WISH US LUCK ขอให้เราโชคดี

คืนนี้รถไฟจะออกตอนสองทุ่ม ทิ้งเวลาเป็นภาระให้เราในครึ่งวันที่เหลือ เรา ฝากกระเป๋าไว้ที่สถานี แล้วออกไปเที่ยวปารีสแบบส่งๆ ถ่ายรูปท่านิ้วจีบแสร้ง หยิบหอไอเฟล นั่งหลบฝนในมหาวิหารน็อตเตรอะดาม และเข้าคิวซื้อเครป แบบ Take Away เราใช้เวลาหมดไปอย่างสุรุ่ยสุร่าย เพื่อให้เสียเงินน้อยที่สุด เสียงหวูดดัง รถไฟออกจากชานชาลา มุง่ หน้าสูป่ ระเทศเยอรมนี ตูน้ อนชัน้ สอง ราคาประหยัดของเราอัดแน่นด้วยเตียงแบนๆ หกเตียง เรียงล่าง-กลาง-บน ทัง้ สอง ฝัง่ ซ้าย-ขวา สมกับเป็นรถไฟสายกลางคืน พืน้ ทีจ่ ำ� กัดทีถ่ กู ซอยเป็นหกเตียงทีแ่ คบ เกินกว่าจะนั่ง การเอนหลังนอนเป็นกิจกรรมเดียวที่พอจะท�ำได้อย่างสะดวก อิรยิ าบถ โชคดีทเี่ ราเลือกจองเตียงล่างซึง่ ถูกจัดสรรพืน้ ทีว่ า่ งมากกว่าเตียงกลาง และบน แน่นอนพื้นที่เหล่านั้นถูกคิดเพิ่มในราคาตั๋วด้วย เมือ่ หัวถึงหมอน ด้วยความทีน่ อนห้องเดียวกันมาตลอดตัง้ แต่เด็ก เราติดนิสยั นอนคุยกันก่อนที่จะหลับ “เป็นอะไร” วรรณถามเมื่อเห็นฉันเงียบๆ ไป “กลัวเหรอ” เธอถามน�ำ “เปล่า...แค่รู้สึก...ไม่น่าเชื่อว่าการเดินทางครั้งหนึ่งในชีวิตได้เริ่มขึ้นแล้ว” ความรู้สึกที่คลาดเคลื่อนของฉันเริ่มตามทันความเป็นจริง “ก่อนหน้านี้ยังรู้สึกห่างไกลอยู่เลย” ภาพตอนกางแผนที่วางแผนเส้นทาง แวบเข้ามาในหัวฉัน “เดี๋ยวพี่วรรณพาเที่ยวเอง” เธอแสดงความรับผิดชอบในฐานะผู้เดินน�ำที่ เบอร์ลิน “เบอร์ลินน่ะเด็กๆ ของจริงอยู่ที่รัสเซีย” จริงอย่างที่เธอว่า จากการเตรียมความพร้อมในฐานะผู้ที่จะน�ำเที่ยวรัสเซีย ข้อมูลเกือบจากทุกแหล่งพร้อมใจกันขู่ฉันต่างๆ นานา ถึงความดิบดาร์กของ ประเทศหลังม่านเหล็กนี้ “หวังว่าจะไม่มอี ะไรผิดแผน” วรรณทิง้ ท้าย แล้วบทสนทนาก็จบลง พรุง่ นีเ้ รา ตื่นมาจะเจอกับรุ่งอรุณของเบอร์ลิน...ราตรีสวัสดิ์ เพือ่ นร่วมตูน้ อนของเราตืน่ กันแต่เช้าตรู่ กดดันให้ฉนั ต้องลุกขึน้ มาเพือ่ เขาจะ ได้พบั เตียงชัน้ กลางลงมาเป็นพนัก และใช้เตียงชัน้ ล่างเป็นเบาะนัง่ ส�ำหรับเพือ่ น สมาชิกในตู้ ขณะนี้รถไฟของเราก�ำลังแวะจอดที่สถานีไหนสักแห่งในประเทศ เยอรมนี ฉันเดินงัวเงียออกไปห้องน�ำ้ เพือ่ ล้างหน้าแปรงฟัน แม้เมือ่ คืนจะตืน่ บ่อย เพราะเสียงกรนและแรงกระแทกของรถไฟ แต่กป็ ระเมินได้วา่ มันคือการหลับที่ 39