Loksins prófaði hann að píra augun aðeins og þá gerðist það – hann sá í gegnum hluti! Og ekkert fór að brenna samtímis. Hann leitaði ákaft gegnum alla húsvagnana og það leið ekki á löngu þangað til hann sá gamalkunnar útlínur ömmu inni í einum þeirra. Það leit út fyrir að hún væri að slást við einhvern. Kalli skreið eins hratt og hann gat að húsvagninum og benti svo að fjölskyldan myndi skilja. „Amma, amma,“ vældi hann.
Og nú tók fjölskyldan við sér. Þau stormuðu öll inn í húsvagninn, reiðubúin að bjarga ömmu, sem barðist greinilega fyrir lífi sínu. En það var enginn hættulegur mannræningi þarna inni. Bara Rolf.
„Hvernig í ósköpunum datt ykkur í hug að mér hefði verið rænt?“ hvæsti amma reiðilega. Stóri bróðir sýndi henni pappírsskutluna og amma sléttaði gremjulega úr blaðinu svo allur textinn kom í ljós.
Ömmu hafði ekki verið rænt og fjölskyldunni fannst tilvalið að halda upp á það, svo hún ákvað að halda hátíðarkvöldverð um kvöldið. Og Rolf lánaði pabba fína grillið sitt svo allir voru glaðir og urðu auk þess saddir.
Þegar Kalli var kominn í rúmið velti hann fyrir sér öllu því sem hafði gerst og var mjög ánægður með að hafa bjargað ömmu. Þótt hún hefði ekki beinlínis verið í hættu stödd. Og aukinheldur hafði hann lært að nota röntgensjónina. „Reyndar getum við ekki farið mjög oft í frí,“ hugsaði hann með sér. „Það tekur allt of mikið á kraftana.“
Er eitthvað sem Ofur-Kalli getur hjálpað ÞÉR með?
Óvenjulegasta smábarn heimsins, Ofur-Kalli, rannasakar dularfullt mál! Loksins er komið sumarfrí, og hvað er skemmtilegra en að fara í tjaldútilegu? Flest, finnst fjölskyldunni sem er súr á svip þegar hún leggur í hann á nýja húsbílnum. Það eru bara pabbi og Kalli sem hlakka til að slappa af á notalegu tjaldstæði. En þetta verður aldeilis ekki nein afslöppun, því þegar fjölskyldan er komin á staðinn hverfur amma! Hefur henni verið rænt? Ofur-Kalli verður að grípa til nýrra ráða til að leysa þessa ráðgátu ... Ofur-Kalli og dularfulla ömmuhvarfið er þriðja bókin eftir glæpasagnadrottninguna Camillu Läckberg um ungbarnið með ofurkraftana. Sigurður Þór Salvarsson íslenskaði.
ISBN 978-9935-498-20-5
9 789935 498205