20άρθρασπουδαστών
ΣΟΓΑΒΙ Συνασπισμός Όλων των Γατών της Βόρειας Ιθάκης 1. Εγκύκλιος σε μορφή τηλεγραφήματος... από το γραφείο του προέδρου stop διαδηλώνεται με μεγάλη χαρά η άφιξη του Χανς stop διαμένει πάλι στο άσπρο του σπίτι stop αναμένεται σύντομα αισθητή βελτίωση της διατροφής μας stop κρίνεται απαραίτητη η σύγκληση εκτάκτου συνέδριου του ΣΟΓΑΒΙ stop σας περιμένουμε για μεσονύχτια συνάντηση στην πλατεία stop
2. «Μια φορά κι έναν καιρό...» Μια φορά κι έναν καιρό, και κανείς δεν ξέρει πότε, ένα μικρό αγόρι, χωρίς ταυτότητα, περιπλανιόταν χωρίς κανένα σκοπό. Και χωρίς να καταλάβει πώς, τελείως απροσδόκητα, μπροστά του εμφανίστηκε ένα πουλάκι. Το πουλάκι κρατούσε στο μικρό του ράμφος ένα τυλιγμένο χαρτάκι το οποίο έπεσε κατευθείαν στα χεράκια του αγοριού. Όταν το ξετύλιξε, το μικρό αγόρι πρόσεξε πάνω του κάποια μαγικά σύμβολα. Όλη τη ζωή του το αγόρι, το οποίο δεν ήταν πια αγόρι, προσπαθούσε να λύσει το μυστικό νόημα των συμβόλων. Έψαχνε παντού, διάβαζε πολλά βιβλία, έμαθε πολλές γλώσσες, αλλά δεν βρήκε αυτό που ήθελε. Μια μέρα, στα τέλη της ζωής του, πήρε για άλλη μια φορά στα χέρια του το μυστικό χαρτάκι. Το κοίταξε και χαμογέλασε. Μα, ήταν τόσο απλό…Τα σύμβολα δεν είχαν καμιά ιδιαίτερη σημασία. Βρίσκονταν εκεί, έτσι απλά, με την ειδική αποστολή να ερεθίζουν την περιέργεια εκείνων των ανθρώπων που έβρισκαν το χαρτάκι. Και αυτό ήταν αρκετό, ένιωσε το αγόρι που τώρα πια δεν ήταν αγόρι αλλά γέρος. Τα μαγικά σύμβολα είχαν ήδη πλουτίσει τη ζωή του με άφθονες γνώσεις, τον βοήθησαν να γνωρίσει ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν πολλά τέτοια «βιβλία» γύρω μας. Πρέπει μόνο να κρατάμε τα μάτια της ψυχής μας και τα χέρια μας ανοιχτά. Θα έρθουν σίγουρα να μας βρουν... David Mitrouskas (Γερμανία), Χρήστος Ραδής (Ελλάδα), Umut Yuksel (Τουρκία) & Danica Dragic (Σερβία), τμήμα Γ1, Μηνιαίο Θερινό Πρόγραμμα 2010
Όχι. Έγινε φέτος. Την άνοιξη. Πέθανε η Νίκη. Ήταν η πιο μεγάλη γριά στο χωριό μας -93 χρονών. Είχε αρρωστήσει πριν πέντε χρόνια και δεν μπορούσε να βγει καθόλου από το σπίτι της. Ο ανιψιός της την φρόντιζε, της πήγαινε φαγητό και φάρμακα, μαγείρευε και καθάριζε το σπίτι. Και αυτός ήταν γέρος. 70 χρονών. Η Νίκη είχε είκοσι γάτες. Περίπου. Κανείς δεν μέτρησε ποτέ τον αριθμό τους. Το μεγαλύτερο μέρος της σύνταξής της το ξόδευε σε γατοτροφή. Κανένας γάτος και καμία γάτα δεν ήταν στειρωμένοι. Πολλαπλασιάζονταν σαν… γάτες! Αλλά το μέσο προσδόκιμο όριο επιβίωσης μιας γάτας στην Ελλάδα δεν είναι πάνω από δύο με τρία χρόνια. Οι εχθροί της είναι τα αμάξια, τα σκυλιά και βέβαια οι άνθρωποι. Έτσι, όλα τα χρόνια το πλήθος των γατών της Νίκης παρέμενε περίπου το ίδιο. Μετά το θάνατο της Νίκης, οι γάτες περιφέρονταν στα χωριά. Στα άλλα σπίτια ζούσαν άλλες γάτες. Ή ζούσαν γύρω από τα σπίτια. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα για ξένες γάτες. Η φιλοσοφία εδώ έτσι είναι –είναι καλό να έχεις μια-δυο γάτες γύρω από το σπίτι σου, να τους δίνεις λιγοστή τροφή -όχι πολλή- ώστε να μη φύγουν, για να κυνηγούν τα ποντίκια! Η γάτα προσαρμόζεται γρήγορα στις πιο δύσκολες συνθήκες. Μπορεί να ζει ατομικά. Μπορεί να ζει και σε ομάδες. Οι γάτες της Νίκης μαζί με τις άλλες γάτες των χωριών έκαναν συνασπισμό. Για να αναζητήσουν μαζί το ευ ζην. Να παλέψουν μαζί για τον καθημερινό άρτο. Και να βρουν τον πιο αδύναμο κρίκο μεταξύ των ανθρώπων.