Σκινοφάραγγο 60

το

Σκινοφάραγγο

ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΚΙΝΙΑΝΩΝ - ΛΑΓΟΥΤΙΑΝΩΝ - ΒΑΚΙΩΤΙΑΝΩΝ “Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ” ΤΕΥΧΟΣ 60 Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015 Γραφεία: Δημητρακοπούλου 2 Αθήνα 11141 web-site: www.skinofaraggo.gr

Λαό που δε βαστά γερά, θεό και παραδόσεις δεν έχει ρίζες κι εύκολα θα τόνε ξεριζώσεις

ΠΑΠΑΓΟΥ 8

ΚΩΔΙΚΟΣ 01-5900

ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΑΣ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας και η Συντακτική Ομάδα της εφημερίδας μας, εύχονται σε όλα τα μέλη και τους συνδρομητές

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 Καλούμε τα μέλη του Συλλόγου μας σε Γενική Συνέλευση με αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Παρακαλούμε όσες-όσοι επιθυμούν να είναι υποψήφιοι να μας το δηλώσουν τηλεφωνικά ή με Fax ή με e-mail μέχρι 25 Ιανουαρίου 2016 στα τηλ. 210 6515701 και 6944943316, e-mail: gianisgar@gmail.com Το απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ Παρακαλούμε τα μέλη του Συλλόγου όσα για τους δικούς τους λόγους ο καθένας δεν έχει καταβάλλει τη συνδρομή του στο Σύλλογο, να το κάνει, το συντομότερο δυνατόν… Γνωρίζετε πως τα έξοδα (ΔΕΗ-ΕΥΔΑΠ-συντήρηση κ.λπ.) τρέχουν και άλλα έσοδα δεν υπάρχουν εκτός από τις συνδρομές. Δέκα (10) ευρώ το χρόνο. Το Διοικητικό Συμβούλιο

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ Παρακαλούμε τους συνδρομητές της εφημερίδας μας όσους δεν έχουν στείλει τη συνδρομή τους για το 2015 ας το κάνουν το συντομότερο. Χωρίς τις συνδρομές δεν μπορεί να συνεχισθεί η έκδοσή της. Με την ευκαιρία ευχαριστούμε όσους μας στηρίζουν μέχρι σήμερα και με επιπλέον χρήματα και έτσι μπορούμε και συνεχίζουμε. Η ετήσια συνδρομή είναι (10€) μαζί με τα ταχυδρομικά. Εθελοντές ταμίες: Γαλανάκη Μαρία, Μπουρμπαντωνάκη Ξανθούλα, Πανακάκης Νίκος του Σταύρου, Ξηρουχάκη Φρειδερίκη, Κουμάκης Γιάννης. Ταμίας Συλλόγου: Ζαμπουλάκης Νικήτας του Γεωργίου Η Συντακτική Ομάδα

Υπογραφή Σύμβασης του έργου «Βελτίωση - Αντικατάσταση Αρδευτικού Δικτύου Τ. Κ. Σκινιά Β' Φάση» Υπεγράφη τη Δευτέρα 5-10-2015 η Σύμβαση εκτέλεσης του έργου «Βελτίωση-Αντικατάσταση Αρδευτικού Δικτύου Τ.Κ. Σκινιά-Β' Φάση» από το Δήμαρχο Μινώα Πεδιάδας, κ. Ζαχαρία Καλογεράκη και από τον ανάδοχο του έργου. Η σύμβαση είναι ύψους 320.000,00€, η πίστωση του οποίου προέρχεται από το Πρόγραμμα «Αγροτική Ανάπτυξη Ελλάδας 20072013» με ποσοστό συγχρηματοδότησης 90,51% από το Ε.Γ.Τ.Α.Α. και 9,49% από Εθνική Δαπάνη. Η σύμβαση αφορά στην ολοκλήρωση αντικατάστασης και βελτίωσης του δεύτερου τμήματος του αρδευτικού δικτύου της τοπικής Κοινότητας Σκινιά, που καλύπτει την περιοχή από τις γεωτρήσεις έως το ύψος της λιμνοδεξαμενής, ανατολικά του νότιου οδικού άξονα, έκτασης περίπου 1.900 στρέμματα. Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται η ολοκλήρωση αντικατάστασης του αγωγού που μεταφέρει νερό προς άρδευση και ξεκινά από τις γεωτρήσεις που βρίσκονται στις θέσεις «Φαραγγόμυλος», «Περιστεριώνας» και «Αγιοπετριάς», έως τη δεξαμενή αποθήκευσης νερού που βρίσκεται στην περιοχή «Αγία Παρασκευή» και με την α’ φάση του έργου έχει αντικατασταθεί μέχρι την θέση Κυπαρίσση στα παλιά αμπέλια. Ο αγωγός είναι πεπαλαιωμένος και παρουσιάζει συνέχεις βλάβες, που έχουν σαν αποτέλεσμα να παρατηρούνται μεγάλες απώλειες νερού. Επίσης, συνεχείς βλάβες εμφανίζονται στα αντλητικά συγκροτήματα των γεωτρήσεων, λόγω των πιέσεων λειτουργίας του αγωγού. Ημερίδα ενημέρωσης & ευαισθητοποίησης για την ανάδειξη και την προώθηση των περιοχών του Δικτύου NATURA 2000 στην Κρήτη, διοργάνωσε ο Δήμος Μινώα Πεδιάδας, στα πλαίσια του Μήνα Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Ο Δήμος Μινώα Πεδιάδας, στην προσπάθειά του να κινητοποιήσει τους μοχλούς βιώσιμης ανάπτυξης στην περιοχή και να προωθήσει την απασχόληση σε περιβαλλοντικούς

τομείς δράσης, διοργάνωσε ημερίδα για την ανάδειξη και την προώθηση των περιοχών του Δικτύου NATURA 2000 στην Κρήτη, με τη στήριξη και την επιμέλεια της Περιφέρειας Κρήτης. Η Ημερίδα πραγματοποιήθηκε, τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015 17:00 μ.μ. στην Αίθουσα πολλαπλών Χρήσεων του Γυμνασίου Καστελλίου, ενώ το αντικείμενο συζήτησης επικεντρώθηκε στην προώθηση και ανάδειξη των περιοχών που εντάσσονται στο δίκτυο NΑTURA, αλλά και η προστιθέμενη αξία και συμβολή των περιοχών αυτών στη βιώσιμη τοπική ανάπτυξη και την προώθηση της απασχόλησης, με προοπτικές διασύνδεσης του φυσικού περιβάλλοντος με την παραγωγική διαδικασία, την αγροδιατροφική αλυσίδα, αλλά και τον τουρισμό. Σχετικά θέματα παρουσίασαν οι: • Γιώργος Σμπώκος (Νομικός Περιβάλλοντος, PhD) • Γεωργία Πιλιγκότση (Οικονομολόγος Περιβάλλοντος MSc) • Μανώλης Καμπουράκης (ΟικοΓεωπόνος, PhD) • Νίκος Δρακωνάκης (Οικονομολόγος). Εορτασμός της Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, στο Δήμο Μινώα Πεδιάδας Εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 πραγματοποιήθηκαν και στις τρεις Δημοτικές Ενότητες (Καστελλίου, Αρκαλοχωρίου και Θραψανού) του Δήμου Μινώα Πεδιάδας την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015. Έτσι από 8ης πρωινής ώρας της 26ης ως τη δύση του ηλίου της 28ης Οκτωβρίου 2015 υπήρξε: • Γενικός σημαιοστολισμός και • Φωταγώγηση των Δημοσίων, Δημοτικών καταστημάτων, Ν.Π.Δ.Δ. και των Τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 27ης και 28ης Οκτωβρίου 2015. Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015 έγιναν ομιλίες και εορταστικές εκδηλώσεις για το νόημα της Εθνικής Επετείου στις Δημόσιες Υπηρεσίες, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, Λύκεια, Γυμνάσια και Δημοτικά Σχολεία του Δήμου κατά τις δύο τελευταίες εργάσιμες ώρες. Συνέχεια στη σελ. 8

2

το Σκινοφάραγγο

ΚΟΙΝΩΝ ΙΚ Α Θάνατοι

Γεννήσεις • Η Κερδέλα Μαρία, σύζυγος Φραγκιουδάκη Δημητρίου, γέννησε δίδυμα αγόρι-κορίτσι την 1-10-2015.

• Η Ζαμπουλάκη Εριέττα, σύζυγος Ηλιόπουλου Κωνσταντίνου, γέννησε την 1-102015. Να τους ζήσουν τα νεογέννητα.

• Ο Χανιαλάκης Χαρίλαος, 103 ετών, έφυγε στις 19 Οκτωβρίου 2015.

• Ο Σηφάκης Δημήτριος, 96 ετών, έφυγε στις 6 Νοεμβρίου 2015.

• Η Βασιλάκη Ευαγγελία του Μιχ., 93 ετών, έφυγε στις 25 Νοεμβρίου 2015. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους τους.

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ Εις μνήμη Σηφάκη Δημητρίου Ζερβάκης Ιπποκράτης .................................. 5€ ............................386/7-11-2015 Αλεξάκης Επαμεινώνδας ............................10€ ............................387/7-11-2015 Εις μνήμη Χανιαλάκη Χαρίλαου Αλεξάκης Επαμεινώνδας ............................30€ ..........................390/12-10-2015 Χανιαλάκη Κούλα του Μενελ. ....................50€ ..........................391/12-10-2015 Αθανασάκη Ελένη του Εμμ. ........................20€ ..........................392/12-10-2015 Εις μνήμη Ολυμπίας Κρουσανιωτάκη Κρουσανιωτάκη Ευαγγελία ........................20€ ............................389/8-11-2015 Συνδρομές για το 2015 Μαυριτσάκης Γιάννης ..................................10€ ..........................385/29-10-2015 Μπριτζολάκης Στάθης (Λαγούτα)................10€ ............................388/7-11-2015 Προϊστάκη-Τσαντάκη Χρυσούλα ................20€ ..........................393/12-10-2015 Μαγκουφάκης Μανώλης & Αθηνά ..............20€ ............................394/9-11-2015 Βερβελάκης Βασίλειος ................................10€ ............................395/9-11-2015 Ζαχαράκης Μιχάλης ....................................10€ ..........................396/10-11-2015 Ζαμπουλάκης Δημήτριος του Εμμ...............20€ ..........................397/10-11-2015 Πανακάκης Αντώνιος του Χαραλ.................10€ ..........................398/10-11-2015 Ζαμπουλάκης Νικήτας του Φώτη ................10€ ..........................401/10-11-2015 Λιοντάκης Χριστόφορος..............................20€ ..........................402/10-11-2015 Στις 23 Μαρτίου 2015 έγινε κατάθεση στο Σύλλογο 10€ για συνδρομή με στοιχεία 1556100 20400 3991 EASY PAY KIOSKI 155601 Παρακαλούμε ο καταθέτης να μας πάρει τηλέφωνο στο 210 6515701 ή 6944943316 να μας πει το ονοματεπώνυμό του για να μπορέσουμε να πιστώσουμε την μερίδα του. Ευχαριστούμε.

Επ ιτυχίες σε ΑΕΙ • Η Παπαδάκη Αθηνά του Δημ. πέρασε στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

• Η Πιταροκοίλη Έλενα του Εμμ. πέρασε πρώτη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) με 19.588 μόρια. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.

το Σκινοφάραγγο ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΚΙΝΙΑΝΩΝ - ΛΑΓΟΥΤΙΑΝΩΝ - ΒΑΚΙΩΤΙΑΝΩΝ «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» Δημητρακοπούλου 2 Α. Πατήσια Τ.Κ. 11141 ΑΘΗΝΑ ΤΗΛ.-FAX: 210 6515701 60ο ΦΥΛΛΟ - 15ο ΕΤΟΣ Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015 Εκδότης - Διευθυντής: Ιωάννης Δ. Γαρεφαλάκης Επιτροπή Σύνταξης: Εργαζάκης Αντώνης Πάγκαλος Κώστας

Σηφάκη Σταυρούλα Ζαμπουλάκης Στέφανος Διόρθωση Κειμένων: Σηφάκη - Χριστόφη Μαρία Αντιπρόσωπος Σκινιά: Γαλανάκη Μαρία Αντιπρόσωπος Λαγούτας: Παναγιωτάκη Φρειδερίκη Ηλεκτρονική σελιδοποίηση -Εκτύπωση: Εκδόσεις - Γραφικές Τέχνες Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε. Θεοδοσίου 23 Ίλιον Τ.Κ. 13121 Τηλ./Fax: 210 2619003 e-mail: karpouzi@otenet.gr

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

Στον αγαπημένο μου θείο Χαρίλαο Χανιαλάκη που έφυγε από τη ζωή στις 11-10-2015 Αγαπημένε μου θείε Με μεγάλη μου συγκίνηση έρχομαι να εκφράσω την ανύποτη θλίψη μου για τον απρόσμενο χαμό σου αλλά και τις τύψεις μου που για λίγες ώρες καθυστέρησής μου δεν σε πρόλαβα εν ζωή να σ’ αποχαιρετήσω και να σ’ ευχαριστήσω για ότι μας εδίδαξε το πέρασμα της ζωής σου. Ήσουν και θα είσαι μες στην ψυχή μου ο ξεχωριστός θείος με τον ανεξίτηλο χαρακτήρα και με όλα εκείνα τα χαρίσματα, τις ηθικές αξίες και αρχές που χαρακτηρίζουν ένα πραγματικό άνθρωπο. Και τούτο διότι αυτά τα χαρίσματα δεν ήταν προσποιητά αλλά πηγαία, έμφυτα. Ήσουν αυτό που λέμε ο εκ φύσεως καλός άνθρωπος. Όλη σου η ζωή ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση, μια διδασκαλία χρηστής και ενάρετης ζωής. Το πέρασμα της ζωής σου εδίδασκε την αγάπη, την καλοσύνη, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια. Ήσουν ένας άνθρωπος αθόρυβος πάντα ήρεμος, χαμογελαστός, έντιμος, ανιδιοτελής και φιλήσυχος, πολύ θρησκευτικός και εκκλησιαστικός με καθημερινό μέλημά σου την προσευχή. Ήσουν ο άνθρωπος που ενέπνεεε την αγάπη και τον σεβασμό απ’ όλους τους συνανθρώπους σου. Ήσουν ο άνθρωπος της προσφοράς που έκανες το καλό οσάκις σου διδόταν η η ευκαιρία αθόρυβα χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Στο πρόσωπό σου αντανακλούσε η αγάπη, η καλοσύνη και η ευγένεια της ψυχής σου. Πολλάκις που σε κοίταζα και άκουα με προσοχή τα γεμάτα σοφία λόγια σου, εκτός από τον θαυμασμό μου, έκανα την σκέψη πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος όλος, αν ήταν τόσο καλοπροαίρετος όπως ο θείος μου ο Χαρίλαος. Τα πρώτα χρόνια της ζωής σου τα πέρασες πολύ δύσκολα γιατί ήσουν στη κούνια ακόμη όταν έχασες την μάνα σου, μια ενάρετο μάνα, όμως με την βοήθεια του Θεού και τα χαρίσματα που σε είχε προικίσει, κατόρθωσες να μεγαλώσεις, να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία που σου επεφύλασε η ζωή και να παντρευτείς μια εξαίρετο σύζυγο με την οποία συμπορευτήκατε με πολλή αγάπη, αλληλοσεβασμό και κατανόηση όλα αυτά τα χρόνια. Αξιωθήκατε ν’ αποκτήσετε δύο αξιόλογα παιδιά και ευτυχήσατε να τα μεγαλώσετε, να τα γαλουχήσετε με τις ίδιες αρχές, να τα μορφώσετε και να τ’ αποκαταστήσετε με επιτυχία. Και τα οποία παιδιά σας ως αντάξιοι συνεχιστές σας έχουν και αυτά με την σειρά τους να προσφέρουν πολλά τα καλά στην κοινωνία. Θα ήταν μεγάλη η παράλειψή μου να μην αναφέρω την πόση μεγάλη αγάπη και τα πόσα καλούδια μας προσέφερες ως μικρά παιδιά τα χρόνια εκείνα που έμενες μαζί μας. Επίσης την μεγάλη βοήθεια που προσφέρατε με την θεία στον υπερήλικα πατέρα μου εν όσω ζούσε με φαγητό και προστασία σε καθημερινή βάση. Αγαπημένε μου θείε, Αγία Μορφή, εγγονέ του αγαθοεργού, αειμνήστου Γαλανοχατζή Ματθαίου, είσαι ο τελευταίος κρίκος με τον οποίον έκλεισε η ιστορική, ενάρετος οικογένεια του Δημάρχου Σκινιά της Επαρχίας Μονοφατσίου Εμμανουήλ Γεωργίου Χανιαλάκη. Ας είναι αιωνία η μνήμη της και ας γίνει ροδοπέταλα και θυμίαμα το χώμα που θα σε σκεπάσει. Και ας γίνουν όλες οι αξίες της ζωής, που το πέρασμά σου μας εδίδαξε, η αγάπη, η καλοσύνη και ο σεβασμός προς τον πλησίον μας ένας μεγάλος φάρος που θα φωτίζει και θα καθοδηγεί τα βήματά μας. Θερμά συλλυπητήρια στην θεία μου, στα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, που με τόση αγάπη, σεβασμό και φροντίδα σε περιέβαλλαν όλα αυτά τα χρόνια της ζωής σου. Καλό σου ταξίδι θείε μου αγαπημένε. Κυριακή Μεν. Χανιαλάκη-Αϊλαμάκη

Η δύναμη της ταπείνωσης Εμβλέψας δε ο Ιησούς είπε προς αυτούς: “Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά.” (Ματθαίος Ιθ’ 26) Ένα θεολογικό σχολείο βρέθηκε μια φορά σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Μια φορά τρία από τα μέλη του Συμβουλίου συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν το πρόβλημα. Ήταν όλοι πολύ απογοητευμένοι. Υπάρχει κανείς να μας βοηθήσει; ρώτησε ο ένας. Όχι κανείς, ακούστηκε σαν ηχώ, ο δεύτερος. Στο τέλος ο τρίτος μίλησε. Ήταν ένας άνθρωπος ευσεβής και πιστός. «Κύριοι σύμφωνα με τις ομολογίες σας δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Με άλλα λόγια είμαστε τρία μηδενικά. Αλλά ο Ιησούς Χριστός είναι η μονάδα. Αν τον βάλουμε μπροστά από τα τρία μηδενικά γινόμαστε μια χιλιάδα, δεν είναι έτσι; Προτείνω να βάλουμε Εκείνον πρώτον στη ζωή μας, να πέσουμε στα γόνατα και να τον ρωτήσουμε να μας δείξει τον τρόπο». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως είμαστε μηδενικά. Μα η παρουσία του Κυρίου στη ζωή μας τα αλλάζει όλα. Δεν μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε τίποτα. Μα μαζί με τον Κύριο μπορούμε να κάνουμε πολλά. Ή καλύτερα Αυτός μπορεί να κάνει πολλά. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, όσο πιο σωστά το συνειδητοποιήσουμε, τόσο πιο απόλυτα θα του παρα-

3

το Σκινοφάραγγο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

δοθούμε. Εκείνος να κατευθύνει τα βήματά μας. Εκείνος να ανοίξει δρόμο μπροστά μας (ψαλμός λζ’ 5). Εκείνος να γεμίσει με νερά την έρημο στη ζωή μας. Εκείνος να δροσίσει τη φρυγανισμένη μας ψυχή. Εκείνος να πλημμυρίσει με την ειρήνη του το πνεύμα μας. Κύριε, είναι τόσο φανερή η αδυναμία μας και η ανεπάρκειά μας. Μόνο η ζωντανή παρουσία Σου μπορεί να αλλάξει τη μορφή των πραγμάτων και στα αδιέξοδα της ζωής μας ανοίγει δρόμους. Ω, πες μου και πάλι για κείνον που όνομα έχει γλυκύ που η ευωδιά του σαν Κρίνο σκορπίζεται μες στην ψυχή. Για κείνον π’ αγάπησε εμένα και άφησε τους ουρανούς και έπαθε τόσα για μένα ω δεν το χωράει ο νούς. Ω τι όνομα γλυκύ (Χριστός) Για κάθε πιστού ψυχή (Αυτός) Με πόση χαρά το ψάλλουν παντού το όνομα του Χριστού. Γραμμένο μες την καρδιά μου θα μείνει παντοτινά και στον ουρανό μ’ αγγέλων χορό αιώνια θα τον υμνώ.

Μαρίκα Κατσιρντάκη Μας το έστειλε πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι. Συνεχίζει να διδάσκει και από το υπερπέραν.

Πρώτη φορά! Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά. Οι αγρότες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα μπροστά από τη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα “που τους παίρνουν”! Περίμεναν θερμή υποδοχή από τους αριστερούς συντρόφους με ρακές-τσίπουρα-μεζέδες, μουσική με λύρες και κλαρίνα, με λαγούτα και κάθε λογής όργανα. Περίμεναν να τους κεράσουν καφεδάκι και να ικανοποιήσουν άμεσα τα δίκαια αιτήματά τους. (δίκαιο δεν είχαν;) Ξαφνιάστηκαν και δάκρυσαν από συγκίνηση; όταν τους υποδέχτηκαν σιδηρόφρακτα ΜΑΤ με ρόπαλα, δακρυγόνα και λοιπά χημικά αξεσουάρ του πολεμικού εξοπλισμού τους που με αυτά αντιμετωπίζουν τους εχθρούς του λαού… Φάπα απ’ αριστερά έ ήταν η πρώτη φορά θα συνηθίσουμε! Όλα θα τα συνηθίσουμε, μόνον μην έχουμε πάει στον αγύριστο μέχρι να συνηθίσουμε.

Οι Αργοναύτες του Λιβυκού Πελάγου 17 Σεπτεμβρίου 1941 Με την ελπίδα στο Θεό και την Πατρίδα απ’ την Σπηλιά του Μαριδάκι, με βαρκάκι, μ’ ένα πανί και δυό κουπιά, σωτήρια σανίδα, ξανοίκτηκαν στο Λιβυκό, το Σεπτεβριανό βραδάκι. Πριν να κινήσουν, ο Παπα-Γιώργης στην Σπηλιά, αγιασμό ετέλεσε και τον σταυρό προσκύνησαν, την Άγια Λαύρα ξαναφέρανε απ’ τα παλιά, και με την ευλογία και πολλές ευχές ξεκίνησαν. Με μιά παλιά πυξίδα, που χάλασε στα πρώτα, τον πολικό αστέρα και τον ήλιο είχαν οδηγούς, κι’ αρμένιζαν στο πέλαγο τ’ απέραντο με ρότα, την Αλεξάνδρεια για να σώσουν Συμμάχους μα και Κρητικούς. Καταμεσίς στο Πέλαγος μ’ άγρια κύματα παλεύουν, ένδεκα πραγματικοί ήρωες, με το μικρό βαρκάκι, κι’ όσο οι καιροί λυσσομανούν και αγριεύουν, το ίδιο και οι ήρωες, αντιστέκονται με πείσμα και μεράκι. Ο Φάκαρος ορίζει την πορεία και σταθερά προστάζει, όλο ανατολικά· Ο Δεληβασίλης να σπρώχνει το βαρκάκι κάλλιο στη Βηρυττό ν’ αράξουμε φωνάζει παρά στο Γερμανό Ρόμελ, τον φοβερό Στρατάρχη. Και όταν αεροπλάνα σκίζουν τον ουρανό περιπολώντας μαζεύουν το πανί και όλοι ξαπλώνουν, να μη φαίνονται μεσ’ στα άσπρα κύματα και την αναπνοή κρατώντας στ’ ανάσκελα πεσμένοι τα αεροπλάνα παρατηρούνε. Τ’ αεροπλάνα πέρασαν, πηγαίνουν σ’ άλλα μέρη, να κάψουν, να σκοτώσουν και πίσω να γυρίσουν νομίζοντας πως είναι νικητές, μα η ψυχή τους ξέρει, πόσους εσκότωσαν, ή ετραυμάτισαν π’ αναζητούν να ζήσουν. Σηκώθηκαν οι Αργοναύτες, άπλωσαν και πάλι τη σημαία και το πανί, κι’ ανάλαφρα ο αέρας το φουσκώνει βραδιάζει νυκτώνει ξημερώνει, ξάγρυπνη μένει η παρέα και ο Δεληβασίλης γερά κρατάει το τιμόνι. Τρία μερόνυκτα στα κύματα του Λιβυκού παλεύουν, την ιερή αποστολή τους, για να πετύχουν, κι επίμονα στα βάθη του ορίζοντα γυρεύουν στεργιά και σωτηρία της ζωής να συναντήσουν. Την τρίτη ημέρα μια πολεμική αρμάδα πλησιάζει, αποφασίζουν· αν είναι εχθρική να αυτοκτονήσουν όλοι, και μες στις φλέβες τους, το αίμα τους κοχλάζει, ενώ στο χέρι το δεξί κρατούν το οπλισμένο το πιστόλι. Την ώρα που πλησίαζε το τέλος, ν’ αυτοκτονήσουν όλοι, αγγελική φωνή, σκορπά τα ρίγη του θανάτου, είναι Αγγλική η Αρμάδα, κι ανοίγουν του ουρανού οι θόλοι κι’ όλοι γυρίζουνε από την αγκάλη κόσμου κάτου. Η Αγγλική Αρμάδα, πήρε μαζί της τους ήρωες Αργοναύτες στην Αίγυπτο τους έβγαλε, και στις Αρχές καθάρια είπαν ότι στον Τσούτσουρο, πολεμιστές οι σπηλιές είναι γεμάτες. Έστειλαν υποβρύχια τους μάζεψαν και όλοι σωθήκαν. Του Λιβυκού οι Αργοναύτες, έσωσαν χιλιάδες, ανθρώπινες ζωές αγωνιστών της Θεάς Ελευθερίας, δεν μαυροφόρεσαν πραγματικών ηρώων οι Μανάδες, και έγραψαν ολόχρυση σελίδα Ιστορίας.

Σκινιάς 17 Σεπτεμβρίου 2015 Γεώργιος Εμμ. Μιζεράκης Αντ/ρχης Χωρ/κης ε.α.

4

το Σκινοφάραγγο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

Αποχαιρετισμός σε μία ξεχωριστή Ελληνίδα

Π

ρίν ἀπό λίγες ἡμέρες στίς 19 Νοεμβρίου 2015, ἔφυγε πρόωρα ἀπό τή ζωή, μία ξεχωριστή ἑλληνίδα, ἡ Στέλλα Νίκα (τό γένος Πάνου), νηπιαγωγός στό ἑλληνικό σχολεῖο τῆς Χιμάρας. Τή Στέλλα τή γνωρίσαμε τό 2008, σέ ἐπίσκεψή μας στή Χιμάρα. Μέ τήν πρώτη εἰκόνα δέν σοῦ γέμιζε τό μάτι! Δέν ἦταν ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἐντυπωσίαζε, οὔτε τῆς ἄρεσε ἡ προβολή! Μετρίου ἀναστήματος, γύρω στά 55 καί κάπως τραχιά καί ἀπότομη στή συμπεριφορά της, βασανισμένη ἀπό τή ζωή, μᾶλλον ἔκρυβε, παρά φανέρωνε τόν θησαυρό πού φύλαγε βαθειά μέσα στήν καρδιά της. Δωρικός τύπος, μέ λίγα ἀλλά σταράτα λακωνικά λόγια, δέν ἤξερε, οὔτε ἤθελε νά λέει πομπώδεις ἐκφράσεις καί φιλολογικές καλολογίες, οὔτε διέθετε τήν «δῆθεν» εὐγένεια πού ἔχουμε συνηθίσει στόν «πολιτισμένο» ὑποκριτικό μας κόσμο. Τό πόσο λάθος κάναμε στήν πρώτη μας αὐτή ἐκτίμηση, θά τό καταλαβαίναμε σιγά-σιγά στίς ἑπόμενες ἐπισκέψεις μας. Ὅταν ἀνακαλύπταμε μία φλογερή καρδιά πού ζοῦσε καί ἔπαλλε μόνο γιά τήν Ἑλλάδα, καί πού καθημερινό της μέλημα ἦταν νά μεταδώσει Χριστό καί Ἑλλάδα στούς μικρούς Χιμαριῶτες μαθητές πού τούς ἀγαποῦσε σάν παιδιά της, καθώς ἡ ἴδια δέν ἀπέκτησε παιδιά μέ τόν σύζυγό της (πού ἔφυγε κι αὐτός πέρυσι ἀπό τή ζωή). Μᾶς ἔκανε πάντοτε ἰδιαίτερη ἐντύπωση ὁ παλμός καί τό ἐθνικό φρόνημα μέ τό ὁποῖο συμμετεῖχαν στίς ἐθνικές ἑορτές στή Χιμάρα τά παιδιά τοῦ νηπιαγωγείου, τό ὁποῖο ἀποδίδαμε βεβαίως στήν γνωστή ἀγωνιστικότητα καί πατριωτισμό τῶν Χιμαριωτῶν. Ἀπό πίσω ὅμως κρυβόταν καί μία ἐκπαιδευτικός-ὑπόδειγμα πού ζοῦσε καί ἀνέπνεε γιά νά μεταδώσει ἀξίες καί ἀρχές στά παιδιά της καί πού ὅραμά της ἦταν νά μπορέσει νά τά διδάξει σέ ἕνα ἑλληνικό σχολεῖο, ὅραμα πού ἔζησε γιά νά τό δεῖ νά πραγματοποιεῖται, ἔστω καί μέ προβλήματα, τά τελευταῖα χρόνια μετά τό 2007. Γιά αὐτό καί εἶχε κερδίσει κατά γενική ὁμολογία, τήν ἀγάπη καί τήν ἐκτίμηση τόσο τῶν παιδιῶν ὅσο καί τῶν γονέων τους. Ἀπό τό σπίτι τῆς ἱστορικῆς οἰκογένειας τῶν Παναίων ὅπου κατοικοῦσε, εἶχε περάσει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς σέ μία του περιοδεία καί τό βροντερό του κήρυγμα γιά σχολεῖα καί ἑλληνική παιδεία εἶχε ριζώσει στήν καρδιά της. Μέχρι νά δοθεῖ ἡ ἄδεια γιά τό ἑλληνικό σχολεῖο, μάζευε τά

παιδιά στό γυναικωνίτη τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Πάντων στήν ἀκρόπολη τῆς Χιμάρας καί τούς μάθαινε ἀνάγνωση καί γραφή, ἀλλά πρωτίστως ἑλληνική ἱστορία, ὅπως παλιά στό κρυφό σχολεῖο ἐπί Τουρκοκρατίας! Δύο – τρία περιστατικά ἔχουνε μείνει χαραγμένα στή μνήμη μας ἀπό τήν Στέλλα. Στήν πρώτη ἐπίσκεψή μας, μπαίνουμε στήν αἴθουσα τοῦ νηπιαγωγείου καί βλέπουμε τούς τοίχους γεμάτους ἀπό ἑλληνικές σημαίες, χάρτες τῆς Ἑλλάδος, καθώς καί δεκάδες ἥρωες τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας, τοῦ Βυζαντίου καί τοῦ 1821. Στήν ἐπισήμανσή μας πώς εἶναι γεμάτη γαλάζιο ἡ αἴθουσα, γυρνάει μέ αὐστηρότητα καί μᾶς λέει τονίζοντας τίς λέξεις: «Παιδιά, νά ξέρετε πώς ἐμεῖς ἐδῶ πάνω, τά πρῶτα χρώματα πού μαθαίνουμε εἶναι τό μπλέ καί τό ἄσπρο. Ἀφοῦ τά μάθουμε αὐτά πολύ καλά (μᾶς κοιτάει μέ νόημα), τότε καί μόνο προχωροῦμε στά ἄλλα». Στή συνέχεια μᾶς συνόδευσε στό σπίτι τοῦ ἐθνομάρτυρα Ἀριστοτέλη Γκούμα γιά νά προσκυνήσουμε στόν τόπο τῆς θυσίας του καί νά χαιρετίσουμε τήν οἰκογένειά του. Πρίν μποῦμε μέσα μᾶς πιάνει ἀπό τό χέρι καί μᾶς λέει αὐστηρά: «Ὁ Τέλης πέθανε γιά τήν Ἑλλάδα, εἶναι ἥρωας! Σάν τόν Τέλη ἔχουμε κι ἄλλους ἐδῶ! Δέν ξέρω τί θά κάνετε ἐσεῖς κάτω στήν πατρίδα, ἀλλά ἐμεῖς ἐδῶ βαστᾶμε!». Σέ μία ἄλλη περίσταση, τήν ὥρα πού παρακολουθούσαμε τούς μαθητές νά ἀπαγγέλουν ἐθνικά ποιήματα, σέ μία ἐπίσκεψή μας πρό τῶν Χριστουγέννων, σέ μία πρόχειρη γιορτούλα πού ἔστησε ἐκείνη τήν ὥρα ἡ Στέλλα γιά νά τιμήσει τούς ἑλλαδίτες ἐπισκέπτες, προσέχουμε ξαφνικά τήν Στέλλα νά παρακολουθεῖ μέ σοβαρότητα τούς μαθητές καί νά ἀπαγγέλει καί ἡ ἴδια τούς στίχους τοῦ ποιήματος, λές καί συμμετεῖχε σέ μία ἱεροτελεστία, ἱκανοποιημένη γιά τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν της. Τό ποίημα πού τό συγκρατήσαμε, καθώς μᾶς ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση, τελείωνε ὡς ἑξῆς: «… Ὁ παπποῦς μου μία μέρα, μοῦ χάρισε μία σημαία, Ποῦ ‘χει χρῶμα γαλανό καί στή μέση το σταυρό! Τήν ὑψώνω στόν ἀέρα καί φωνάζω δυνατά: Ζήτω ἡ ἑλληνική σημαία, Ζήτω καί ἡ Λευθεριά!» Τήν ὥρα ἐκείνη ἦταν σάν νά εἴχαμε μπροστά μας τήν Σπαρτιάτισσα πού ἔστελνε στή μάχη τόν γιό της μέ τό «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» ἤ τίς

δασκάλες τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα πού μόνες τους, ἄβγαλτα κοριτσόπουλα, κράτησαν τήν φλόγα τῆς Ἑλλάδας ἀναμμένη στή Μακεδονία, ἀπέναντι στή βουλγαρική ἐπιβουλή. Ἕνα περίεργο συναίσθημα χαρμολύπης αἰσθανθήκαμε στό ἄκουσμα τῆς κοίμησης τῆς Στέλλας. Χαρά ἀπό τή μία γιατί εἴχαμε τό προνόμιο νά γνωρίσουμε ἔστω καί λίγο μία ξεχωριστή ἑλληνίδα πού ἄφησε τό στίγμα της στήν ἀγαπημένη της πατρίδα καί στίς καρδιές τῶν παιδιῶν της. Λύπη ἀπό τήν ἄλλη γιατί αἰσθανόμαστε ὅτι δέν προλάβαμε νά ἀποθησαυρίσουμε καί νά καταγράψουμε ὁλόκληρο τόν ἐσωτερικό θησαυρό πατριδογνωσίας καί ἱστορικῆς μνήμης πού ἔκρυβε μέσα της ἀπό τόν ὁποῖο κάποια ψήγματα ἄφηνε νά φανοῦν, μέ μετριοφροσύνη πού ταιριάζει στούς ἀληθινά μεγάλους ἀνθρώπους. Αἰσθανόμα-

στε λύπη γιατί μέ τήν ἀπουσία της ἀφήνει ἕνα δυσαναπλήρωτο κενό στήν πατρίδα της ἀλλά καί στίς καρδιές ὅλων ὅσων τή γνωρίσαμε. Χαρά ὅμως γιατί μέ τήν ζωή της καί τήν παρουσία της ἀπετέλεσε ἀκόμη ἕναν κρίκο στήν ἱστορική συνέχεια τοῦ ἑλληνισμοῦ στή βασανισμένη γῆ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀλλά καί μία ζωντανή ἀπόδειξη τῆς ἀέναης πάλης των Βορειοηπειρωτῶν γιά τήν ἐθνική τους ἐπιβίωση! Εὐχή καί προσευχή μας εἶναι ὁ Ἅγιος Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή της καί νά ἀναδεικνύει τόσο στή Βόρειο Ἤπειρο ὅσο καί ἐντός ἑλλαδικοῦ κράτους, ἐκπαιδευτικούς-μιμητές τῆς Στέλλας, ἐκπαιδευτικούς ἀγωνιστές, πού στούς δύσκολους καιρούς πού ζοῦμε θά μεταδώσουν τίς ἀξίες τῆς πίστης καί τῆς πατρίδας στή νέα γενιά. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη καί τό παράδειγμά της!

Το ’40 στα σχολικά βιβλία Γλώσσας: δειλία, ηττοπάθεια και διασυρμός του Έπους! Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός Όσο παραμένει, στα σχολικά βιβλία, η μαγαρισιά, που ατιμάζει την επέτειο, θα επιμένουμε στην επισήμανσή της. Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε πέρυσι στο περιοδικό «ΑΦΥΠΝΙΣΗ» της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου στο όρος Πάικο του Κιλκίς. Στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στην Ακαδημία Αθηνών, στις 27 Οκτωβρίου του 1960, ο μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης, μεταξύ των άλλων σπουδαίων ανέφερε και ένα συγκλονιστικό γεγονός, που διαδραματίσθηκε, όχι «στο διάσελο της Ιστορίας» (Βρεττάκος), στις αετοράχες της Πίνδου, αλλά στα μετόπισθεν, όπου απόλεμος πληθυσμός της πατρίδας μας συναγωνιζόταν την ανδρεία των μαχητών. Το μεταφέρω: «Είχε οργανωθή, κατά τη διάρκεια του αγώνα υπηρεσία μεταγγίσεως αίματος, απ’ τον Ερυθρό Σταυρό της Ελλάδος. Είχα και ένα φίλο γιατρό, σ’ αυτή την υπηρεσία, λοιπόν πήγαινα κάπου-κάπου να τον δω και να τα πούμε. Ο κόσμος έκαμε ουρά κάθε μέρα για να δώση το αίμα του για τους τραυματίες μας. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, λοιπόν, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε

μέσα στην σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι. ― Εσύ, παππούλη, του είπε ενοχλημένος, τι θέλεις εδώ; Ο γέρος απάντησε δειλά: ― Ήρθα κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα. Ο γιατρός τον κοίταξε αυστηρά με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή. ― Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γερός, το αίμα μου είναι καθαρό, και ακόμα ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιούς. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Όμως μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους, γιατί δε θα ‘χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε, γέρο μου μού είπε κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα κι ήρθα». («Η 28η Οκτωβρίου 1940», πανηγυρικοί λόγοι ακαδημαϊκών, επιμέλεια Πέτρος Χάρης, Αθήνα 1978, σ. 322). Τι μεγάλη ψυχή ο γέροντας της ιστορίας! Τρεις γιούς και… χαΣυνέχεια στη σελ. 6

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

το Σκινοφάραγγο

Ε Ι ΚΟ Ν Ε Σ

Π

ενήντα τόσα χρόνια είναι πολλά για να μη πονάς, μα λίγα για να μη θυμάσαι. Πενήντα χρόνια βράδια μα και πρωινά, ο ταξιδιάρης νους περιπλανιέται κι ανταμώνεται μ’ ανθρώπους, ίσκιους πια, μα και τόπους αγαπημένους. Οδυνηρό μα και γλυκόπικρο το συναπάντημα του νου με γεγονότα και εικόνες, του παρελθόντος. Οι περιστάσεις το θέλησαν να ζω μακριά από τον τόπο που γεννήθηκα, κι’ έτσι να στερούμαι τη δυνατότητα της άμεσης ενημέρωσης, για τα τοπικά δρώμενα. Μα χαίρομαι αληθινά, και θλίβομαι παράλληλα κάθε φορά που γίνομαι κοινωνός ενός ευχάριστου ή και δυσάρεστου αντίστοιχα γεγονότος. Όπως πρόσφατα που διάβασα, αποσπασματικά έστω, κομμάτια σε λόγο ποιητικό από το νεοεκδοθέν βιβλίο του συμπατριώτη μας, λάθος μου, συγχωριανού μας Κωστή Μαρκατάτου, αισθήματα καταχωνιασμένα,- παλλινόστησαν. Θύμησες νοσταλγικές, ανασύρθηκαν. Το ρολόϊ του χρόνου γύρισε, παραπλανητικά ίσως, πίσω τους δείκτες του. Ο Κωστής πέρα από κατάθεση ψυχής εξιστορεί και περιγράφει με τον τρόπο του, με τον στίχο του, τα ήθη, τα έθιμα, και την παράδοση του τόπου μας. Δεν έχω λοιπόν παρά να συγχαρώ τον συγγραφέα και να του ευχηθώ κάθε καλό. Οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας, καληώρα σαν και μένα, αναλίσκουν πολύ χρόνο αναφερόμενοι στο παρελθόν, και επιλέγουν κυρίως θέματα που ανάγονται σε δύσκολα χρόνια. Αυτά εγγράφονται στον άνθρωπο. Τα εύκολα σχεδόν κανείς, δεν τα θυμάται. Διακινδυνεύοντας λοιπόν να ταλαιπωρήσω τον αναγνώστη, επέλεξα να αναφερθώ σε δύο γεγονότα που, σαν εικόνες έρχονται συχνά -πυκνά στη σκέψη μου κάθε φορά που ξεστρατίζει ο νους κι’ ανταμώνει τα παλιά. Απλά και ταπεινά τα θέματα που διάλεξα. Στην απλότητα και στην καθημερινότητα συνάντησα την ομορφιά της ζωής.

—Το καλοκαίρι του 1948 αμέσως μετά το Θέρος, και το Αλώνισμα των σπαρτών, οι γονείς μου αποφάσισαν ν' ανεβούμε στην Πλάτη, το χωριό που γεννήθηκε ο πατέρας μου, στο Οροπέδιο Λασιθίου. Δεν είχα κλείσει ακόμη τα έξι!. Είχαμε ακόμη ένα μικρό σπίτι εκεί κληρονομιά από τον Παππού μου, και κάποια περιουσία, σημαντική θάλεγα για τα τοπικά δεδομένα.

Τ ΟΥ

5

ΧΘ Ε Σ

Ξεκινώντας δεν είχα λόγω ηλικίας, αίσθηση του προορισμού, ούτε ιδιαίτερα προβλήματα με βασάνιζαν.

άλλα μάτια να τον βλέπω! Εξίμισι χιλιάδες ανεμόμυλοι με κατάλευκα πανιά στα χάδια του ανέμου, στρο-

Με βλέμμα καθαρό, ανυποψίαστο, αθώο, λαίμαργο και προφανώς γεμάτο απορίες, κούρνιασα στα καπούλια του γαϊδάρου. Οι γονείς μου και δύο αδέρφια μου, ο Γιώργης 3 χρόνια μεγαλύτερος, και ο Βασίλης, συχωρεμένος τώρα και ένα χρόνο, 3 χρόνια μικρότερος, ολοκλήρωναν την σύνθεση της οικογενειακής ομάδας. Ήταν ακόμη νύχτα όταν ξεκινήσαμε, και το φεγγάρι που, τυχαία ή επιλεγμένα διαφέντευε στον ουρανό, μας συντρόφευε και φώτιζε τον δρόμο μας. Λίγο μετά το χωριό Έμπαρο, καθώς ανηφορίζαμε ανεβαίνοντας το βουνό, άρχισε να φωτίζει η μέρα. Περάσαμε την «Σπηλιάρα», πιο πολύ την ονομασία θυμάμαι, παρά την γεωγραφία του χώρου. Ο δρόμος, όχι ο δρόμος, - ένα μονοπάτι σπαρμένο με δρακόπετρες κοφτερές, σαν λεπίδες, δυσκόλευε αφάνταστα τις κινήσεις μας, και πιο πολύ του «Ψαρού μας» που φορτωμένος ο άτυχος, υπέφερε αγόγγυστα το μαρτύριο!!. Πρώτος σταθμός της ομάδας μας η «Βρωμόβρυση» κατά παραφθορά, υποθέτω, της Δρομόβρυσης. Στα δροσερά νερά της ξεδιψάσαμε, και ξαποστάσαμε, άνθρωποι και ζώα, από τον κάματο της ημέρας. Δυό τεράστιες απιδιές φορτωμένες με «καράπιδα» και «χειμωνάπιδα», ενδημικά δέντρα της Λασιθιώτικης χλωρίδας δέσποζαν σ’ ένα διάσελο του βουνού, και κατάντικρυ σε μια πλαγιά, ένα κοπάδι αιγοπρόβατα υπό τους ήχους των κουδουνιών, που αναζητούσαν την τροφή τους, συμπλήρωναν το αορίτικο τοπίο. Όταν, μετά από δυο περίπου ώρες αφότου φύγαμε, φτάσαμε στο «Φασολάγκαδο», και πρόβαλε ο κάμπος του Λασιθίου, παρακαλούσα το Θεό να μου έδινε και

βιλίζονταν αντλώντας νερό από τον διάτρητο από αντίστοιχα πηγάδια κάμπο και πρόσφεραν ένα θέαμα φαντασμαγορικό κι’ ανεπανάληπτο. Πολλά χρόνια αργότερα είχα την τύχη να ταξιδέψω σε αρκετά μέρη του κόσμου, μα τόση ομορφιά και χάρη σαν τον Λασιθιώτικο κάμπο δεν ξανάδα!!! Ελάχιστοι μύλοι έχουν απομείνει σαν αντίκες πια σαν θλιβερά απομεινάρια, και στο νου μου έρχεται μια Ελληνορωμαϊκή ρήση που λέει - «Πάντα τα εγκόσμια, σκιά και καπνός». Μα εγώ τους βλέπω πάντα μπροστά μου, και στον ύπνο μου, και στο ξύπνιο μου, όπως τους πρωτοείδα, κάθε φορά που ο Βεδουίνος νους κατασκηνώνει στο ξακουστό Λασιθιώτικο Οροπέδιο. Καμιά φορά, όταν με παίρνει το παράπονο για την χαμένη νιότη, ψελλίζω: να μπορούσα να μην θυμάμαι; Κι’ ύστερα το παίρνω πίσω. Ξέρω καλά πως η ζωή μας είναι ότι θυμόμαστε κι ότι αγαπάμε!!

— Απρίλης του 1958. Στα δεκάξι μου, μέρες σχολικών διακοπών λόγω Πάσχα. Την προηγούμενη μέρα είχα έλθει στο Σκινιά, στο σπίτι μας, από το Καστέλλι, που πήγαινα Γυμνάσιο, με τα πόδια.

— Άντε παιδί μου να πας για ξύλα, μου λέει η μάνα μου, γιατί ξεμείναμε. Το πρόσωπό της, πονεμένη ζωγραφιά, δεν μου άφησε περιθώριο για αντιρρήσεις. Πήρα λοιπόν τα απαραίτητα σύνεργα, καβάλησα και τον Ψαρό μας γάιδαρο και τράβηξα στον προορισμό μου. Η Μάνα μου από μακριά σταύρωνε τον αέρα συναποβγάλοντάς με. Ήμουν μαθέ, αμάθητος!

Τα Νοτικά ήταν τότε ο συνήθης τόπος κοπής και περισυλλογής καυσόξυλων, Βορειοανατολικά και ψηλότερα του Σκινοφάραγγου. Τ' απομεσήμερο τέλεψα κι’ άρχισα να φορτώνω. Το συμπαθές τετράποδο, λόγω πείρας, με υποδειγματική συμπεριφορά στάθηκε συμπαραστάτης, και αρωγός στην προσπάθειά μου. Λίγο νωρίτερα το σκηνικό του καιρού είχε αλλάξει. Μαύρα σύννεφα είχαν αρχίσει να σκεπάζουν τον ουρανό. Ένα ελαφρύ αεράκι - προπομπός της επερχόμενης βροχής, άρχισε να φυσάει. Κι’ άξαφνα βροντές, κι’ αστραπές, φωτεινές σαν πύρινες λόγχες, τάραξαν την ησυχία του βουνού. Κι’ ύστερα άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού. Σαν από ένστικτο πρόλαβα και λούφαξα κάτω από την κοιλιά του γαϊδάρου. Ήταν η μόνη ομπρέλα που μπορούσα να έχω. Το συμπαθές τετράποδο στύλωσε τα πόδια, μαρμάρωσε, αποσβολωμένο λες απ’ το χαλασμό ή, ίσως, σε μια προσπάθεια να με προστατέψει. Κι’ έζησα τότε μια πρωτόγνωρη, και απερίγραπτη εμπειρία. Τα ρυακοφαγώματα του βουνού μεταβλήθηκαν γρήγορα σε ορμητικούς χείμαρρους, κι ο θόρυβος από τη ροή των υδάτων φάνταζε σαν απόκοσμη μουσική που προκαλούσε ανατριχίλα και φόβο. Ύστερα ηρέμησε ο τόπος. Ο ουρανός άρχισε ν' ανοίγει κι αμέσως μετά πρόβαλε ο ήλιος. Οι βροχοσταλίδες καθρεπτίστηκαν στα φυλλώματα του δάσους. Ασημολάμψανε τα βροχόνερα στις λακκούβες, και στα κοιλώματα του βουνού. Η φύση βρέθηκε στην καλή της ώρα. Βγήκα κι' εγώ απ' το υπόστεγο που με προστάτευε! Άρχισα να ξεμουδιάζω. Λαμπικάρισε ο νους μου. Ο Γάιδαρος ταράχτηκε σύγκορμος, φύσηξε τα ρουθούνια του, τ' αυτιά του αναδιπλώθηκαν, εκτοξεύοντας τα νερά από πάνω του. Μετακίνησε, τα ξυλιασμένα πόδια του και επανήλθε στην ενεργό δράση. Κινήσαμε για το δρόμο του γυρισμού. Έκανα κι εγώ το σταυρό μου. Δόξα σοι ο Θεός είπα! Και παρέα με τον φίλο μου τον Ψαρό φτάσαμε στο χωριό, και στο σπίτι μας, δίνοντας τέλος στην αγωνιώδη προσμονή της πάντα ανήσυχης μάνας μου για την τύχη μου. Ευχαριστώ για την φιλοξενία

ΓΙΑΝΝΗΣ EMM. ΕΡΓΑΖΑΚΗΣ

6

το Σκινοφάραγγο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

Το ’40 στα σχολικά βιβλία Γλώσσας: δειλία, ηττοπάθεια και διασυρμός του Έπους! Συνέχεια από τη σελ. 4

λάλι της πατρίδας! Προσθέτει ένα νέο στοιχείο τούτη η διήγηση, όπως το γράφει ο Μυριβήλης: Ανδρείους μπορεί να βγάλει κάθε πατρίδα. Αγίους όμως μόνον αυτές που καταυγάζονται από το φως της Ορθοδοξίας, από το φώς του Χριστού και η Ελλάδα ανήκει - θέλουν δεν θέλουν οι εκκλησιομάχοι - σ’ αυτήν την εκλεκτή μερίδα! Γιορτάζουμε το «ΟΧΙ», τρία γράμματα, μια ελαχιστότατη λέξη που περικλείει μέσα της το μεγαλείο της ελληνικής ιστορίας!! Με τα «ΟΧΙ» ανήλθαμε στις κορυφές της δόξας!! Με τα «ΝΑΙ» και τις προδοσίες των διαχρονικών Νενέκων (ή μήπως Ναιναίκων;) μας σαβάνωσε η ντροπή και η υποτέλεια. Θα ξεδιπλωθούν και οι σημαίες στα μπαλκόνια των σπιτιών-όσων καίγονται από αγάπη για το «ιερό πανί» και όχι όσων τις καίνεθα ακούσομε και τον Εθνικό μας Ύμνο, που δεν είναι ύμνος εις την Ελλάδα, αλλά Ύμνος εις την Ελευθερίαν. Για τον εθνικό μας ποιητή είναι αξεδιάλυτα-ένα αυτά τα δύο. Και λέγεται πως, όταν το 1826 ο τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας, Κάνιγκ, διάβασε τον Ύμνο του Σολωμού, συγκλονίστηκε και συνέταξε το Πρωτόκολλο με το οποίο αναγνώριζε τον αιμόφυρτο τόπο μας ως κράτος. Γιατί οι μεγάλοι του κόσμου συναγάγουν συμπεράσματα για την πολιτική τους, όχι με κριτήριο την «ετοιμότητα υποκλίσεων», αλλά με κριτήριο την αποφασιστικότητα των λαών και των κυβερνήσεών τους, να υπερασπίσουν την εθνική τους αξιοπρέπεια με θυσίες και με το αίμα τους, αν χρειαστεί! Το ’40 νικήσαμε γιατί ο λαός και οι μαχητές του μέθυσαν με τ’ αθάνατο κρασί του ’21. Γιατί έβλεπαν την Παναγία να περπατά πάνω στα χιόνια, γιατί ντρέπονταν να ντροπιαστούν! Στην τότε εφημερίδα «Πρωΐα» δημοσιεύτηκε επιστολή μιας μάνας χήρας από τα Μέγαρα, που μόλις είχε λάβει τον πολεμικό σταυρό ανδρείας του σκοτωμένου γιού της. (Δεν πήγαν να σκοτώσουν εκείνα τα παιδιά, πήγαν να πεθάνουν για την πατρίδα τους!). Έγραφε η χαροκαμένη μάνα στην επιστολή: «Ο Δημητρός μου, ο μοναχογιός μου, προστάτης των τριών κοριτσιών μου, έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Χαλάλι της πατρίδος ο Δημητρός μου. Ας ήτανε να πέθαινα κι εγώ πολεμώντας μαζί του. Ζήτω η Ελλάς». Τέτοιοι γονείς που χαλάλιζαν τα παιδιά τους στην πατρίδα, ανάγκασαν σοφό της εποχής να αναφωνήσει: «Βγάλτε τα στεφάνια της νίκης από τα κεφάλια των στρατιωτών μας και φορέστε τα στα κεφάλια των γονιών τους»! Και όταν φύγει το ψευτορωμαίικο, όπως το έλεγε ο Πατροκοσμάς, το λυμφατικό χαρτοβασίλειο του «ΝΑΙ» που ζούμε τώρα και έλθει το πραγματικό ρωμαίικο και αποκτήσουν τα παιδιά, οι μαθητές μας τα βιβλία που πρέπει, τέτοια θα διαβάζουν, με τέτοια παραδείγματα θα γαλουχούνται και θα μορφώνονται. «Όταν θ’ ανθίσουν τούτοι οι τόποι όταν θα ‘ρθούνε καινούργιοι άνθρωποι θα συνοδεύσουν την βλακεία, στην τελευταία της κατοικία». (Ν. Γκάτσος) Γιατί σήμερα η βλακεία, η προδοσία και η δειλία κυριαρχούν στα «περιοδικά ποικίλης ύλης», που τα ονομάζουν ευφημιστικώς βιβλία Γλώσσας!

Είναι η πρώτη φορά από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους, που δεν σέβονται οι συγγραφικές ομάδες και παρέες του υπουργείου πρώην εθνικής και νυν νεοταξικής εκπαίδευσης τους αγώνες, τις επετείους του λαού μας! Συγκεκριμένα: Στην Γ’ Δημοτικού, στο α’ τεύχος του βιβλίου Γλώσσας, σελ. 79, το αφιέρωμα στο Έπος του ’40, περιορίζεται στην εξής αναφορά: «Από το ημερολόγιο της Ροζίνας, μιάς δεκάχρονης εβραιοπούλας από τη Θεσσαλονίκη. Οκτώβριος 1940: Τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940 δεν πήγαμε σχολείο. Είχε κηρυχτεί ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος. Αναστατωμένα ήμασταν εμείς τα παιδιά. Οι Ιταλοί βομβάρδισαν τη Θεσσαλονίκη. Στο μαγαζί του πατέρα μου γίνηκαν πολλές καταστροφές». Και τέλος! Τίποτε άλλο! Αυτό μαθαίνουν χιλιάδες Ελληνόπουλα για το Σαράντα! Αναστάτωση (όπως λέμε «συνωστισμός») και καταστροφή ενός εβραϊκού μαγαζιού! Σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως στην Πάτρα, σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι και παιδιά από ιταλικά βομβαρδιστικά. Έγραψαν γι’ αυτό οι εφημερίδες της εποχής. Γιατί δεν συμπεριέλαβαν ένα τέτοιο συμβάν; Το επόμενο όμως αφιέρωμα της Ε’ Δημοτικού είναι εξοργιστικότατο! Στην σελίδα 44 του α’ τεύχους του βιβλίου Γλώσσας-δηλητηρίασης των παιδιών και μαγαρίσματος της μνήμης περιέχεται κείμενο με τίτλο: «Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο!» Και υπότιτλο: «Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο». Και αφού κρύφτηκαν στο υπόγειο, διαμείβονται οι εξής άθλιοι διάλογοι: «Μετά γύρισε (ο μπαμπάς) στη μανά και της είπε πώς θα τρέξει στην τράπεζα να σηκώσει λεφτά. «Δεν έχουμε δραχμή», είπε κι έφυγε τρέχοντας στη σκάλα…». Όταν ο προκομμένος ο μπαμπάς γύρισε από την τράπεζα απογοητευμένος, γιατί η τράπεζα ήταν κλειστή και δεν μπόρεσε «να σηκώσει λεφτά», πήγαν σ’ ένα υπόγειο, «στης κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί τα σπίτι της έχει υπόγειο και το λιακωτό της είναι τσιμεντένιο και δεν μπορούν να το τρυπήσουν οι μπόμπες». Και ο μπαμπάς –πρότυπο ήρωα– πήρε στην αγκαλιά του τον αφηγητή, παιδί μικρό και του είπε: «― Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας». Και ο Άκης, εμπνεόμενος από την «γενναιότητα» του πατέρα του, απάντησε: «Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας…». Βεβαίως, γιατί οι άντρες στρατεύονται και πολεμούν! Ενώ όσοι δεν θέλουν να γίνουν άντρες, παίρνουν το Ι5 (γιώτα πέντε) χαρτί απόλυσης και σπεύδουν στα υπόγεια και άσε τα κορόιδα να κατασκοτώνονται για την τιμή της πατρίδας! Τι κείμενο είναι αυτό; Ποιο μήνυμα περνά; Πριν σχολιάσω να τονίσω το εξής: Όλοι οι ειδικοί επιστήμονες που ασχολούνται με την γλώσσα και την διδακτική της, γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν αθώα παραμυθάκια και ότι κάθε γλωσσικό κείμενο, ακόμα και ένα πρόβλημα μαθηματικών, προάγει συγκεκριμένες αξίες και στάσεις ζωής, πρότυπα δηλαδή. Τι «προάγει» το προαναφερόμενο σκουπίδι; Πρώτον: Την δειλία, την ηττοπάθεια, την αφιλοπατρία, το ψεύδος! Γνωρίζουμε από τα «επί-

καιρα» της εποχής ότι την ημέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος και η γενική επιστράτευση ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας! Έξαρση, ενθουσιασμός, φιλοπατρία, πίστη για το δίκαιο του αγώνα, θάρρος, ένα πραγματικό γλέντι του λαού, που είχε απηυδήσει από τις προκλήσεις του ιταμού και ολιγόνου Μουσολίνι! Και οι μπαμπάδες δεν κρύβονταν σαν λαγοί στα υπόγεια ούτε έτρεχαν στις τράπεζες! Αυτά τα σκέφτονται οι Γραικύλοι της σήμερον που γράφουν τα βιβλία! Να γλιτώσουν τις καταθέσεις τους και τα παλιοτόμαρά τους και η πατρίδα ας χαθεί! Εκείνοι οι μπαμπάδες, οι παππούδες μας, ντύνονταν στα χακί, και πήγαιναν, «με το χαμόγελο στα χείλη», μπροστά, στα μαρμαρένια αλώνια του Γένους! Καλά το γράφει ο ποιητής: «Με ζήλο στα σκολειά της προδοσίας του σάπιου αιώνα σέπεται η γενιά!». (Κ. Βάρναλης, «Αιδώς, Αργείοι!») Σημειωτέον ότι στο ίδιο βιβλίο το αφιέρωμα για το «Πολυτεχνείο» καλύπτει επτά (7) σελίδες! Το αφιέρωμα στο ’40, πέντε (5)! Το να δίνεται στην 17η Νοεμβρίου 1973 ο χαρακτήρας μιας εθνικής επετείου και μάλιστα ισάξιας και ανώτερης -κρίνοντας από τον αριθμό των σελίδωνείναι από τα «πρωτότυπα» ευρήματα της νέας, νεοταξικής ιδεολογίας που διαπερνά τα βιβλία και προβληματικό από κάθε άποψη, που δεν έχει καμμία θέση σε σχολικό βιβλίο! Κι αν δεν κάνω λάθος, τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου», τύπου Δαμανάκη, Λαλιώτη και χιλιάδων άλλων «αντιστασιακών», ακόμη την χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός… Το εξευτελιστικό για την ιστορία μας κείμενο για το «υπόγειο» χάσκει εδώ και 10 περίπου χρόνια στα βιβλία-πανέρια με οχιές. Κάποιες αντιδράσεις υπάρχουν, όμως οι αόρατοι αυθέντες του τόπου, που κυκλοφορούν σε διάφορες «Στοές» δεν συγκινούνται. Μας προκαλούν, ένα ολόκληρο λαό, που ήπιε προφανώς το «τρελλό νερό» (Κόντογλου) της αφασίας και της απάθειας, γι’ αυτό και συνεχίζεται το μάθημα γενιτσαρισμού. Οι αυριανοί «πορκουάδες» ετοιμάζονται… Να κλείσω «φτύνοντας» το ψεύδος και το ατίμασμα της ηρωικής γενιάς του ’40, παραπέμποντας σε ένα κείμενο αυτόπτη μάρτυρα της ημέρας που οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο. Τότε που ο λαός μας, κατά το ρυπαρογράφημα, «έτρεχε να κρυφτεί στα υπόγεια»: «Σιγά σιγά η Αθήνα παίρνει το ύφος των μεγάλων εθνικών εορτών, κάτι που θυμίζει λ.χ. τα Εκατόχρονα της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά πιο αυθόρμητα και πιο νεανικά. Καιρός θαυμάσιος, καταγάλανος ουρανός. Πλήθη νέων […] έχουν χυθεί στους κεντρικούς δρόμους, με λάβαρα, σημαίες, δάφνες, μουσικές. […] Ο κόσμος συμμετέχει σ’ αυτές τις εκδηλώσεις, χειροκροτεί, ζητωκραυγάζει. Είχα πολλά, πάρα πολλά χρόνια να δω τέτοιον ενθουσιασμό στην Αθήνα. Αισθάνεται κανείς ένα πάθος μες στον αέρα, ένα φανατισμό, μία λεβεντιά. Ξύπνησε το ελληνικό φιλότιμο, είναι κάτι ωραίο. Και μία τέλεια εθνική ενότητα. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αισθάνομαι τέτοιαν ομόνοια να βασιλεύει στον τόπο. (Γ. Θεοτοκάς, Τετράδια Ημερολογίου 19391953, Βιβλιοπωλείον της Εστίας)

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

7

το Σκινοφάραγγο

Δώσαμε τα πάντα, δεν πήραμε τίποτα... Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*

Γ

ελούσαν και τα μουστάκια του Τούρκου Πρωθυπουργού κ. Αχμέτ Νταβούτογλου όταν προσερχόταν χθες το απόγευμα στο κτήριο Justus Lipsius στις Βρυξέλλες για την Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό. Και γιατί να μην γελάει… γιατί να μην πανηγυρίζει μιας και ήταν βέβαιος ότι θα εξασφάλιζε όλα σχεδόν αυτά που είχε ζητήσει για να κάνει πολύ απλά... αυτά που είχε αδιαμφισβήτητη ευθύνη να κάνει στην επικράτεια της χώρας του για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών, όταν αυτά μάλιστα αυτά ήταν ήδη από καιρό… συμφωνηθέντα! Η Τουρκία με το να κατευθύνει έμμεσα ή ακόμα και άμεσα, τις εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες προς την Ευρώπη, εκβιάζοντας με αυτό τον τρόπο τις Ευρωπαϊκές χώρες, πέτυχε να πάρει 3 δισ., πολύ ωμά για να τους κρατήσει εκεί! Αυτή είναι η πραγματικότητα και μπράβο της. Μαζί όμως με αυτά τα 3 δισ. πήρε κάτι πολύ πιο σημαντικό, την επανεκκίνηση των ενταξιακών διαδικασιών και μάλιστα άμεσα. Ακόμα πιο πολύ… μπράβο της. Αυτή η εξέλιξη επέτρεψε στον κατά γενική ομολογία συχνά υπερφίαλο Τούρκο Πρωθυπουργό (χωρίς όμως να ξεπερνάει τον Πρόεδρό του) να χαρακτηρίσει την Ευρώπη… «κοινό σπίτι», μία δήλωση που ναι μεν μας έκανε να γελάσουμε, αλλά και να θέσουμε το ερώτημα στους εταίρους μας, για το πως είναι δυνατόν να έχει κοινό σπίτι… την Ευρώπη, μία χώρα με ηγεμονικές επιδιώξεις και νεοθωμανική πολιτική σε όλο το φάσμα των κρατικών της λειτουργιών, μία χώρα με καχεκτική δη-

μοκρατία και κατά πάσα πιθανότητα με μία κυβέρνηση που έχει «παραϊσλαμική» ατζέντα όπως πολλοί Τούρκοι οπαδοί του κοσμικού Κράτους υποστηρίζουν. Επειδή στις διεθνείς σχέσεις και συνεπώς στην εξωτερική πολιτική ο κυρίαρχος παράγων είναι η κατοχύρωση των εθνικών συμφερόντων, θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον Πρωθυπουργό μας τι αντάλλαγμα πήρε η Ελλάδα από την Τουρκία για την επανεκκίνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και έκανε αυτή την… «ενθουσιώδη» δήλωση: “Ανυπομονούμε να ενισχύσουμε την τουρκική υποψηφιότητα”. Προς τι η ανυπομονησία κ. Τσίπρα; Φοβάμαι ότι ο Υπουργός μας επί των Εξωτερικών κ. Κοτζιάς ξέχασε να του πει ότι δεν ασκείται εξωτερική πολιτική με προεκλογικού τύπου πομφόλυγες. Διδαχθήκατε κάτι από την μέχρι τώρα πολιτική προκατόχων σας περί «εξημέρωσης της Τουρκίας» με το να την φέρουμε πιο κοντά και ίσως μέσα στην Ευρώπη; Είδατε μήπως να αίρει το casus belli; Σταμάτησε την αναθεωρητική της πολιτική και τις πρακτικές με τις οποίες υποστηρίζει αυτή την πολιτική (παραβάσεις Εθνικού Εναερίου Χώρου, παραβάσεις FIR, γκρίζες ζώνες κλπ., κλπ.) ή άλλαξε την πολιτική της στο Κυπριακό πρόβλημα; Με αυτό τον τρόπο υιοθέτησε τις ευρωπαϊκές πρακτικές; Θα προτιμούσαμε αντί για τις επιλεκτικές διαρροές στο Τύπο για το τι είπε ο κ. Τσίπρας στον Τούρκο ομόλογό του για τους ψύχραιμους Έλληνες πιλότους στο Αιγαίο, τους εξοπλισμούς και την

επικοινωνιακή εκμετάλλευση αυτής της… ατάκας (άραγε σε ποια γλώσσα τα είπε αυτά;) να μάθει ο Ελληνικός λαός τι ακριβώς σημαίνει αυτή η συμφωνία για την Ελλάδα και καλό θα ήταν η Αντιπολίτευση να ζητήσει άμεση ενημέρωση της Βουλής. Σε προηγούμενο άρθρο εδώ στο liberal.gr είχα εκφράσει τον προβληματισμό για το πόσο έτοιμος και επαρκής ήταν ο κ. Τσίπρας για να συναντηθεί με την Τουρκική πολιτική Ηγεσία πριν από 12 ήμερες στην Άγκυρα. Ο προβληματισμός μας γίνεται πλέον όλο και πιο οξύς και η ανησυχία μας μεγαλύτερη για την επάρκεια και την δυνατότητα του να διαχειρίζεται θέματα εξωτερικής πολιτικής καθόσον αποδεικνύεται ότι συνεχίζει να απουσιάζει μία συνεκτική εξωτερική πολιτική που να προωθεί συγκεκριμένους και μελετημένους μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους. Έστω και εάν στο εσωτερικό της Χώρας κάποιες φορές η φαντασίωση είναι ασφαλέστερη της πραγματικότητας για τους κυβερνώντες και κυβερνωμένους, στην εξωτερική πολιτική αυτή μπορεί να είναι καταστροφική. * Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Ερευνητής - Αναλυτής στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Άμυνας και Ασφάλειας. Είναι απόφοιτος της ΣΕΘΑ και έχει περατώσει Στρατηγικές Σπουδές Ασφαλείας. Διατέλεσε Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ, Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων στο ΥΕΘΑ/ΓΓΟΣΑΕ, ενώ υπηρέτησε σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στην Ελλάδα και στο ΝΑΤΟ.

1-12-2015

Πως καταστράφηκε η οικονομία της Ελλάδος Του Γιώργου Κράλογλου

Ό

ταν ο Μποδοσάκης έστηνε βιομηχανίες υλικών αμύνης ακόμη και με πολιτική παράκληση και υπόδειξη να βοηθήσει την Ελλάδα στους πολέμους της. Ο Νιάρχος έχτιζε το μεγαλύτερο ναυπηγείο των Μεσογείων. Και οι Γάλλοι μετέφεραν την παραγωγή αλουμινίου τους, της Ευρώπης, στην Ελλάδα δεν είχε κανείς τους ιδέα για τον «σοσιαλισμό του χαβαλέ» που θα ακολουθούσε: Όταν ο καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης έχτιζε τον όμιλο της Εμπορικής, τα πράσινα λεωφορεία του Πειραιά, τα Λιπάσματα της Καρβάλης και σχεδίαζε Διυλιστήρια στην Πάχη Μεγάρων και τον σημερινό Προαστιακό σε συνδυασμό με Μετρό, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τον διέλυαν (κυριολεκτικά) οι κομματικές εκτιμήσεις για το πολιτικό κόστος και κάποια συγκεκριμένα πολιτικά παρασκήνια. Όταν ο πατέρας των Αγγελόπουλων έφερνε στην Αθήνα, από τον Βλαχοράπτη Αρκαδίας, τα τέσσερα παιδιά του τον Δημητρό, τον Παναγιώτη, τον Άγγελο και τον Γιάννη, για να φτιάξει μαγαζί με πρόκες στην οδό Αθηνάς, με τους δυο πρώτους και να κάνει καθηγητή τον τρίτο και δικηγόρο τον τέταρτο επίσης δεν μπορούσε να φανταστεί το μίσος που θα προκαλούσε η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ και ότι θα οδηγούσε στην δολοφονία του Δημητρού επειδή έτσι έκρινε η 17 Νοέμβρη που ήταν τότε μέρος της κοινωνίας μας... Όταν ο Γεώργιος Δράκος της ΙΖΟΛΑ (που ξεκίνησε από γκαζιεράδικο της Πειραιώς) απαντούσε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή που τον «μάλωνε» γιατί δεν του άρεσαν οι Έλληνες βιομήχανοι «Κύριε πρόεδρε δεν είμαστε πολλοί, είμαστε περίπου 200. Βάλτε μας σε μια βάρκα και πνίξτε μας. Αλλά για όνομα του Θεού κρατήστε την βιομηχανία του τόπου γιατί δουλεύουν εκατοντάδες χιλιάδες» επίσης δεν φανταζόταν ότι θα έφτανε η ώρα να κρα-

τήσουμε μόνο τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και να πετάξουμε στην θάλασσα την ελληνική βιομηχανία... Όταν η Shell το 1930 έστηνε τις πρώτες τρόμπες βενζίνας για τα αυτοκίνητα στην Αθήνα και την ακολουθούσαν η ΒΡ, η MOBIL, η TOTAL, η ESSO και οι υπόλοιπες πολυεθνικές θα γέλαγαν μόνο με την ιδέα ότι κάποτε θα έφευγαν κυνηγημένες από την Ελλάδα για το χατίρι των λαθρεμπόρων και των κομματικών συμφερόντων ακόμη και των (λεγομένων) φιλελεύθερων κυβερνήσεων. Έτσι ένοιωσαν, όπως εκ των υστέρων ομολόγησαν, και η Pirelli, και η Nissan και η Good Year, και η Petrogaz και μια σειρά ενεργειακές και χημικές πολυεθνικές μετά τον κάθε μορφής διωγμό τους... Οι μόνοι που δεν ένοιωσαν και δεν νοιώθουν έκπληξη αλλά αντίθετα σχολιάζουν δυσμενώς όσους «ανοίγουν πανιά» και χάνονται από την Ελλάδα είναι οι Έλληνες πολιτικοί όλων των παρατάξεων. Και μαζί με αυτούς όλοι οι επαγγελματίες «αριστεροί επαναστάτες» που, πρέπει να δείχνουν, ότι παθαίνουν αλλεργία σε οτιδήποτε λέγεται ιδιωτικός τομέας και ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι οι ίδιοι «λόγιοι αριστεροί» που κατεβάζουν από το ράφι τις κονσέρβες-συνθήματα «...για την ελληνική ολιγαρχία που φτιάχτηκε με τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ και έβγαλε τα λεφτά της στην Ελβετία πίνοντας το αίμα του ελληνικού λαού...». Είναι αυτοί που προσκυνούν και λιποθυμάνε από ενθουσιασμό όταν ιδρύονται τα κρατικά τεμπελχανεία με την μορφή Οργανισμών και ΔΕΚΟ όπου εκεί μπορούν να δουλέψουν χωρίς αφεντικό και να κλέβουν ανενόχλητοι. Γιατί οι έξω κλέφτες του δημόσιου χρήματος έχουν μόνιμη «ομερ-

τά» με τους εντός του δημοσίου κλέφτες... Έχετε σκεφτεί τι «δεκεμβριανά» θα ζούσαμε αν, ας πούμε, ο πρωθυπουργός έπαιρνε τον κ. Φιλίππου, τον κ. Μυτιληναίο, τον κ. Στασινόπουλο, τον κ. Κανελλόπουλο, τον κ. Παπαλεξόπουλο και άλλους βιομηχάνους και (όπως έκανε η κ. Μέρκελ) τους πήγαινε στην Γερμανία και στην Γαλλία για δουλειές; Θα έπεφτε η Ακρόπολη και θα καιγότανε η Βουλή. Ευτυχώς που ουδέποτε Έλληνας πρωθυπουργός σκέφτηκε... να κάνει τέτοιο «ατόπημα». Ευτυχώς που όλοι τους παραμένουν πιστοί στη γραμμή «Εμείς είμαστε με το κράτος και με τους κρατικούς υπαλλήλους». Τώρα αν αυτά τα κάνει η Μέρκελ στους δικούς της επιχειρηματίες είναι γιατί θέλουν να ξεπουλήσουν την Ελλάδα... Αν τα κάνει ο κ. Ερντογάν με τους Τούρκους επιχειρηματίες είναι γιατί οι Τούρκοι είναι απολίτιστοι... Αν τα κάνουν οι Αμερικανοί είναι γιατί έτσι συνηθίζουν οι φονιάδες των λαών... Εμείς όμως στο ύψος μας. Να κλείσουμε και αυτά τα εργοστάσια που μας έμειναν. Και τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι; Είναι δουλειά της ελληνικής σοβιετίας να τους απασχολήσει. Ποιος επιχειρηματίας λοιπόν μπορεί να αντέξει, πριν από όλα, αυτό το κλίμα; Ποιος μπορεί να αντέξει αυτήν την κατακραυγή σε ό,τι λέγεται ιδιωτική επιχείρηση; Ας αλλάξει λοιπόν, πριν απ’ όλα, το κλίμα. Και αν αλλάξει (πράγμα απίθανο) τότε ας ψάξουμε για αντικίνητρα, φορολογικές αδικίες, υψηλό κόστος παραγωγής και υποβαθμισμένη ανταγωνιστικότητα. Πρώτα απ' όλα όμως ας ξεκαθαρίσουμε αν θέλουμε ιδιώτες επενδυτές στην χώρα.

8

το Σκινοφάραγγο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΑΣ Συνέχεια από τη σελ. 1

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015 Στις 7:00 π.μ. οι καμπάνες των εκκλησιών σε όλες τις δημοτικές ενότητες σήμαναν χαρμόσυνα και στις 8:00 έγινε επίσημη Έπαρση της Σημαίας στα Δημοτικά Καταστήματα Καστελλίου, Αρκαλοχωρίου και Θραψανού. Στις 10:30 π.μ. έγιναν: α. Επίσημες Δοξολογίες στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Τιμίου Σταυρού στο Θραψανό όπου τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Φιλόλογος του Γυμνασίου Θραψανού, κ. Φωτεινή Περβολαράκη. β. Επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως στο Αρκαλοχώρι, στην οποία χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ.κ. Ανδρέας. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Προϊστάμενος του 2ου Νηπιαγωγείου Αρκαλοχωρίου, κ. Αδαμαντίνη Αργυρού. γ. Επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αντωνίου στο Καστέλλι. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο δάσκαλος του Τμήμα-

τος Ένταξης του Δημοτικού Σχολείου Καστελλίου, κ. Εμμανουήλ Ρουσσάκης. Στις 11:00 π.μ. έγιναν τελετές στα Ηρώα Πεσόντων στο Θραψανό-Αρκαλοχώρι-Καστέλλι όπου ετελέσθησαν επιμνημόσυνες δεήσεις, κατετέθησαν στεφάνια από τους εκπροσώπους των αρχών και την σχολείων και εψάλει ο εθνικός ύμνος από τους μαθητές. Στις 11:30 π.μ. έγιναν παρελάσεις στο Θραψανό-Αρκαλοχώρι-Καστέλλι. Σύμβαση για την “Προεπεξεργασία λυμάτων και δικτύου μεταφοράς τους από τον οικισμό Ζωφόρων προς το ΒΙΟ.ΚΑ. Θραψανού” Σύμβαση ύψους 105.711,03 ευρώ υπέγραψε ο Δήμαρχος Μινώα Πεδιάδας, Ζαχαρίας Καλογεράκης, με την ανάδοχο εταιρεία. Η σύμβαση αφορά την «Προεπεξεργασία λυμάτων και δικτύου μεταφοράς τους από τον οικισμό Ζωφόρων προς το ΒΙΟ.ΚΑ. Θραψανού», ενώ το έργο χρηματοδοτείται από το Πρόγραμμα Δη-

μοσίων Επενδύσεων. Το έργο περιλαμβάνει την κατασκευή σηπτικής δεξαμενής - αντλιοστασίου και βαρυτικού αγωγού μεταφοράς λυμάτων, με σκοπό τη μεταφορά των λυμάτων από το σημερινό σημείο απόληξης του αποχετευτικού δικτύου των Ζωφόρων προς τη σηπτική δεξαμενή, ενώ με τη χρήση του υφιστάμενου αγωγού πολυαιθυλενίου τα λύματα θα καταθλίβονται στο ΒΙΟ.ΚΑ. Θραψανού. Ολοκληρώθηκε η Γ΄ φάση υλοποίησης του προγράμματος διανομής τροφίμων, έτους 2013 από το Δήμο Μινώα Πεδιάδας Την Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015, ο Δήμος Μινώα Πεδιάδας ολοκλήρωσε την τρίτη και τελευταία φάση δωρεάν διανομής τροφίμων του σχετικού προγράμματος στους δικαιούχους άπορους πολίτες του Δήμου. Δικαίωμα συμμετοχής είχαν οι άποροι πολίτες που πληρούσαν τις προϋποθέσεις και είχαν καταθέσει δικαιολογητικά στις υπηρεσίες του Δήμου.

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Έρευνα: Νάντυ Παπαμήτσου

Τ

ην προπαραμονή των Χριστουγέννων την Ημέρα των Αγίων Δέκα στα χωριά της Ανατολικής Κρήτης έσφαζαν τους χοίρους που είχαν ανατραφεί κυρίως με βελανίδια... χουμά και αποφάγια. Από το σφάξιμο του χοίρου δεν πετούσαν τίποτα. Τη γλίνα (το λίπος) το χρησιμοποιούσαν ως …βούτυρο ενώ έφτιαχναν και ένα γλύκισμα από τον χοίρο την λεγόμενη ξυγκόπιττα. Τα παραδοσιακά κάλαντα την παραμονή των Χριστουγέννων φέρνουν στους δρόμους πόρτα - πόρτα τους πιτσιρικάδες, που πριν από χρόνια μπορεί να έπαιρναν από το χέρι του νοικοκύρη και της νοικοκυράς ένα κουραμπιέ ή ένα μελομακάρονο, σήμερα βγαίνουν στους δρόμους να τα πουν για να το χαρτζιλίκι τους. Ομάδες παιδιών κρατώντας το παραδοσιακό τρίγωνο, την Κρητική λύρα, ή άλλα μουσικά όργανα χτυπούν τις πόρτες από νωρίς το πρωί μέχρι και αργά το βράδυ. Στις κουζίνες των σπιτιών τα σύγκλινα, το χοιρινό, τα εντόσθια στο τηγάνι, το ζυμωτό ψωμί, το βραστό, το Κρητικό πιλάφι, «κυριαρχούν» της γαλοπούλας. Στο τραπέζι τα πατροπαράδοτα μελομακάρονα και κουραμπιέδες που ακόμα και σήμερα πολλές νοικοκυρές εξακολουθούν να παρασκευάζουν στο σπίτι. Επίσης σε πολλά σπίτια συναντά κανείς τα αυγοκαλάμαρα. Η νηστεία του 40ήμερου τηρείται ακόμα και σήμερα ευλαβικά, ενώ οι εκκλησίες και οι ναοί κατακλύζονται από πιστούς. Παλιότερα, από την παραμονή των Χριστουγέννων οι γεωργοί, οι βοσκοί και οι ναυτικοί έλεγαν «πώς παλεύγουν οι καιροί, και οι αέρηδες ποιος θα γεννηθεί και ποιος θα βαπτισθεί». Όποιος γεννηθεί, όποιος δηλαδή υπερισχύσει και βγει νικητής την ημέρα των Χριστουγέννων, αυτός θα υπερισχύσει μέχρι και τα Φώτα αλλά και ολόκληρο τον καινούργιο χρόνο. Πιο παλιά το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων στα Χανιά έκοβαν κλαδιά και βλαστούς οι νοικοκυρές και τα πήγαιναν στο σπίτι. Τα έβαζαν σε ποτήρι με νερό και προσμονούσαν να ανθίσουν. Το «ακοίμητο» τζάκι με τα μεγάλα κούτσουρα εξακολουθεί και τις ημέρες μας να δίνει τον τόνο μιας γιορτής οικογενειακής που όλοι αναζητούν την ευτυχία της γέννησης του νέου χρόνου που έρχεται. Οι παλαιότεροι έλεγαν πώς μέσα από την αθρακιά -την στάχτη- μπορούσαν να μαντέψουν τα μελλούμενα.

Αναπαράσταση της φάτνης στα Χανιά Στην σπηλιά του Αϊ Γιάννη στην Μαραθοκεφάλα Κισσάμου την παραμονή των Χριστουγέννων τελείται Αρχιερατική θεία λειτουργία. Το σπήλαιο πήρε το όνομά του από τη διαμονή και την εκκλησία του Αγίου που βρίσκεται μέσα στο σπήλαιο. Φωτεινό και μεγαλόπρεπο, πανάρχαιο και επιβλητικό έχει χωρητικότητα 3.000-4.000 ατόμων και τη σπάνια θέα στον κάμπο του Κολυμβαρίου. Εδώ και μερικά χρόνια, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, καθιερώθηκε να γίνεται η παραδοσιακή αναπαράσταση της γεννήσεως του Χριστού. Έτσι, ακόμα και σήμερα γίνεται μια υπέροχη αναπαράσταση με αρκετά ζώα δηλαδή πρόβατα, γαϊδουράκια, κατσίκες, άγρια περιστέρια και άλλα ζώα όπως τη νύχτα της γεννήσεως του Χριστού. Εκείνη την νύκτα, επίσης, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, μαζεύονται πολλοί Χριστιανοί προκειμένου να γιορτάσουν με πολλή αγάπη και πίστη την γέννηση του Χριστού εκείνη την Άγια Νύκτα των Χριστουγέννων. Στο σπήλαιο επίσης, την νύκτα των Χριστουγέννων, καταφτάνουν πολλοί Ιερείς όπου μαζί με τον Μητροπολίτη τελούν τη Θεία Λειτουργία. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ κατανυκτική καθώς στη μέση δεσπόζει η επιβλητική φάτνη με τον Ιωσήφ, την Παναγία, τον νεογέννητο Χριστούλη και ζωάκια που τον ζεσταίνουν με τα χνώτα τους. Τα κεριά ανάβουν και οι ιερείς ψάλλουν ύμνους, όπου στέλνουν το μήνυμα της γέννησης του Κυρίου.

ζυμάρι ή πρόσθετα στολίδια. Αυτά τόνιζαν το σκοπό του χριστόψωμου και εξέφραζαν τις διάφορες πεποιθήσεις των πιστών. Την ημέρα του Χριστού, ο νοικοκύρης έπαιρνε το χριστόψωμο, το σταύρωνε, το έκοβε και το μοίραζε σ’ όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονταν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Μερικοί, εδώ βλέπουν ένα συμβολισμό της Θείας κοινωνίας. Όπως ο Χριστός έδωσε τον άρτον της ζωής σε όλη την ανθρώπινη οικογένειά του. Γύρω από το χριστόψωμο υπάρχουν και άλλες παραδόσεις. Αναφέρονται στην ενότητα της Εκκλησίας και των λαών, με συμβολικό πρότυπο την ένωση των κόκκων του σίτου σ' ένα ψωμί. Οι λαοί κάποτε θα ενωθούν μ’ ένα ποιμένα το Χριστό. Από τις προετοιμασίες της παραμονής των Χριστουγέννων πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη που αναφέρεται στο ζύμωμα του χριστόψωμου. Κατά τόπους φτιάχνεται σε διάφορες μορφές και έχει διαφορετικές ονομασίες όπως: «το ψωμό του Χριστού», «Σταυροί», «βλάχες» κ.ά.» Τα χριστόψωμα, αποτελούν το βασικό ψωμί των Χριστουγέννων και το ευλογημένο, αφού αυτό θα στηρίξει τη ζωή του νοικοκύρη και της οικογένειάς του.

Το έθιμο της μπουγάτσας!

Το χριστουγεννιάτικο ψωμί Το φτιάχνουν οι γυναίκες με ιδιαίτερη φροντίδα και υπομονή. Το ζύμωμα είναι μια ιεροτελεστία. Χρησιμοποιούν ακριβά υλικά, ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλα, λέγοντας: «Ο Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει». Πλάθουν το ζυμάρι και παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα. Με την υπόλοιπη φτιάχνουν σταυρό με λουρίδες απ' τη ζύμη. Στο κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι. Στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το μαχαίρι ή με το πιρούνι, όπως λουλούδια, φύλλα, καρπούς, πουλάκια. Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το Χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί. Το κόβουν ανήμερα τα Χριστούγεννα, δίνοντας πολλές ευχές. Απαραίτητος επάνω, χαραγμένος ο σταυρός. Γύρω - γύρω διάφορα, διακοσμητικά σκαλιστά στο

Στο Ηράκλειο υπάρχει και το έθιμο της μπουγάτσας, όπου οι κάτοικοι καταναλώνουν ανήμερα της Πρωτοχρονιάς μεγάλες ποσότητες μπουγάτσας θέλοντας να είναι γλυκιά η πρώτη τους γεύση. Μάλιστα σε όλους τους δρόμους του Ηρακλείου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στήνονται υπαίθριοι πάγκοι για την διανομή μπουγάτσας.

πηγή: pentapostagma.gr, 2810.gr

Το ύ μ π α ν α

Η

τραγωδία στο Παρίσι συνετάραξε, ελπίζω όχι προσωρινά, την παγκόσμια κοινή γνώμη. Και μαζί με τον ανυπόκριτο πόνο άρχισαν και οι συνήθεις, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, γραφικότητες. «Je suis Francais» (κατά το εντελώς ξεχασμένο πια «Je suis habdo»), καντηλάκια με ανθοδέσμες, μαύρα περιβραχιόνια σε όλους τους ευρωπαϊκούς αγώνες, όπως αποφάσισε η αμαρτωλή UEFA και πάει λέγοντας. Και το αποκορύφωμα, μία σύνθεση που έχει ανακατέψει τον Πύργο του Άϊφελ με το σήμα της ειρήνης (!) και η οποία δεσπόζει πλέον σε όλα τα έντυπα και τις ιστοσελίδες και πάμε γι’ άλλα. Και από κοντά βέβαια και οι ντόπιες μοιρολογίστρες. Οι οποίες βέβαια, δεν έχουν λάβει, ή δεν θέλουν να λάβουν, υπόψη τους μία σοβαρή επισήμανση που έκανε από τις στήλες της «δημοκρατίας» γνωστός δημοσιογράφος, ο οποίος υπογράφει με το ψευδώνυμο «Ακίς» και επισημαίνει ότι, όταν οι Έλληνες έρχονταν ως πρόσφυγες (προσοχή στην Πατρίδα τους και όχι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και σε ξένες χώρες), έβλεπες ανάμεσά τους και πάρα πολλούς γέροντες και γερόντισσες. Θυμηθείτε τον αγαθό ηλικιωμένο παπά, που βλέπουμε σε ντοκιμαντέρ της εποχής, να κλαίει καθισμένος κατάχαμα, ενώ τα κάρα περνούν δίπλα του. Και αναρωτιέται ο «Ακίς» χωρίς βέβαια να περιμένει απάντηση: «Έχετε δει κανέναν ηλικιωμένο μέσα στα κοπάδια των λαθρομεταναστών; Γιατί; Τι τους έκαναν τους γέροντες; Αυτοί δεν κινδυνεύουν στην Πατρίδα τους; Μόνον οι ροδαλοί και νέοι κινδυνεύουν»; Μα καλά, θα εξαγριωθούν οι επιλεκτικώς και κατ’ επάγγελμα πονούντες και δακρύζοντες, να μην πενθήσουμε; Βεβαίως να πενθήσετε. Αλλά πριν πενθήσετε να ξυπνήσετε, διότι αν δεν ξυπνήσετε, θα πενθήσετε πολλές φορές ακόμη. Πρωτεύουσα θέση σε όλο αυτό το κακό, κατέχουν και οι ημέτεροι περισπούδαστοι αναλυτές. Τουρκολόγοι, Μεσανατολικολόγοι, Παλαιστινηολόγοι, Ισραηλολόγοι, Κοινωνιολόγοι, Διεθνολόγοι και γενικώς, πάσης φύσεως Τιποτολόγοι, έπιασαν στασίδι στα κανάλια και μας βομβαρδίζουν ανηλεώς, ότι αυτοί είχαν προβλέψει τον κίνδυνο από τους Τζιχαντιστές και άλλες τέτοιες πομφόλυγες.

Η Αστυνομική Ταυτότητα ως ταξιδιωτικό έγγραφο Σύμφωνα με τον Ν. 3585/2007 άρθρο 55 τα Δελτία Ταυτότητος έχουν ισχύ δεκαπέντε (15) έτη από την ημερομηνία έκδοσής τους και με απόφαση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης η ισχύς τους μπορεί να παραταθεί για δύο χρόνια σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Επειδή οι Ευρωπαϊκές Αρχές έχουν αρχίσει να τηρούν κατά γράμμα τον νόμο και ελέγχουν λεπτομερώς όλες τις ταυτότητες και ήδη έχουν στείλει πίσω δυο (2) τουρίστες θα πρέπει κάθε ενδιαφερόμενος ταξιδιώτης να ελέγξει την ημερομηνία έκδοσης άρα και λήξης της ταυτότητάς του και να την ανανεώσει αν χρειάζεται. Καλό θα ήταν βέβαια οι αρχές που εκδίδουν τις ταυτότητες να γράφουν πάνω σ’ αυτές και την ημερομηνία λήξης ώστε να μην υπάρχει καμία παρανόηση.

9

το Σκινοφάραγγο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

στη

γειτονιά

Ωραία. Ας τους πιστέψουμε. Και τι έκαναν γι’ αυτό; Τι έκαναν για να αποτρέψουν τα καραβάνια των εν δυνάμει Τζιχάντ, που κατακλύζουν την Πατρίδα μας; Τι έκαναν όταν η κυρία Τασία μοίραζε λάδι μαυρίσματος στους λιαζομένους στην Ομόνοια; Τι έκαναν όταν οι οπαδοί του άγριου Ισλάμ εφήρμοζαν την Ασούρα (αυτομαστίγωμα) σε πλατείες και έκλειναν τους δρόμους; Ασφαλώς φοβήθηκαν οι αναλυτάδες μας να μη χαρακτηρισθούν Φασίστες, Νεοναζί, Ρατσιστές ή εχθροί της καφέ αρκούδας και του αριστερόχειρα σκίουρου. Μήπως έκαναν εμβριθείς αναλύσεις περί «εξωπετάγματος του όπλου Γκρα»; Δεν τους είδαμε να εκδώσουν ένα ψήφισμα ή να στείλουν μια επιστολή, όχι στα μπλοκ τους, που συνήθως τα διαβάζουν μόνον οι ίδιοι, αλλά σε κάποια μεγάλη εφημερίδα των Αθηνών ή της Θεσσαλονίκης, προειδοποιώντας για τις συνέπειες του φαινομένου. Μοναδικό τους μέλημα, ήταν και είναι, πώς θα εξασφαλίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητος σε κάποιο κανάλι, όπου θα αναλύσουν με ύφος χιλίων Κλαούζεβιτς την «Γεωστρατηγική και γεωπολιτική σημασία και επίδραση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι των

σου;

θεωριών του Σουν Τσου, δια μέσου των αιώνων»... Τους συνιστώ ανεπιφύλακτα να προβληματισθούν με την φράση του Περικλή Γιαννόπουλου: «Πάψτε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψτε παλιόγριες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το σπαθί. Τα πάντα στη ζωή, η φύσις το λέει, κατακτώνται με το σπαθί. Και έτσι είναι και μόνο έτσι πρέπει να είναι». Έφτασε πλέον ο κόμπος στο χτένι. «Τούμπανα στη γειτονιά σου, δέξου τα και στη γωνιά σου», λέει ο πάνσοφος Λαός μας. Είναι καιρός να αφήσουμε στη μπάντα τις όποιες ψευτοευαισθησίες μας, διότι περί αυτού πρόκειται και να κοιτάξουμε «τη γωνιά μας». Αρκετά βοηθήσαμε και αρκετά εισπράξαμε αγνωμοσύνη (θυμηθείτε εκείνο το φρούτο τον Τσενάϊ, το βαφτιστήρι του κ. Τριανταφυλλόπουλου…). Είναι καιρός να βάλουμε πάνω απ’ όλα τη «γωνιά μας». Διαφορετικά, ας αρχίζουμε να ετοιμάζουμε, καλού κακού από τώρα (για να βγει και καλή), μία σύνθεση με τον Παρθενώνα και το σήμα της ειρήνης…

Χρ. Μπολώσης - Υποστράτηγος ε.α.

13 Οκτωβρίου 2015 Εκατόν έντεκα χρόνια από το θάνατο του Παύλου Μελά Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1870 στην Μασσαλία της Γαλλίας. Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων το 1886 και εξήλθε ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού την 8 Αυγούστου 1891. Παντρεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη με την οποία απέκτησαν δύο (2) παιδιά. Υπήρξε δραστήριο μέλος της “ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ”, μιας μυστικής οργάνωσης που είχε σαν σκοπό την αναθέρμανση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υποδούλων Ελλήνων με κάθε θυσία. Επηρεάζεται από τον πεθερό του Μακεδόνα Στέφανο Δραγούμη και από τον αδελφό της γυναίκας του Ίωνα Δραγούμη υποπρόξενο της Ελλάδας στο Μοναστήρι. Τον Φεβρουάριο του 1904 μαζί με τους Λοχαγούς Αλέξανδρο Κοντούλη και Αναστάσιο Παπούλια και τον Ανθυπολοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη συμμετέχει σε μυστική αποστολή στην Μακεδονία για επί τόπου εξέταση των προβλημάτων του υπό κατοχή Ελληνισμού. Γίνονται αντιληπτοί και αποσύρονται μετά από απαίτηση της Τουρκίας την 29 Μαρτίου 1904. Τον επόμενο Ιούλιο ευρισκόμενος σε άδεια εκτελεί δεύτερο ταξίδι στην υπόδουλη Μακεδονία, όπου έρχεται σε επαφή με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο και διαπιστώνει την ανάγκη συγκρότησης ένοπλων ανταρτικών ομάδων για την αντιμετώπιση του εκβουλγαρισμού που επιχειρούν Βούλγαροι αντάρτες (κομιτατζήδες) με την ανοχή των Τούρκων κατακτητών. Επιστρέφει στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου 1904 και μετά από 15 ημέρες ζήτησε και πήρε 4μηνη άδεια και

με την υπόδειξη του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΙΤΑΤΟΥ ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού Αγώνα στις περιοχές ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ και ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ. Από την Λάρισα στο δρόμο προς τα σύνορα γράφει στη γυναίκα του: «...Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλη μου την ψυχή και με την ιδέα, ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και έχω την ακράδαντο πεποίθησιν, ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθηση ταύτην, έχω και υπέρτατο καθήκον να θυσιάσω τα πάντα...» Την 28 Αυγούστου με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας συνοδευόμενος από Μακεδόνες - Λάκωνες και Κρήτες διέρχεται τα σύνορα. Στις 13 Οκτωβρίου 1904 ευρισκόμενος στο χωριό Στάτιστα (σημερινό ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ) προδίδεται από τον Μήτρο Βλάχο αρχικομιτατζή, περικυκλώνεται από τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών και τραυματίζεται σοβαρά και αφήνει την τελευταία του πνοή. Το κεφάλι του αποκόπηκε από τους συμπολεμιστές του και τάφηκε στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παρελήφθη από τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη και ετάφη στο Βυζαντινό Ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά. Ο θάνατος του Παύλου Μελά συγκλόνισε τους Έλληνες και ήταν η αφετηρία για την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα που κορυφώθηκε με τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους.

10

το Σκινοφάραγγο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

Χρονολογικός κατάλογος των Τουρκικών εγκλημάτων κατά των Ελλήνων από τον 19° αιώνα! Συνέχεια από το πρηγούμενο φύλλο 1920 - 30.000 Αρμένιοι σφαγιάζονται στην περιοχή του Καρς από Κεμαλικούς. Σεπτέμβριος 1920 - Η Κεμαλική Τουρκία επιτίθεται στην Δημοκρατία της Αρμενίας. Οι Αρμένιοι μάχονται ενάντια στα ισχυρά τουρκικά στρατεύματα. Οι Τούρκοι επικρατούν την 2-12-1920. Τη νίκη αυτή των Τούρκων επακολουθεί η προσάρτηση του 50% της επικράτειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, που είχε συσταθεί στις 28 Μαΐου 1918, στην Τουρκία.

1920 έως 1921 - Άλλοι 50.000 Αρμένιοι εκτελούνται από Κεμαλικούς.

3 Ιουνίου 1921 - Κεμαλικοί συλλαμβάνουν 1.320 επιφανείς Έλληνες κάτοικους της Σαμσούντας. Την επομένη δολοφονούν 701 από τους κρατούμενους. Τα θύματα θάβονται σε ομαδικό τάφο πίσω από την οικία του Μπεκίρ πασά. Οι υπόλοιποι των κρατουμένων εξορίζονται στο εσωτερικό της Ανατολίας.

24 Αυγούστου 1922 - Ο Τουρκικός στρατός καταλαμβάνει την Πέργαμο. Οι Έλληνες τρέπονται σε φυγή για να σωθούν.

9 Σεπτεμβρίου του 1922 - Οι Τούρκοι εισβάλλουν στη Σμύρνη και πυρπολούν την πόλη. Οργανώνονται μεγάλης έκτασης σφαγές κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων. Δολοφονούνται περίπου 150.000 άτομα.

10 Ιουλίου 1924 - Ο 7ος τουρκικός στρατός καταπνίγει την Kουρδική εξέγερση στο Χακάρι. Σε διάστημα 79 ημερών, 36 χωριά έχουν καταστραφεί και 12 έχουν ολοσχερώς χαθεί από το χάρτη. Φεβρουάριος του 1925 - 30.000 Κούρδοι σφαγιάζονται κατά τη διάρκεια εξέγερσης κατά των τουρκικών αρχών. Υπολογίζεται ότι γύρω στους 500.000 Κούρδους έχουν θανατωθεί από σφαγές και εκτοπισμούς.

7 Οκτωβρίου 1927 - Κατάπνιξη Kουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει το Μάρτιο του 1925 στο Ελαζίκ. Καταστρέφονται παντελώς 48 χωριά και το χώμα βάφεται κόκκινο από κουρδικό αίμα.

7 Οκτωβρίου 1927 - Κατάπνιξη Kουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει στις 30 Μαΐου 1927, στο Ντιαρμπακίρ και στο Αγρί. Το αίμα 2.000 Κούρδων πολεμιστών κυλά άφθονο στον ποταμό Μουράτ.

23 Μαΐου 1937 - Η Τουρκική κυβέρνηση απαγορεύει την έκδοση της Κωνσταντινουπολίτικης εφημερίδας, «SON TELEGRAPH», επειδή η εφημερίδα είχε θετική στάση απέναντι στα προβλήματα των Κούρδων.

1938 - Η Τουρκία προσαρτίζει την πόλη Σανγιάκ της περιοχής Αντιόχεια-Χατάι. Οι Αρμένιοι και Άραβες κάτοικοι της περιοχής εξορίζονται. Μάιος του 1941 - Επιστράτευση 20 ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτων που ζουν με Τουρκική υπηκοότητα στην Τουρκία. Σκοπός, η εξόντωσή τους, με τον ίδιο τρόπο που είχε εφαρμοστεί και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το γνωστό πλέον «τάγμα καταναγκαστικών έργων».

11 Νοεμβρίου 1942 - Ψηφίζεται νόμος για τη φορολογία των περιουσιών των μη Μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων (Varlik Vergisi). Πρόκειται για μια βάναυση προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης των Ελληνικών, Αρμενικών και Εβραϊκών κοινοτήτων, οι οποίες βρίσκονται εκτεθειμένες και ανυπεράσπιστες στις υπερβάσεις και στις καταχρήσεις εξουσίας των Τουρκικών αρχών.

6 Σεπτεμβρίου 1955 - Οι Τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης διωγμούς κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. 29 εκκλησίες καίγονται ενώ 46 λεηλατούνται. Βεβηλώνονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών όπως επίσης και τα χριστιανικά νεκροταφεία. Εκατοντάδες γυναίκες βιάζονται και καταστρέφονται χιλιάδες ελληνικά καταστήματα.

1963-1967 - Η Τουρκία υπονομεύει την σταθερότητα στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία με

πράκτορες.

1964 - Η Τουρκία αποκηρύσσει μονομερώς την συνθήκη για Εμπορική και Ναυτιλιακή συνεργασία του 1930 (μεταξύ Βενιζέλου - Ατατούρκ). Οι Έλληνες πολίτες αναγκάζονται να φύγουν από την Τουρκία δια της βίας. Οι συγγενείς αυτών, αν και Τούρκοι υπήκοοι, υποχρεώνονται να επισπεύσουν την αναχώρησή τους από τη χώρα. Με νόμο που δεν δημοσιοποιείται οι Έλληνες στερούνται του δικαιώματός τους επί των περιουσιακών τους στοιχείων.

1964 - Κλείνουν τα ελληνικά μειονοτικά σχολεία στην Ίμβρο και στην Τένεδο. Παράλληλα ανεγείρονται τουρκικές φυλακές για βαρυποινίτες και απαγορεύεται η δυνατότητα μεταβίβασης των περιουσιών των Ελλήνων, έχοντας ως συνέπεια την φυγή των Ελλήνων από τα νησιά. Αξιοσημείωτο είναι ότι και τα δύο Ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, παραχωρούνται στην Τουρκία, σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης, για την ασφάλεια των Στενών επειδή βρίσκονται στο στόμιο του Ελλησπόντου. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της ίδιας συνθήκης, εγγυάται η προστασία των προσώπων και περιουσιών του μη μουσουλμανικού ιθαγενούς πληθυσμού. Παρόλα αυτά εφαρμόζεται, για μια ακόμη φορά, η πάγια τουρκική πολιτική ξεριζωμού και αφανισμού των μη τουρκικών εθνοτήτων και έπειτα από τη συστηματική προσπάθεια εκτουρκισμού των νησιών με την ομαδική εγκατάσταση Τούρκων, από τους 12.000 Έλληνες κατοίκους, σήμερα μένουν εκεί μόνο 300 υπερήλικες για τους οποίους δεν έχει πια νόημα ο εκπατρισμός.

1967 - Βανδαλισμοί στην εκκλησία της Αγίας Άννας στο χωριό Αγρίδια της Ίμβρου. Άλλο ένα παράδειγμα της μόνιμης τουρκικής πολιτικής «εθνικής κάθαρσης».

1973 - 1974 - De facto αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, με τη χορήγηση άδειας ερευνών στην Τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία (TRAO) και την αποστολή του ερευνητικού πλοίου ΚΑΡΝΤΑΛΙ για την διεξαγωγή ερευνών στην περιοχή.

1974 - De facto αμφισβήτηση του Ελληνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ. για πρώτη φορά από το 1931. Συνεχόμενες και μαζικές παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου (περισσότερες από 500 παραβιάσεις έγιναν μόνο το 1995). Περισσότερες από το 80% αυτών έχει γίνει σε απόσταση μικρότερη των 6 ν.μ. από τις ελληνικές ακτές αλλά και πάνω από ελληνικά νησιά. Η αμφισβήτηση αυτή του FIR Αθηνών συνεχίζεται μέχρι το 1980.

20 Ιουλίου 1974 - Ο τουρκικός στρατός εισβάλλει στο ανεξάρτητο αλλά και άοπλο νησί της Κύπρου, μέλος του Ο.Η.Ε., και καταλαμβάνει το 40% των εδαφών της, με το πρόσχημα ότι η επιχείρηση αυτή είναι αναγκαία για την ασφάλεια της τουρκοκυπριακής μειονότητας που αποτελούσε το 18% του συνολικού πληθυσμού του νησιού. Κατά τη διάρκεια εισβολής, η οποία ονομάστηκε από την Άγκυρα, «επιχείρηση ειρήνη», 5.000 Κύπριοι σκοτώθηκαν, 1.619 αγνοούνται έως τις μέρες μας, εκατοντάδες βασανίστηκαν, βιάστηκαν, και εξορίστηκαν στην Τουρκία.

25 Δεκεμβρίου 1978 - Τούρκοι φασίστες σφάζουν εκατοντάδες Κούρδων στο Μαράς.

28 Δεκεμβρίου 1978 - Ανακήρυξη στρατιωτικού νόμου σε 15 επαρχίες του τουρκικού Κουρδιστάν με σκοπό την εμπόδιση εξωτερίκευσης στοιχείων και πληροφοριών των δεινών του κουρδικού λαού. Δεκέμβριος του 1978 - 110 Κούρδοι σφαγιάζονται στην πόλη Καχραμανμαράς. Δεκέμβριος του 1979 έως Σεπτέμβριο του 1980 - Διαμάχες μεταξύ Κούρδων και του τουρκικού κράτους ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα βίας με αποτέλεσμα το θάνατο 2.812 Κούρδων πολιτών κατά πλειοψηφία, σε διαφορετικά γεγονότα. Ιούλιος του 1980 - Ξαφνικό ξέσπασμα βίας στο Κορούμ, κεντρική Ανατολία, με αποτέλεσμα το θά-

νατο 30 ατόμων και τη μαζική έξοδο του πληθυσμού της περιοχής. Καλοκαίρι του 1983 - Σύμφωνα με ένα νέο νόμο, απαγορεύεται η χρήση γλώσσας, κατά τις καθημερινές συνομιλίες ή τις συγκεντρώσεις, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη ως η επίσημη γλώσσα από άλλη χώρα (το όλο θέμα αναφερόταν στην κουρδική γλώσσα).

1984 - Η Τουρκία φράζει την τροφοδότηση νερού από τον ποταμό Αλκουίκ, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία και φτάνει έως το νότιο Αλλέπο, στη Συρία, με σκοπό την ερήμωση της περιοχής εφόσον η πεδιάδα καταστραφεί από την ξηρασία. Φεβρουάριος 1988 - Οργανωμένη σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια του Αρμενικού πληθυσμού των πόλεων Μπακού και Σουμγκάιτ. Πρόκειται για μια πανομοιότυπη νύχτα σφαγής με αυτή της Κωνσταντινούπολης το 1955.

1989 - Η Τουρκία νομοθετεί παράνομα δικαίωμα για την Έρευνα και Διάσωση στη θαλάσσια έκταση πάνω από το μισό Αιγαίο, παραβιάζοντας σαφώς τους κανόνες της Διεθνής Οργάνωσης Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO). Αύγουστος έως Δεκέμβριο του 1991 - Η Τουρκική Αεροπορία και ο στρατός επιτίθενται σε ομάδες του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ και βομβαρδίζουν ασταμάτητα Κουρδικά χωριά. Πάνω από 100 Κούρδοι, μεταξύ των οποίων ήταν και γυναικόπαιδα, σκοτώθηκαν και 150 τραυματίστηκαν.

1992 - Η Άγκυρα χτίζει το φράγμα «Ατατούρκ» στον Ευφράτη ποταμό, μειώνοντας έτσι δραματικά τη ροή του προς το Ιράκ και την Συρία, με σκοπό να απειλήσει τη γεωργία και την οικονομική επιβίωση των δύο παραπάνω χωρών. Ιανουάριος του 1992 έως τον Οκτώβριο του 1993 - Οι Τούρκοι βομβαρδίζουν Κουρδικά χωριά.

4.800 τραυματίζονται από τους οποίους οι 2.000 υποκύπτουν στα τραύματά τους. Μάιος έως Αύγουστο του 1994 - Πραγματοποιούνται τουρκικές επιδρομές των οποίων ο απολογισμός είναι 400 Κούρδοι χωρικοί νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες.

1995 - Η Τουρκική κυβέρνηση οργανώνει σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια των Αλεβιτών στην περιοχή Γκαρί Οσμάν Πασά της Κωνσταντινούπολης.

20 Μαρτίου 1995 - 35.000 Τούρκοι στρατιώτες εισέρχονται στο βόρειο Ιράκ για να πολεμήσουν ομάδες του ΡΚΚ, οι οποίες είχαν βρει εκεί καταφύγιο, σύμφωνα με την Άγκυρα. 200 Κούρδοι, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άμαχοι, σκοτώθηκαν μετά από βομβαρδισμούς, βασανισμούς και αναγκαστικές πεζοπορίες μέσα από ναρκοπέδια.

31 Ιανουαρίου 1996 - Ο τουρκικός στρατός αποβιβάζει μερικούς στρατιώτες του στη βραχονησίδα Ίμια, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής Επικράτειας σύμφωνα με Διεθνείς Συνθήκες και Συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από το 1923. Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία διεκδικεί ανοιχτά ελληνικό έδαφος.

6 Μαΐου 1996 - Μετά από στρατιωτική επιχείρηση έξι εβδομάδων στο βόρειο Ιράκ, η Τουρκία αποσύρει τους τελευταίους στρατιώτες της. Οι Κουρδικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ανέρχονται σε 400. Οι τραυματισμένοι είναι ακόμη περισσότεροι. Αύγουστος του 1996 - Κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων για την επανένωση της Κύπρου, που διάρκεσαν μία εβδομάδα στην πράσινη γραμμή, οι Τουρκικές δυνάμεις κατοχής και παραστρατιωτικές οργανώσεις δολοφονούν άνανδρα δύο διαδηλωτές και τραυματίζουν σαράντα. Φεβρουάριος του 1997 - Η Άγκυρα απειλεί την Κύπρο με εισβολή και κατάκτηση των ελεύθερων περιοχών του νησιού εφόσον η δεύτερη, αγοράσει τους αμυντικούς πυραύλους S-300. Τέτοιου είδους απειλές είναι γνώριμες στην Κύπρο μετά το 1974. Συνέχεια στο επόμενο φύλλο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

29-10-2015 ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΠΟ ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΑΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΣΑΝ ΣΤΗΝ ΦΟΡΟΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ

Ε

ίπαν: Πρώτη φορά κυβέρνηση που λέει πως είναι “αριστερή” φέρνει τέτοια μέτρα που οδηγούν στον αφανισμό της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Πώς θα συνεχίσουν τους αγώνες τους μέχρι να δικαιωθούν; Τέλος έκαναν συμβολική κατάληψη και Γενική Συνέλευση για να οργανώσουν τις περαιτέρω κινητοποιήσεις τους και παρέδωσαν στον Περιφερειάρχη κ. Αρναουτάκη το παρακάτω ψήφισμα για να το μεταφέρει στην κυβέρνηση. ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΕΝΕΚΡΙΝΕ Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ «Οι αγρότες της Κρήτης σήμερα 29/10/2015 συγκεντρωμένοι στην πλατεία Ελευθερίας στο Ηράκλειο διατρανώνουμε την αντίθεσή μας στα μέτρα της πιο ανάλγητης και άδικης φορολόγησης που έχει υποστεί ποτέ ο πιο παραγωγικός κλάδος στην Ελλάδα. Τα συγκεκριμένα μέτρα τα οποία έχουν υπογραφεί στο τρίτο μνημόνιο η εφαρμογή της εργαλειοθήκης ΟΟΣΑ και η ανακατανομή της νέας ΚΑΠ κυριολεκτικά μας διαλύουν. Σε μία γεωργία και κτηνοτροφία οι οποίες υποφέρουν: από το μεγαλύτερο κόστος παραγωγής στην Ευρώπη, από την έλλειψη ρευστότητας και χρηματοδότησης του κλάδου, από την κατάρρευση των τιμών των προϊόντων, από την απώλεια των αγορών, από καιρικές αντιξοότητες και καταστροφικές ζημίες στην φυτική και ζωική παραγωγή τα τελευταία χρόνια, έρχονται να προστεθούν και τα ισοπεδωτικά μέτρα της αύξησης του ΦΠΑ των αγροεφοδίων, η αφαίρεση μιας σχετικά μικρής επιστροφής στον Ε.Φ.Κ. πετρελαίου, η

11

το Σκινοφάραγγο

κατάργηση του αγροτικού τιμολογίου στο ηλεκτρικό ρεύμα, η αύξηση σταδιακά του συντελεστή του φόρου στο 26% και της προκαταβολής του στο 100%. Και μαζί με όλα αυτά συζητείται και ο διπλασιασμός ή τριπλασιασμός των εισφορών στον ΟΓΑ. Φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να υπάρξει φυτική και ζωική παραγωγή κάτω από τέτοιες συνθήκες; Φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και παραγωγή Εθνικού πλούτου όταν διαλύεται ο παραγωγικός ιστός της χώρας; Φαντάζεται κανείς ότι αυτός είναι ο δρόμος της εξόδου της χώρας από την κρίση; Την ύστατη στιγμή κάνουμε την πρόταση για έναν ουσιαστικό διάλογο με το Υπουργείο Οικονομικών και την Κυβέρνηση ώστε άμεσα να βρεθούν λύσεις, ώστε απρόσκοπτα να συνεχίσουμε την εργασία μας και τις δραστηριότητές μας συμβάλλοντας ουσιαστικά στην οικονομική ανάταση της χώρας. Ως τότε παραμένουμε μαχητικά στις κινητοποιήσεις μας, διεκδικώντας το δικαίωμα της παραμονής στον τόπο μας, το δικαίωμα στην εργασία μας, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Σε κάθε περίπτωση κάνουμε ξεκάθαρο ότι τα μέτρα αυτά δεν θα περάσουν. Είτε γιατί θα βρεθούμε δυναμικά απέναντί τους. Είτε γιατί ξεκαθαρίζουμε ότι “ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος”». Συμπαράσταση Περιφέρειας “Η Περιφέρεια Κρήτης συμπαραστέκεται στα δίκαια των αγροτών μας και ζητούμε από την Κυβέρνηση να εξετάσει σοβαρά τα θέματα, γιατί χωρίς αγροτικό κόσμο δεν υπάρχει ανάπτυξη στην Κρήτη, δεν υπάρχει ανάπτυξη στα χωριά μας, στην Ελλάδα” δήλωσε χαρακτηριστικά ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης.

ΟΙ ΑΕΡΟΠΡΟΣΚΟΠΟΙ ΣΤΗΝ ΛΑΓΟΥΤΑ Από την Νάντυ Παπαμήτσου Με κέφι, χαρά, παιχνίδια και πολλές εμπειρίες, η 4η Ομάδα Αεροπροσκόπων Ηρακλείου με την αρχηγό τους, την Ελένη Αλδάκου, κατασκήνωσαν τον περασμένο Ιούλιο στο πανέμορφο δασάκι της Λαγούτας για μία εβδομάδα περίπου. Τα 21 παιδιά, στα πλαίσια των καλοκαιρινών δραστηριοτήτων τους, διαμόρφωσαν το δασάκι κατάλληλα με πύλες,

τραπεζαρίες, μαγειρεία, περίφραξη, σακιδιοθήκες κτλ. Επισκέφτηκαν τον Τσούτσουρα ένα πρωινό για μπάνιο στη θάλασσα ενώ επισκέφτηκαν με τα πόδια και το χωριό μας, όπου η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκινιά και ο ταμίας Μαρία Γαλανάκη και Νικήτας Ζαμπουλάκης αντίστοιχα τους υποδέχτηκαν με πολύ αγάπη. Τα παιδιά φιλοξενήθηκαν στο Πνευματικό Κέντρο του Σκινιά για να γευματίσουν. Η αρχηγός Ελένη Αλδάκου περιγράφει χαρακτηριστικά: «Είχαμε συνεννοηθεί να ψήσουν το φαγητό μας στο φούρνο, και έπειτα φάγαμε στο Πολιτιστικό του Σκινιά όπου οι άνθρωποι του χωριού μας είχαν έτοιμες σαλάτες, ψωμί, αναψυκτικά. Τα παιδιά έμειναν άφωνα από το τόσο φαΐ… γνωρίσαμε την ιστορία του χωριού μέσα από ένα παιχνίδι που ήρθαμε σε επαφή με τους ανθρώπους και μας αγκάλιασαν όλοι. Σε κάθε σπίτι υπήρχε κάποιος που να μας προσφέρει ζεστά λόγια ή εδέσματα. Προς το τέλος πήγαμε στο Δημοτικό του χωριού και καθαρίσαμε καθώς πάντα προσφέρουμε στο χώρο στον οποίο πάμε. Αφήνουμε πάντα καλύτερο το χώρο απ’ ότι τον βρίσκουμε. Ευχαριστώ πραγματικά όλους στο χωριό που είναι και το χωριό μου για όλα, όπως ευχαριστώ και τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Λαγούτας, τον κ. Κουμάκη για το απίστευτο ενδιαφέρον του όλες τις μέρες που μείναμε στην Λαγούτα». Την τελευταία μέρα έγινε η τελετή λήξης με την πυρά λήξης και μια γιορτή με σκετσάκια από ελληνικές ταινίες που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά, γιορτή ανοιχτή για τους γονείς αλλά και το κοινό από τα γύρω χωριά. Ευχόμαστε στην 4η Ομάδα Αεροπροσκόπων Ηρακλείου χρόνια πολλά και καλές γιορτές και ελπίζουμε του χρόνου το καλοκαίρι να ξανανταμώσουμε!

Coffee & Snack

Skinos

ΠΑΓΚΑΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΙΝΙΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΤΗΛ.: 28910 91144

12

το Σκινοφάραγγο

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος - Νοέμβριος 2015

Το έπος στα βουνά της Β. Ηπείρου Η ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΤΟΥ 1940 Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ο Ελληνικός Στρατός πρόσθεσε στην Ιστορία μας νέες σελίδες δόξας, πολεμώντας εναντίον των Μεραρχιών του Μουσολίνι στα χιονισμένα βουνά του Αλβανικού μετώπου.

Θα γιορτασθεί και φέτος με μεγαλοπρέπεια από τον Ελληνισμό η επέτειος του «ΟΧΙ», των υπερήφανων Ελλήνων απέναντι στον Φασισμό. Θα παρελάσουν ενώπιον των Αρχών η μαθητιώσα νεολαία, οι Σύλλογοι, οι Πρόσκοποι, οι Ερυθροσταυρίτες και τέλος οι στρατευμένοι νέοι. Στο άρθρο μου για την Εποποιΐα του 1940 φέτος δεν θα αναφερθώ στον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, ούτε στον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, ούτε στον Διοικητή της VΙΙΙης Μεραρχίας Κατσιμήτρο, ούτε στον πρώτο Έλληνα πεσόντα Αξιωματικό Υπολοχαγό (ΠΖ) Αλέξανδρο Διάκο, ούτε στα ηρωικά παλικάρια που πολέμησαν για την τιμή της Πατρίδος, ούτε τέλος στις άγνωστες ηρωίδες γυναίκες της Πίνδου. Φέτος θα ξεκινήσω το άρθρο μου μνημονεύοντας λίγες αράδες από το ποίημα του Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος πολέμησε στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας και έγραψε το

αριστούργημα «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» και θα τελειώσω με ένα τηλεγράφημα μιας μάνας στον Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή που δημοσίευσε η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 25 Δεκεμβρίου του 1940 και μια σύντομη επιστολή ενός πατέρα στον γιο του που στάλθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1940. Αυτά είναι αρκετά σαν μνημόσυνο γι’ αυτούς που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της Δημοκρατίας. α. «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» Ο αδικοχαμένος λοιπόν ηρωικός Ανθυπολοχαγός του Αλβανικού Έπους ήταν Θρακιώτης. Δεν γνωρίζουμε το όνομά του, όμως ο ίδιος ο Ελύτης επιβεβαιώνει την καταγωγή του, που συγκλονισμένος από τον ηρωικό του θάνατο, γράφει στο ΣΤ' κεφάλαιο του ποιήματός του: «Ήταν ωραίο παιδί. Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε Σκύψανε τα βουνά της Θράκης να φανεί Στους ώμους της στεριάς το στάρι που αναγάλλιαζε Σκύψανε τα βουνά της Θράκης και το φτύσανε Μια στο κεφάλι, μια στον κόρφο, μια μέσα στο κλάμα του. Βγήκαν Ρωμιοί με μπράτσα φοβερά Και το σήκωσαν στου βοριά τα σπάργανα». Ο ηρωικός λοιπόν Ανθυπολοχαγός του Αλβανικού μετώπου ήταν Θρακιώτης και ίσως είναι ένας από τους Εφέδρους Ανθυπολοχαγούς που οι φωτογραφίες τους κοσμούν το Πολεμικό Μουσείο Διδυμοτείχου: - Κανδηλάπτης Θεόδωρος. Έπεσε στις 28/2/1941 στο Μπούμπεσι.

- Λεπτοκαρόπουλος Χρήστος. Έπεσε τον Δεκέμβριο του 1940 στη Ζούζουλη.

- Παπαγιαννόπουλος Τηλέμαχος. Έπεσε στις 13/3/1941 στην Κλεισούρα,

- Παρασκευούδης Πέτρος. Έπεσε στις 10/3/1941 στο Πόγραδετς. β. Τηλεγράφημα μάνας στον πρωθυπουργό «Ο υιός μου Ευάγγελος Ιωάννου Ιωαννίδης απωλέσθη εις τας επιχειρήσεις της Κλεισούρας. Παρήγγειλα εις τους τέσσαρας ήδη υπηρετούντας Χρήστον, Κώσταν, Γεώργιον και Νίκον Ιωάννου Ιωαννίδην να εκδικηθικώσιν τον θάνατον του αδελφού των. Κρατώ εις εφεδρείαν άλλους τέσσαρας Πάνον, Αθανάσιον, Γρηγόριον και Μενέλαον Ιωάννου Ιωαννίδην, κλάσεως 1917 και νεοτέρων. Παρακαλώ κληθώσιν ονομαστικώς και ούτοι εις πάσαν περίπτωσιν ανάγκης της Πατρίδας ή τυχόν απωλείας ετέρου τέκνου μου προς εκδίκησιν εχθρού. Γνωρίσατε Βασιλέα μας ότι ύστατον επιφώνημά μου θέλει είναι: Ζήτω η Πατρίς. Ελένη Ιωάννου-Ιωαννίδου Κυπαρισσία» γ. Επιστολή ενός πατέρα στον γιο του «Εν Μαρτίνω τη 25 Νοεμβρίου 1940 Παιδί μου Μου ζητάς την διεύθυνση του αδελφού σου. Σου την γράφω «Πάνθεον Ηρώων». Σφίξε την καρδιά σου. Σε φιλώ Ο Πατέρας σου» Ας υψώσουμε λοιπόν την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, ας ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη των ηρώων κι ας κάνουμε τον σταυρό μας αναφωνώντας: «Αιωνία σας η μνήμη άξια τέκνα της Πατρίδος, που πολεμήσατε στην Πίνδο, στον Καλαμά, στον Μοράβα, στην Κορυτσά, και στα άλλα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, και γράψατε χρυσές σελίδες δόξας στην βίβλο της Ελληνικής Ιστορίας».

Αντγος ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης Επίτιμος Υδκτης Δ'ΣΣ

Σας ευχόμαστε Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος 2016