ΑΦΙΕΡΩΜΑ στη Γενική Συνέλευση άκρο σε άκρο την ελληνική κοινωνία, καλλιέργησε την εθνική πεποίθηση ότι η κατανάλωση, οι αμοιβές και η απασχόληση είναι κρατική υπόθεση. Γι΄ αυτό και απαξιώσαμε τη σπουδαιότητα της ανταγωνιστικότητας και της επενδυτικής πρωτοβουλίας. Σήμερα, που η αποκάλυψη της αδυναμίας του κράτους να είναι παραγωγός πλούτου είναι εκκωφαντική, η ανάπτυξη, ως προτεραιότητα, επιστρέφει στη φυσιολογική της κοιτίδα, που είναι η ανταγωνιστική και εξωστρεφής επιχείρηση. Ο νέος Αναπτυξιακός Νόμος, η ταχεία αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, μαζί με την ενεργητική λειτουργία του ΕΤΕΑΝ, διαμορφώνουν ένα νέο πλαίσιο ενίσχυσης των επενδύσεων. Είναι γεγονός ότι, τα χαρακτηριστικά του νέου Νόμου μετακινούνται από το γνωστό «επενδύσεις ως έτυχε» σε επενδύσεις περισσότερο στοχευμένες, με έμφαση στην ανταγωνιστικότητα. Κρίνω αναγκαίο να υπογραμμίσω ότι, η ενίσχυση μίας σύγχρονης βιομηχανικής πολιτικής είναι αυτή που θα αναδιαρθρώσει την παραγωγική βάση της χώρας και πρέπει να είναι η βασική μας προτεραιότητα. Αυτή είναι η «αχίλλειος πτέρνα» μας σήμερα, αλλά και ο βασικός μηχανισμός ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, της καινοτομίας και της εξωστρέφειας της οικονομίας. Η σταδιακή διαμόρφωση πολιτικών, που θα συγκροτεί περιφερειακούς πόλους βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας βασισμένους σε ισχυρά παραγωγικά πλεονεκτήματα κλάδων και τοπικών πόρων πρέπει να είναι στις πρώτες επιλογές της ανασυγκρότησης της μεταποιητικής κοινότητας της χώρας. Οι κλαδικές αυτές πολιτικές οφείλουν να υποστηρίζονται από πολιτικές δημιουργίας επιχειρηματικών συσπειρώσεων, ώστε να διασωθούν οι ανταγωνιστικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και περιφερειακών πόλων καινοτομίας, με σκοπό την ενίσχυση της συνεργασίας έρευνας και παραγωγής. Τέλος, στο πλαίσιο της διαμόρφωσης μίας νέας στρατηγικής για την Ανάπτυξη είναι αναγκαία η αναδιάταξη των πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Το ΠΔΕ δεν μπορεί να είναι «ο πίθος των Δαναΐδων» παντός είδους κοινωνικών παροχών, και οι πολύτιμοι πόροι του αντί να οδεύουν στην ανάπτυξη να ενισχύουν καταναλωτικές παροχές.
Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Η τρίτη παράμετρος αναφέρεται στη συγκρότηση της περιφερειακής βάσης της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή, σύγχρονες πολιτικές για την περιφερειακή ανάπτυξη, που πιστεύουμε ότι θα πρέπει να στηρίζονται σε τρεις βασικές προϋποθέσεις: ✔ Η πρώτη προϋπόθεση έχει να κάνει με τη συγκρότηση της αρχιτεκτονικής και των εργαλείων που ρυθμίζουν τις σχέσεις των τριών επιπέδων αποφάσεων: του Κυβερνητικού, του Περιφερειακού και του Δημοτικού. Το γεγονός ότι, για πρώτη φορά η χώρα διαθέτει Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης αποτελεί ένα πρώτο βήμα, που μπορεί να βάλει σε τάξη και να οριοθετήσει το πλαίσιο των σχέσεων αυτών. ✔ Η δεύτερη προϋπόθεση έχει να κάνει με τη συγκρότηση περιφερειακών και τοπικών πολιτικών προσανατολισμένων στις πραγματικές και όχι στις ιδεατές αναπτυξιακές δυνατότητες της κάθε περιοχής. Οι δυνατότητες που υπάρχουν, θα πρέπει να αναζητήσουν κεφάλαια στην αγορά και, αξιοποιώντας εργαλεία, όπως οι συμπράξεις ή οι παραχωρήσεις, να δημιουργήσουν διεξόδους προς την ανάπτυξη. Οι ακατάσχετες διεκδικήσεις προς το πτωχό κράτος, δίκην συνδικαλιστικού λόγου, δεν μπορούν να στηριχτούν ούτε καν ως δικαιολογία αποτυχίας. Η νέα δομή του "Καλλικράτη" παραδίδει στις τοπικές κοινωνίες μοναδικές αναπτυξιακές
15