Το Λίκνο της Ζωής
25
_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
μπορούσε να πάρει αποφάσεις. Έτσι, θα απομονωνόταν και χωρίς τους εύπορους και τη χρηματοδότησή τους μπορεί να έχανε ακόμα και τον θρόνο της. «Ινδέ, ήρθα να σε ρωτήσω για τη μοίρα μου», φώναξε ώστε ο αποτρελαμένος άνθρωπος να αποσπαστεί από το ταβάνι και να την ακούσει. Εκείνος δεν έδειχνε να αποσπάται. Παρέμεινε να κοιτά με δέος με τα γουρλωμένα μάτια του τις αράχνες. Μερικές μάλιστα είχαν τόσο μεγάλο μέγεθος όσο και τα τρωκτικά. Είχαν κι εκείνα τα κόκκινα μάτια, το τριχωτό κεφάλι μαζί με τα οκτώ άσχημα ποδάρια τους που έδιναν την εντύπωση ότι θα στοιχειώνουν για πάντα τις νύχτες. Ξάφνου, η μία κατέβηκε από το ταβάνι. Έπλεκε τον ιστό της με ιδιαίτερη χάρη και προσήλωση μέχρι να ακουμπήσει στην άτριχη κεφαλή του Ινδού. Όταν πάτησε με τα αηδιαστικά της πόδια πάνω του, έγινε αντιληπτό ότι ήταν περίπου σε μέγεθος το μισό του κεφάλι. Το κοίταζε και της έτρεχαν σάλια. «Ινδέ, διώξε το ζώο από πάνω σου θα σε φάει», φώναξε η Λάιλα καθώς τα μάτια της υγραίνονταν. Πράγματι, το τριχωτό πλάσμα, βγάζοντας έναν αποκρουστικό ήχο που έκανε τη βασίλισσα να ριγήσει, έμπηξε το στόμα του πάνω στο κρανίο του άνδρα. Κατάφερε να το σπάσει σχετικά εύκολα και βούτηξε μέσα στον εγκέφαλό του. Ο βασανισμένος προτού νιώσει την αράχνη να εισχωρεί στον νου κοίταξε τη Λάιλα με βλέμμα απάθειας και μίσους. Ίσως να επιζητούσε το συγκεκριμένο θάνατο. Το τέρας αφού καταβρόχθισε τον εγκέφαλο του άτυχου άνδρα ξεκίνησε να βγάζει πρωτόγνωρα ουρλιαχτά. Κάποιες από τις άλλες αράχνες εμφανίστηκαν δίπλα στο πτώμα. Με τα στόματά τους ξεκίνησαν να ξεσκίζουν τη σάρκα. Η γυναίκα δεν μπόρεσε να αντέξει το θέαμα και έβγαλε μια οιμωγή τόσο δυνατή που ακούστηκε σε όλο το παλάτι. Τα έντομα προς στιγμήν σταμάτησαν το φαγοπότι. Με τα κοκκινωπά τους μάτια επικεντρώθηκαν στη θηλυκή ύπαρξη. Χωρίς να διστάσουν καθόλου, παράτησαν το μισοφαγωμένο πτώμα και ξεκίνησαν να επιτίθενται προς τον φαινομενικό τους εχθρό. Θα την καταβρόχθιζαν κι εκείνη και θα έτρεφαν τα παιδιά τους. Θα δημιουργούσαν μια ισχυρή φυλή που θα εξαπλωνόταν με την πάροδο του χρόνου σε όλη την επικράτεια κυριεύοντας την ανθρώπινη φυλή που τους καταπίεζε τόσα χρόνια αναγκάζοντάς τες να ζουν στην αφάνεια, ανάμεσα στις σκιές. Τώρα, ήταν η σειρά τους να πολεμήσουν μέχρι εσχάτων…