sodeia.net
ιούνιος - Αύγουστος 2013
προΣωπα
δεν ανακαλύπτει ούτε τις δυνατότητες αλλά ούτε τις αδυναμίες της. Επίσης υποστηρίζει πως η γυναίκα κατά την διάρκεια της ιστορίας θεωρήθηκε ως ανωμαλία, ως παρέκκλιση. Ακόμη και η πρώιμη φεμινίστρια Mary Wollstonecraft θεωρεί τους άντρες ως το ιδανικό στο οποίο θα έπρεπε να ανέλθουν οι γυναίκες. Η Μπωβουάρ λέει πως αυτή η στάση έχει κρατήσει πίσω τις γυναίκες διατηρώντας την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι η παρέκκλιση από το κανονικό, ότι είναι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την “κανονικότητα”. Λέει επίσης πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει, πρέπει να καταρρίψει την υπόθεση αυτή.
Ο άνδρας με την γυναίκα όντως διαφέρουν μεταξύ τους αλλά είναι ανήθικο να αναγάγει κανείς την διαφορετικότητα σε ετερότητα. Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας, χρώματος και καταγωγής, θρησκείας και εθνότητας πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον προσδιορισμό της ταυτότητάς τους και να ορίζουν την ζωή τους. Με αυτό τον τρόπο η Σιμόν ντε Μπωβουάρ θα αναδειχθεί σε κυρίαρχη φιγούρα του φεμινισμού στην δεκαετία του ’60 καθώς τα αιτήματά της δεν αφορούν μόνο την κατοχύρωση της πολιτικής ισότητας των δύο φύλων αλλά μια ριζική, ανατρεπτική οπτική του τρόπου της ύπαρξης.
τα blues του εξωγήινου
ΔιηγηΣειΣ
του Βασίλη παλαμάρα
Μια μήτρα, πολύ νερό, ένα συμπαγές σκοτάδι και μπόλικη σιωπή. Έπειτα, γλιστράς σε έναν απαλό σωλήνα. Ίσα που σε χωράει εκεί μέσα, μαζί με την τρομάρα σου. Θες να γυρίσεις πίσω, μα σε σπρώχνουν προς τα έξω. Σε αρπάζουν και σε στεγνώνουν δυο άγνωστα χέρια και το πρώτο σου τραγούδι, είναι το κλάμα σου. Αυτή είναι η πρώτη σου γνωριμία με τα αέρια και τα στέρεα και με όλους τους υπόλοιπους που είχαν φτάσει νωρίτερα, εκεί. Οι πρώτες μέρες, είναι φρικιαστικές. Σε ξυπνούν συνεχώς, απ’ τα όνειρά σου. Όλοι τους είναι τόσο υπερκινητικοί και καθώς η ακοή σου καλυτερεύει, διαπιστώνεις πως κανείς τους δεν αντέχει τη σιωπή. Όλοι τους, μιλούν ασταμάτητα. Κάπου εκεί, ανάμεσα στις φωνές και τους ήχους των αντικειμένων, έρχεται το νανούρισμά της, να σου συστήσει την ομορφιά της μουσικής.
Ούτε που καταλαβαίνεις πως περνά ο καιρός. Είναι αδύνατο να τον ανακαλέσεις, για να συνειδητοποιήσεις πόσο γρή-
19