D. Mantey: Miejsca spotkań…
Ja najbardziej lubię podziwiać, jak ludzie mają urządzone ogrody. Kiedy jest wiosna i lato, to dużo sobie spaceruję i podziwiam przez siatkę. Gdy ktoś jest na podwórku, to czasem zaprasza i można porozmawiać i lepiej obejrzeć. Część starszych osób deklaruje, że odwiedza miejscowe ośrodki kultury. Są one o tyle istotne dla starszego pokolenia, że dają możliwość ciekawego spędzenia czasu wolnego również przy niesprzyjającej pogodzie. Wąska grupa emerytów mieszkających w mieście korzysta z Klubu Emeryta i Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Tego typu instytucje uchodzą jednak za zdominowane przez wyselekcjonowaną grupę seniorów, którzy niechętnie przyjmują nowych członków. Dla emerytów jest koło emerytów, ale to jest układ finansowany z gminy, żeby mieć elektorat. Trudno się tam dostać spoza układu i np. wyjeżdżać na wycieczki. Wiele starszych osób spotyka się przed kościołem, na cmentarzu, na targu, a mieszkańcy brwinowskich bloków – na pobliskich ogródkach działkowych. Miejscem często odwiedzanym przez ludzi starszych, którzy opiekują się wnukami, są lokalne place zabaw. Dla mieszkańców wsi szczególne znaczenie ma kościół, przydrożny krzyż, przy którym odbywają się majowe i październikowe nabożeństwa, a niekiedy również świetlica w remizie strażackiej, w której – jak stwierdził jeden z miesz-kańców – „można zorganizować herbatkę i obgadać lokalne sprawy”. Na co dzień jednak emerytom spragnionym spacerów i rozmów pozostaje przystanek autobusowy, który jest często jedynym miejscem oferującym ławkę. W Żółwinie? Nie ma miejsc spotkań. Żeby gdzieś pójść, to wszędzie daleko, chodnika nie ma wzdłuż drogi, a autobusy rzadko jeżdżą. Do sklepu tylko, jak trzeba, ale to cała wyprawa dla mnie. Tu na ławeczkę na przystanku czasem się wychodzi posiedzieć, bo innego miejsca nie ma, albo do krzyża. A tak, to w domu i w ogrodzie się siedzi. Przedstawiciele starszego pokolenia na ogół nie zgłaszają potrzeby korzysta115