se kinderen, omdat muziek mensen verbindt en een positieve invloed heeft op kinderen. Hoopvolle handelingen Ja, we kunnen wel stellen dat Rotterdam na 75 jaar een échte volwassen stad is geworden, een stad die niet uit één mond spreekt. Dat maakte het ook lastig: er was niet sprake van één publiek gesprek, één urgent thema of toekomstvisioen dat overal terugkwam. Met behulp van een extern redactieteam, de Buitenboordmotor, zijn alle antwoorden, perspectieven en ideeën verzameld die in de programmalijn zijn geformuleerd. Wat hierin wél opviel, is dat alle programma’s een aaneenschakeling zijn van ‘hoopvolle handelingen’. Het is alsof we in de verschillende projecten het samenleven en het publiek gesprek repeteren. De ene keer lukt dat
beter dan de andere keer, maar daar is repeteren juist voor bedoeld. Deze conclusies zijn terug te lezen in het slotessay Toekomst in de maak dat Rineke Kraaij, Maurice Specht en Eeva Liukku samen schreven, en dat op pagina 94 te vinden is. Waar men in Rotterdam in 2016 vooral behoefte aan heeft, is aan culturele of fysieke ruimtes om elkaar te ontmoeten. Dat is belangrijk, want als er zoveel verschillende ideeën over de toekomst van de stad bestaan, hoe kunnen we er dan voor zorgen dat al deze ideeën elkaar tegenkomen? Hoe kunnen we samen dat gesprek over de toekomst blijven voeren en repeteren? Deze vragen zijn verkend in The Neverending Talkshow waarmee de programmalijn eind juni officieel werd afgesloten.
“Rotterdam, blijf alsjeblieft een neverending story.” NRC
28 Publiek Gesprek Rotterdam mag nooit af zijn