dziećmi tego samego Ojca. Starajmy się wniknąć w te słowa i uświadomić sobie jaki był a jaki powinien być nasz stosunek do Boga. Dalej mówimy „któryś jest w niebie” (Iże jesi na niebiesiech). Nie chodzi tu jednak o błękit rozciągający się nad naszymi głowami, a o niedostępność i bezmiar cechujący Boga. W szumie i hałasie dzisiejszego dnia ciężko jest odczuć obecność Boga. Niebo to cisza, niebo to spokój, niebo to wytchnienie i odpoczynek. Jak w bieganinie i pędzie za światem odnajdziemy Boga, który „jest w niebie”. Postarajmy choć raz dziennie znaleźć chwilę, żeby usiąść w pokoju, na ławce przed domem, czy stanąć na chwilę na spacerze i wyciszyć się. Zapomnijmy na chwilę o szkole, studiach, pracy i w tej ciszy idźmy szukać Boga, a po jakimś czasie na pewno usłyszymy szumiący gdzieś w oddali huk Boskiego oceanu. Dalej
mówimy „Święć się Imię Twoje” (Da swiatitsa Imia Twoje). Ale jak? Jak ma być ono uświęcone? Jak mamy to zrobić? Przede wszystkim musimy zrozumieć, że to w nas ma zostać uświęcone Boże Imię. Poprzez swoje postępowanie mamy być tymi, w których Boże Imię będzie wychwalane. „Przyjdź królestwo Twoje”(Da pryidiet Carstwije Twoje), niech objawi się Twoja moc i potęga. Prosimy żeby Bóg pokazał swoją chwałę, modlimy się o to, że gdy skończy się nasze życie na ziemi, byśmy byli świadkami nadejścia Królestwa Niebiańskiego, żeby Bóg uznał nas za List Informacyjny 4/2011 PAŹDZIERNIK - GRUDZIEŃ List grabarka 11.indd 9
9 12/7/2011 8:00:47 PM