Info Sfan 4

Een groene vlam spoot uit het toestel toen hij de tijdsscha5 kelaar overhaalde. Ik kon mijn ogen niet geloven : de radio verdween, loste op in het niets. Ik taste op de plaats waar hij vastgeplakt was, maar ik voelde alleen lucht.

Een kwartier later luisterden wij samen naar het nieuws van drie jaar in de toekomst.

"Koning Charles is uitgegleden in zijn badkamer en is deze namiddag aan de gevolgen van de val overleden." Toen viel de recorder stil.

"De koningin zal troonsafstand hebben gedaan" zei de andere doodernstig.

Enkele weken later stond ik in mijn eigen slaapkamer met de tijdmachine op mijn rug. Mijn vrouw sliep rustig. Ik stelde de tijdschaal in op zes maand en ademde diep.

De schok was verschrikkellijk. Nu begreep ik waarom hij het experiment niet zelf had uitgevoerd. Gedurende één enkel ondeelbaar ogenblik ervaarde ik de niet te vergelijken sensatie van tijdeloosheid.

Dan stond ik terug op mijn vertrekplaats. Alleen de tijd was zes maand opgeschoven.

Heel langzaam haalde ik het pistool uit mijn vestzakje en richtte op de slapende gestalte. Nog terwijl ik de trekker overhaalde zwaaide de deur open. Het licht floepte aan.

"Niet schieten" riep een mannenstem.

Maar zoals ik reeds eerder opmerkte : mijn reflexen laten me nooit in de steek. Nog voor ik de man herkennen kon lag hij voorover met een kogel tussen zijn ogen.

Vliegensvlug stelde ik de tijdschaal in op 'heden' en duikelde weg in de afgrond der tijdeloosheid.

Ik had twee mensen vermoord. Cynthia zou voor mij zijn. En op de nacht van de moord zou ik voor een sluitend alibi zorgen. Ik kon bijvoorbeeld naar het politiebal gaan.

"Je herinnert je dus nog altijd niets ?" vroeg de andere bezorgd toen ik veertien dagen later nogmaals op bezoek was.

"Geen snars" zei ik en het was de waarheid.

"Had je misschien te veel whisky op ?" probeerde hij nog.

"Je tante ! Geen whisky meer voor mij. Ik ga een nieuw leven beginnen met Cynthia."

"Nog zes maand geduld, beste."

"Nog vijf-en-een-halve naand" verbeterde ik hem.

Maar hij sloeg geen acht op wat ik zei en sprak half tot zichzelf : "Het is in feite logisch. Je éne 'Ik' heeft zich gedurende die periode in twee verschillende ruimte-tijdcontinua gedissociëerd. En het is pas als je achtergebleven 'Ik' de toekomst heeft bijgebeend dat het gat in je geheugen zal dichtslaan".

"Liever Cynthia dan Continua" zei ik en liep de deur uit.

Toen mijn vrouw veertien dagen later stierf aan hartaderbreuk begon ik aan de doeltreffendheid van de tijdmachine te twijfelen. Ik wilde de andere hierover raadplegen, maar hoe ik ook zocht : ik kon zijn werkkamer niet meer vinden. De plaats waar zijn huis moest staan was braakliggende bouwgrond geworden. Ik informeerde bij Joseph, maar die herinnerde zich niets. Ik raakte er stilaan van overtuigd dat alles een waanzinnige whiskydroom geweest was.

Vijf maand later maakte ik Lady Cynthia Chremoren tot mijn wettige echtgenote. Ik was de hele geschiedenis vergeten.

Ik had er prijs op gesteld het huwelijksfeest tot de laatste man mee te vieren en het was pas laat in de nacht dat ik mijn kersverse bruid binnenleidde in mijn slaapkamer.

Hoe snakte ik naar dit ogenblik van stille triomf !

Cynthia had zich vliegensvlug uitgekleed en was als een kat onder de dekens gekropen. Ze had het licht uitgedraaid en toen ik haar wilde grijpen had ze de spanning opgevoerd door me om een glas water te vragen. In de badkamer had ik geen glas gevonden en ik was helemaal tot beneden gegaan. Op mijn tippen sloop ik terug naar boven, het