Η ΖΩΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

- Αλέξανδρε; Αλέξανδρε, τι κάνεις; Η Ελπίδα είμαι, η παλιά σου συμμαθήτρια από το σχολείο τυφλών, είπε όλο χαρά.

- Δεν το πιστεύω, τι κάνεις Ελπίδα μου; είπε κατενθουσιασμένος κι εκείνος.

- Καλά, πολύ καλά. Άκουσα το επίθετό σου, αλλά είναι πολύ κοινό και δεν το συνδύασα αμέσως. Πω πω, αιφνιδιάστηκα μόλις άκουσα τη φωνή σου. Μου φάνηκε τόσο γνώριμη. Λοιπόν, Αλέξανδρε, χρειάζομαι να μου εκτυπώσεις έναν ανάγλυφο χάρτη της Ευρώπης για το σχολείο, είπε η Ελπίδα. Αμέσως άρχισαν τα πειράγματα.

- Ποιο σχολείο; Ξαναπηγαίνεις στο σχολείο; Η Ελπίδα, τότε, του εξήγησε ότι σπούδασε δασκάλα ειδικής αγωγής.