นิทานเรื่องสองพี่น้อง

"อืม ฉันเห็นด้วยจ้ะ น้องชายของเธอก็มีนาใจกั ้ ำ บเราสองคนเสมอมา เมื่อมี ผักผลไม้ดี ๆ เกิดขึ้นในไร่ นาของเขา เขาก็นาำ มาให้เราทุกครั้ง เมื่อเรามีขา้ วมากจน เหลือกิน เธอก็จดั แบ่งไปให้ครอบครัวของน้องชายเธอบ้างเถิดจ้ะ " เมื่อภรรยาสนับสนุนเป็ นอย่างดีเช่นนั้น ชาวนาผูพ้ ี่กจ็ ดั การบรรจุขา้ วลง ำ งค่อยแบกกระสอบข้าวกระสอบนั้นไปยังบ้าน กระสอบขนาดใหญ่ แล้วรอจนมืดค่าจึ ของน้องชาย และทิ้งกระสอบข้าวไว้ขา้ งนอกประตูบา้ นอย่างเงียบเชียบ ที่ตอ้ งทำาแบบ นี้เพราะชาวนาผูพ้ เี่ กรงว่า ถ้าเอาไปให้ตอนกลางวันแล้วน้องชายรู้ น้องชายอาจจะปฎิ เสธข้าวของเขาเพราะความเกรงใจก็เป็ นได้ วันรุ่ งขึ้น เมื่อชาวนาผูพ้ ไี่ ปนับกระสอบข้าวที่เหลืออยูใ่ นยุง้ เขาต้องประหลาด ใจเพราะปรากฏว่า กระสอบข้าวยังมีจาำ นวนเท่าเดิม "เอ เมื่อคืนเรานำาข้าวไปให้นอ้ งหนึ่งกระสอบ แล้วทำาไมข้าวเราจึงเหลืออยู่ เท่าเดิม หรื อว่าเราจะนับผิด ถ้าอย่างนั้นเราเอาข้าวไปให้นอ้ งสักหนึ่งกระสอบแล้ว กัน" พี่ชายผูพ้ ี่บอกกับตัวเอง คืนวันนั้นเข้าก็เอาข้าวอีกกระสอบไปให้นอ้ งชาย แต่พอเช้าวันต่อมา เมื่อเขา เข้าไปนับก็ปรากฏว่าข้าวยังคงเหลือเท่าเดิมเหมือนครั้ งแรก "เอ๊ะ! จะให้เชื่ออย่างไรนี่ " ชายผูพ้ ี่ร้อง "ถ้าอย่างนั้นเราก็ตอ้ งเอาข้าวไปให้ น้องเราอีกกระสอบหนึ่ง" คืนนั้นชาวนาผูพ้ ี่จึงแบกกระสอบข้าวไปบ้านน้องชายอีก