ΔΑΝΤΕΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΙΓΗΡΑ

τις μέρες στο σαράι του Nourentin που μύριζαν σανταλόξυλο και το χαρέμι του με το άρωμα γιασεμιού. Ξαναήρθε και η Alizante στο μυαλό της με τον ερωτικό χορό που θαρρείς πως τον είχε χορέψει πάνω στο ίδιο κόκκινο χαλί που τώρα αγγίζει. Το ξετύλιξε και ξάπλωσε πάνω του. Χάιδεψε το πρόσωπό της στις παχιές κλωστές του, έκλεισε τα μάτια κι αισθάνθηκε ένα ρίγος. Την αίσθηση της παρουσίας του, μια μυρωδιά νοτισμένη από το σώμα του ανάμικτη με τη δική της, ανάμικτη με την υγρασία του αμπαριού και την αρμύρα της θάλασσας. Σαν να άκουσε μια ψιθυριστή φωνή και να την παίρνει η ζεστασιά από μια ανάσα.

- Αμυγδαλένια… Δεν έβλεπε και νόμιζε πώς άκουγε ήχους από τη θάλασσα σαν μουσική, όμως ένιωθε το χνώτο του να την αγγίζει, το χέρι του να την χαϊδεύει και να την αγκαλιάζει πρώτα τρυφερά, μετά με πάθος, τα φιλιά του να βγάζουν υγρές φλόγες και να την ταξιδεύουν τόσο μακριά, να την ανεβάζουν τόσο ψηλά όσο δεν είχε φτάσει ποτέ. Γύμνωσε κάθε ίχνος από το κορμί και την ψυχή της και του παρέδωσε την πιο ερωτική στιγμή της που για κείνον τη βαστούσε. Και θα του τη χάριζε όποτε της το ζητούσε. Με μπερδεμένα τα μακριά μαλλιά της στα μπράτσα και στην πλάτη του, ένιωσε τον Di Angelo σαν λίβα στο κορμί της να την παίρνει στον κόσμο των αγγέλων και εκεί να την κάνει βόλτα στα σύννεφα του πάθους. Δεν μίλαγε, ζούσε ίσως το πιο γλυκό ταξίδι της ζωής της. Την συνεπήρε μια αίσθηση εξόδου από την πραγματικότητα κι από την απογοήτευση που μέχρι λίγη ώρα πριν ένιωθε. Κι όσο κείνος έμπαινε πιο βαθιά στο σώμα της, άλλο τόσο εκείνη έλιωνε και κάθε τίτλος κατηγορίας που στόλιζε τον πειρατή της, για εκείνη γινόταν παλικαρίσιο χαρακτηριστικό του. Αδιαφορούσε αν ήταν όνειρο ή όχι. Μόνο εκεί που χάιδευε τους ώμους του, ήταν στιγμές που έμπηγε τα νύχια της στη σάρκα του, πιο πολύ για να τον κρατήσει μέσα της παρά για να σιγουρευτεί για την αλήθεια της στιγμής. Κι όταν παραδομένη στη ορμή του, ναυαγισμένο σώμα, έρμαιο