10
Λευτέρης Κρητικός
_____________________________________________________________________________________________________________________________________________ __________________________________________________________________
της. Κι ώσπου να καταλάβεις έχουν μεταμορφωθεί τα πάντα γύρω σου. Για μένα, ο Αύγουστος του 1999, υπήρξε μια στιγμή απίστευτης άντλησης ενέργειας που λειτούργησε ως καύσιμος ύλη για τα επόμενα δύσκολα χρόνια της εντυπωσιακής ανατίμησης τόσο της τιμής της απερισκεψίας μου όσο και του πετρελαίου. Εκεί στο νότο, στο έβγα του θρύλου των Δροσουλιτών, συναπαντήθηκα με τη γαλήνη. Ήταν ωραία η αντάμωση κι ακόμα ωραιότερη η θύμησή της. Πολλές φορές ανέσυρα στη μνήμη μου το απέραντο νέφος λήθης που ανέδυε το Λιβυκό πέλαγος. Υπήρξαν φορές που το πέλαγος έμοιαζε με την έρημο κι ένοιωθες να καλπάζεις στην απεραντοσύνη της με οδηγό τον θρύλο. Αυτή η ανάμνηση όμως με σήκωσε όρθιο μετά… Έπεσα χαμηλά, το ξέρω, έκανα απανωτά σφάλματα. Δεν απολογούμαι, ούτε και ζητώ να σβηστούν μονοκοντυλιά οι μαλακίες μου. Το αντίθετο! Ψάχνω κάποιον διαθέσιμο να βουτήξει εντός μου, αναζητώντας την έξοδο από τον λαβύρινθο εαυτό μου. Όχι όποιος κι όποιος! Χρειάζεται να είναι ικανός κι άξιος ιχνηλάτης γιατί και τα υπάρχοντα στοιχεία δεν είναι αρκετά. Ούτε εγώ ο ίδιος δεν θυμάμαι πια πολλά πράγματα! Σαν να έχω σβήσει από το μυαλό μου πολλές σελίδες ζωής μου. Δεν ξέρω! Ώρες-ώρες φοβάμαι κιόλας. Κι αν ανακαλύψει κάτι που δε θα μ’ αρέσει; Σου είπα να μην κάνεις ερωτήσεις! Μάλιστα. Πρέπει να γίνει όμως! Θα πάρω το ρίσκο κι ότι γίνει! Δε θέλω να ξανασυναντηθώ μαζί της! Κάπου στις πίσω σου σελίδες υπάρχει ακόμα εκείνο το σημείωμα βρόγχου! Ξημέρωσε με βροχή. Βρέχει θλίψη από τα ξημερώματα. Σταμάτα. Μάλιστα. Έτσι κι αλλιώς δε θυμάμαι και πολλά απ’ όσα είχα γράψει. Κρατούσες ημερολόγιο; Κάτι τέτοιο. Υπάρχει ή το έχεις καταστρέψει; Υπάρχει. Όταν γυρίσεις σπίτι σου φρόντισε να το καταστρέψεις. Δεν είσαι έτοιμος να κρατάς σημειώσεις ακόμα. Μα… Δε μου αρέσει να με διακόπτουν ή να με αμφισβητούν! Συγνώμη. Θα σου ζητήσω να κάνεις κάτι αλλά δε θα φέρεις καμία αντίρρηση, διαφορετικά δεν πρόκειται να ασχοληθώ περαιτέρω μαζί σου. Του έδωσε ένα ακουστικό και του ζήτησε να το φοράει καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το πήρε και το φόρεσε αδιαμαρτύρητα. Στον δρόμο για το σπίτι του φόρτωνε τις εντυπώσεις στο μυαλό του. Συγκεχυμένες. Γεμάτες παράσιτα. Όταν πια έφτασε, είχε γαληνέψει. Ο ουρανός του ήταν καθαρός, η γη είχε σταματήσει να γυρίζει κι η θάλασσα ακυμάτιστη καθρέπτιζε το όλον εαυτού του. Με βλέπω! Είπε με ενθουσιασμό ανακατεμένο με φόβο.