Kennismagazine van Roessingh Concern Jaargang 8 Een huis vol verhalen 2018/2019
Colofon Ronduit Roessingh is een uitgave van Roessingh Concern en
Fotografie
verschijnt jaarlijks in een oplage van ca. 1600 stuks. Aan informatie
Lidewij Olive, Ramona Brandt en eigen foto’s
in deze uitgave kunnen geen rechten worden ontleend. Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd of overgenomen
Vormgeving
zonder bronvermelding en schriftelijke toestemming van
Digidee - creating brand love
Roessingh. Opmerkingen of suggesties? Redactie
Stuur een e-mail naar:
Stephanie Verbeek
info@roessingh.nl
Gerda Uilhoorn Linda van der Velden Jacqueline Onderdijk Marijn Dikken Corinne Baumgartner Hoofdredactie Joyce Pigge
2
Een huis vol verhalen
‘Een huis vol verhalen’ Roessingh, Centrum voor Revalidatie viert haar 70-jarige bestaan in 2018. Roessingh is ‘een huis vol verhalen’ en dat is ook het thema van deze editie van Ronduit Roessingh, het magazine van Roessingh Concern. Deze keer gevuld met persoonlijke verhalen van medewerkers, patiënten/cliënten en klanten van Revalidatiecentrum Roessingh, rdgKompagne, Roessingh Research and Development (RRD), Roessingh Arbeid (RA) en Roessingh Revalidatie Techniek (RRT).
Inhoud
4>
Kim is dankbaar voor wat ze met Roessingh Arbeid bereikte “Ik leerde veel over mijn eigen lichaam, zoals het stellen van grenzen, anders denken en acceptatie.”
8>
Mieke is dolgelukkig met haar speciale revalidatielaarzen “Dat was mijn grootste verdriet, mijn passie voor laarzen was me afgenomen.”
14 >
Erik is als Senior onderzoeker verantwoordelijk voor een eigen onderzoekslijn “Ik probeer het probleem achter een bepaalde loopafwijking te begrijpen en te kijken hoe je daar gerichte technologie op kunt zetten.”
21 >
Reinout maakt als revalidatiearts wel degelijk mensen beter “Mede door onze begeleiding, ons revalidatietraject, herwaarderen de patiënten hun mogelijkheden om weer met een zo goed mogelijke kwaliteit te kunnen functioneren.”
Ronduit Roessingh
3
Anders denken en accepteren Na een flinke terugval naar aanleiding van een auto-ongeluk ben ik bij Roessingh Arbeid terecht gekomen. Dit voelde gelijk veilig en vertrouwd. Hierdoor kreeg ik ook weer vertrouwen.
Creatief therapeut Tijdens het Vroege Interventietraject leerde ik veel over mijn eigen lichaam, zoals het stellen van grenzen, anders denken en acceptatie. Gedurende het gehele traject heb ik de begeleiding als erg prettig ervaren en voelde ik mij voor het eerst sinds lange tijd weer begrepen. Doordat je 15 weken in groepsverband een intensief programma volgt, bouw je een band op met elkaar. Ik heb er zelfs een vriendin aan overgehouden. Nadat ik begin dit jaar het Vroege Interventietraject heb afgerond, ben ik in maart begonnen aan het Outplacementtraject omdat ik mijn huidige functie niet meer kan uitoefenen. Bij Roessingh Arbeid hebben ze mij geholpen aan een werkervaringsplek als creatief therapeut waarvoor ik ook in mijn laatste studiejaar zit. Ik kan dan ook niet beter op mijn plek zitten dan ik nu doe. Verder word ik nu nog elke week door Roessingh Arbeid begeleid bij het solliciteren. Daarbij wordt er goed gekeken wat ik kan qua belastbaarheid en wordt er goed met mij meegedacht. Ik ben heel erg dankbaar dat ik bij Roessingh Arbeid terecht kwam en dat ik in 15 weken tijd zoveel heb bereikt samen met hen.
4
Een huis vol verhalen
ď §
Kim SchrĂśder (39 jaar) Sinds oktober 2017 cliĂŤnt van Roessingh Arbeid
Ronduit Roessingh
5
Multidisciplinair aanvliegen van trajecten Sinds april dit jaar ben ik als Account Manager werkzaam voor Roessingh Arbeid. Vanuit een privĂŠ-situatie kwam ik in aanraking met de kinderafdeling van Roessingh, Centrum voor Revalidatie. Ik was direct onder de indruk van de professionele aanpak.
Met mijn werving en selectie achtergrond wilde ik graag een verdiepingsslag maken op het gebied van re-integratie. Toen ik begin dit jaar een vacature zag bij Roessingh Arbeid heb ik geen moment getwijfeld en een brief gestuurd. Al snel werd mij duidelijk dat het breder was dan alleen re-integratie en verzuim. Wat Roessingh Arbeid bijzonder maakt is onder meer het multidisciplinair aanvliegen van trajecten. Er is geen enkel re-integratiebedrijf dat zoveel kennis en kunde in huis heeft binnen het eigen team zoals wij dat hebben. Daarmee onderscheiden wij ons van anderen. Mijn werkzaamheden binnen Roessingh Arbeid bestaan onder meer uit het bezoeken van relaties en het bijwonen van netwerkbijeenkomsten. Dit om Roessingh Arbeid nog meer op de kaart te zetten en te vertellen over de krachtige dienstverlening die wij bieden.
6
ď §
Een huis vol verhalen
Evelien de Jonge (51 jaar) Account Manager Sinds april 2018 werkzaam bij Roessingh Arbeid
‘Ik heb geleerd om van elke dag te genieten’
Naar aanleiding van aanhoudende klachten ben ik terecht gekomen bij Roessingh Arbeid en het revalidatiecentrum. Het voelde direct goed en ik had er alle vertrouwen in dat ik hier geholpen kon worden. Dat gevoel klopte, direct werd de vinger op de zere plek gelegd. De herkenning en erkenning van mijn klachten gaven mij rust. Het revalidatietraject heb ik ervaren als een eenmalige kans en zo heb ik het ook aangegrepen. Het was hard werken en op bepaalde vlakken
Onno Okkinga (54 jaar) Tot 2010 en vanaf 2018 werkzaam bij Roessingh Revalidatie Techniek In 2013 patiënt van Revalidatiecentrum Roessingh Via MST werd ik in Roessingh, Centrum voor Revalidatie opgenomen. Mijn algemene dagelijkse levensverrichtingen kon ik zelf. In die zin had ik geen zorg nodig. Ik had vooral woordvindingsproblemen en had veel baat bij logopedie. Daar heb ik geleerd de juiste woorden te vinden via andere aanvliegroutes in mijn hoofd. Ondertussen gaat dat heel erg goed en ben ik er ook niet zo bewust meer mee bezig. Ik doorliep weekprogramma’s bij verschillende therapieën en merkte dat er goede afstemming is. Ik ben vijf weken intern geweest in het
confronterend doordat ik mezelf regelmatig tegen kwam. Maar het is het meer dan waard geweest, ik heb er zoveel moois voor teruggekregen. Ik weet nu mijn grenzen te bewaken, iets waar ik voorheen moeite mee had. Ook heb ik geleerd te denken in wat ik wel kan in plaats van wat ik niet kan en dat ‘nee’ zeggen helemaal niet erg is. Ik ben mentaal sterker nu, al moeten bepaalde dingen nog wel worden verankerd. Gedurende mijn traject ben ik begeleid door de beste therapeuten en leerde ik veel. Hierdoor is er voor mij een leven voor en na Roessingh en kijk ik alleen maar positief terug. Het voelt voor mij als een cadeautje dat ik heb mogen revalideren bij Roessingh.
‘De herkenning en erkenning van mijn klachten gaven mij rust’
revalidatiecentrum en ben daarna nog een half jaar poliklinisch behandeld. Een groot voordeel van een CVA: het doet geen pijn. Maar na een jaar realiseerde ik me pas echt wat me overkomen was… Ik heb me af en toe opgetrokken aan medepatiënten die het volgens mij nog erger hadden. Van daaruit sprak ik
Corine Krooshof (36 jaar) In 2018 cliënt van Roessingh Arbeid
mezelf weer moed in: ‘het kan altijd nog beroerder’. Mijn leven bestaat nu uit meer rust en regelmaat, gecombineerd met de nodige pillen. Ik ben in mijn werk rustiger geworden. Tenminste, dat geeft mijn omgeving me terug. Het aangepaste werkritme bevalt me prima. Als me iets duidelijk geworden is, is het dat je per dag moet genieten, ook van je werk en vooral van de kleine dingen!
Ronduit Roessingh
7
Kneepjes van het vak Mieke Slotboom-Stemerdink (51 jaar) Sinds 2009 klant van Roessingh Revalidatie Techniek
Met liefde gemaakt Als mensen aan mij vragen; had jij moeite met het krijgen van je scootmobiel? Dan is mijn antwoord steevast: “het was even wennen maar mijn leven is nu verrijkt.” Veel erger vond ik het dat ik geen laarzen meer kon kopen na mijn operatie. Dat was mijn grootste verdriet, mijn passie voor laarzen was me afgenomen. Door mijn ziekte heb ik in 2009 een reconstructie gehad van mijn rechtervoet. Na 17 weken gips kreeg ik een speciale revalidatieschoen. Daarna heb ik het nog geprobeerd met zolen maar uiteindelijk was in
Contact met klanten, voetafwijkingen, het juiste hulpmiddel bepalen, aanmeten van steunzolen of orthopedische schoenen, controleren of de pasvorm goed is, advies geven over kleur en model. En uiteindelijk de klant vrolijk en goed zien weglopen met zijn nieuwe schoenen of steunzolen. Dit is een greep uit wat ik zoal voorbij zie komen tijdens mijn afstudeerstage bij Roessingh Revalidatie Techniek. De kennis die ik opdeed tijdens mij studie Orthopedische Schoentechnologie mag ik hier nu in de praktijk brengen. Roessingh Revalidatie Techniek betekent voor mij een fijne en goede leerplek. Een omgeving waarin professionals mij graag de fijne kneepjes van het vak bijbrengen. Ze geven mij de ruimte om te oefenen en ze stimuleren mij om het beste uit mijzelf te halen. Ze dagen mij uit om steeds zelfstandiger te worden en mezelf te ontwikkelen. En dat alles gebeurt in een goede en gezellige werksfeer. Samen hebben we als doel de klanten zo goed mogelijk te helpen!
2012 de koek op. Ik kwam bij meneer Hanewacker van Roessingh Revalidatie Techniek terecht. Ik vertelde hem over mijn liefde voor laarzen. Hij heeft er voor gezorgd dat het paar dat ik thuis had staan is nagemaakt. Ik was er zo blij mee, dat ik het tweede paar hetzelfde wilde, maar dan in een andere kleur. Maar meneer Hanewacker zei: “Nee, je wilt toch niet twee paar dezelfde laarzen?” En zo kreeg ik andere laarzen. De service, het meedenken, het helpen uitzoeken van leer, iedereen die ik heb meegemaakt is zo betrokken. Het voelt alsof ik een stuk leven terug krijg. Intussen ben ik een lastige klant, want je geeft me een vinger en ik wil de hele hand! Mijn laarzen worden steeds mooier. De dagen voor uitlevering kan ik bijna niet slapen van de zenuwen. Ik heb het eerste paar versleten laarzen weggegooid, alle andere staan thuis. Ze zijn met liefde gemaakt en er is zoveel tijd in gestoken dat ik er geen afstand van wil doen.
8
Een huis vol verhalen
Willemijn Sonderen (21 jaar) Student Orthopedisch Technoloog Fontys Hogescholen Sinds 2018 stagiair van Roessingh Revalidatie Techniek
Thuisgevoel Lars Geessink (20 jaar) Sinds éénjarige leeftijd patiënt van Roessingh Sinds vierjarige leeftijd klant van rdgKompagne
In de tijd dat ik op Onderwijscentrum Het Roessingh zat, ging mijn spraakcomputer wel eens kapot. Maar als dat gebeurde vond ik dat helemaal niet erg, want dan mocht ik van mijn leraar in de pauze naar rdgKompagne om de spraakcomputer te laten repareren. Bij rdgKompagne vond ik het altijd gezellig. De jongens ouwehoerden met elkaar en met mij.
Rust in mijn lijf
Na een jaar voelde ik mij daar zo thuis dat ik bijna elke pauze naar hen toeging. Mijn leraar vond
Tijdens mijn geboorte heb ik zuurstoftekort gehad en daardoor kwam ik in de molen van onderzoeken terecht bij Roessingh. Ik ging ook naar de peutergroep van Roessingh en daarna naar de kleuterklas van Onderwijscentrum Het Roessingh (OCR).
dat nog goed ook. Mijn spraakcomputer was niet altijd kapot, maar ik wist wat ik moest doen zodat hij het ‘even niet meer zo goed deed’. Zo kon ik naar de jongens om te kletsen. Dat was zo leuk. Ondertussen had ik mijn spraakcomputer allang weer zelf gemaakt. Bij rdgKompagne werd ik langzamerhand kind aan huis. Tot aan mijn twintigste was ik daar bijna altijd te vinden. Na
Om te communiceren maakte ik gebruik van een
Onderwijscentrum Het Roessingh moest ik met
map met pictogrammen en foto’s. In 2002 kwam ik
de regiotaxi naar een andere school, verder weg.
voor het eerst met rdgKompagne in aanraking, want
Toen was er weinig tijd om nog bij rdgKompagne op
ik kreeg een klankknop en een doorkijkraam met
bezoek te gaan en met mijn spraakcomputer had ik
pictogrammen op het werkblad van mijn rolstoel.
weinig problemen meer. Dat was natuurlijk fijn maar
In 2005 kreeg ik via rdgKompagne een Minimerc.
ik vond het wel jammer dat ik de jongens niet meer
Dit is een computer met pictogrammen die ik
zo vaak zag.
bediende met mijn hoofd maar dit zorgde voor veel spanning in mijn lichaam. Op school was er een MyTobii die ik met mijn ogen kon bedienen, wat zorgde voor meer rust in mijn lichaam. In 2009 kreeg ik zelf een Tobii. Ik leerde hiermee steeds meer woorden, kon spelletjes doen en sms’en. In 2013 kreeg ik een Tobii I15 waarmee ik de muis zelf kon besturen. Mijn sociale contacten groeiden enorm, want ik kon nu mailen, appen en facebooken. Aan school komt een eind, dus ik moest een stageplek zoeken. Het OCR en rdgKompagne waren heel belangrijk voor mij, dus heb ik rdgKompagne benaderd. Zij wilden mij wel aan een stageplek helpen, maar de begeleiding was moeilijk omdat ik veel zorg nodig heb. Na een aantal gesprekken heeft het OCR een ‘computerklas’ ingericht, waar ik
Annemiek Tankink (36 jaar) Sinds 1992 klant van rdgKompagne
mijn stageopdracht van rdgKompagne samen met de leraressen en begeleiding kon uitvoeren.
Ronduit Roessingh
9
‘Ik ben erg dankbaar voor de betrokkenheid en expertise van de specialisten’ Ongeveer drie jaar geleden heb ik na een ernstig motorongeluk klinisch gerevalideerd bij Roessingh. De gevolgen van het ongeluk waren een zenuwbeschadiging in mijn rechterarm en meerdere botbreuken in rug en arm. Het handenteam van Roessingh behandelde mijn arm en hand.
10
Een huis vol verhalen
Nieuwe focus Na twee jaar was de kans op verder herstel minimaal. De revalidatiearts verwees me voor een intakegesprek met chirurgen, artsen en het handenteam van Roessingh. Zij bekeken mijn opties voor het verplaatsen van spieren. Na uitgebreide gesprekken en onderzoeken werd ik afgelopen februari geopereerd. Door door het verplaatsen van spieren zou ik mijn duim en wijsvinger weer kunnen buigen. Daarnaast is een zenuw verplaatst om het gevoel in mijn hand terug te krijgen. Kortom, een complexe operatie op een klein stukje van mijn lijf. Helaas ontstond er verkleving en volgde in juni een hersteloperatie. Het herstel daarvan verliep voorspoedig. Door de operaties en dankzij intensieve begeleiding van de fysiotherapeuten van het handenteam, kan ik mijn hand nu beter openen en sluiten en dingen vasthouden. Het gevoel in m’n hand heeft nog tijd nodig,
Eelko Kortink (39 jaar) Leerkracht VSO Sinds 2015 patiënt bij orthopedie en handenteam van Roessingh
want zenuwen herstellen erg langzaam. Op dit moment ben ik nog in behandeling om de fijne motoriek en het soepeler en sneller openen en sluiten van mijn hand te verbeteren. Alles bij elkaar een intensieve tijd die ik nu bijna kan afronden. Ik ben erg dankbaar voor de betrokkenheid en expertise van alle betrokken specialisten. Dankzij deze mogelijkheid kan ik nu al meer praktische handelingen verrichten met mijn hand. Ondanks dat het heel gezellig is bij Roessingh, hoop ik dat ik hier niet lang meer loop. Ik heb goed contact met de behandelaren, maar het liefst ga ik verder en blijf ik hier niet hangen. Ik leg nu graag weer de focus op andere dingen, want dat lukte de afgelopen jaren niet echt. Op de orthopedie, waar ik destijds was opgenomen, hadden we ook een leuke club met een heel leuk team en medepatiënten waarmee ik een klik had. Het klinkt gek, maar ik heb hierdoor wel een mooie tijd gehad in Roessingh.
Ronduit Roessingh
11
Mijn eerste werkplek was bij de afdeling adaptatietechniek. Ik was weliswaar gedetacheerd vanuit Roessingh Research and Development, maar hier was ik op mijn plek. Destijds was het een kleine groep, onder de bezielende leiding van Rob Potman.
Kees Poppelaars (55 jaar) Sinds 1987 werkzaam bij rdgKompagne
Het was een bijzonder aangename tijd en soms zelfs hilarisch. Tegenwoordig is het anders, maar nog steeds aangenaam, want dat is wel de rode draad in het werken bij Roessingh.
‘In mijn jonge jaren fietste ik soms langs Roessingh en dacht ik: daar zou ik wel eens willen werken’
De overgang van Roessingh naar destijds Roessingh Dienstengroep was spannend. We gingen van de veilige omgeving van het revalidatiecentrum naar de commercie, met alle onzekerheden van dien. De fusie met Kompagne was de volgende trede omhoog op de ladder, al heeft het wel een tijdje geduurd voordat alles goed met elkaar verweven was. Inmiddels heb ik bij rdgKompagne zeker tienmaal zoveel collega’s dan toen ik begon. De laatste jaren hebben directeur Peter Ossenkoppele,
Geen idee waarom ik dat dacht, want ik kon toen nog niet bevroeden dat ik er jaren later inderdaad zou gaan werken.
maar ook alle andere medewerkers ons naar een steeds hoger plan getild. In de alledaagse beslommeringen besef ik me dat niet altijd, maar als we dan zo af en toe als rdgKompagne in het nieuws verschijnen, ja, dan ben ik daar toch wel trots op.
12
Een huis vol verhalen
‘Kinderen gaan hier bijna altijd beter weg dan ze binnenkomen’
Toen ik veertig jaar geleden begon bij Roessingh, zag de kinderrevalidatie er heel anders uit. Ik ben begonnen op de groep van vier tot tien jaar. Dat waren kinderen van Onderwijscentrum Het Roessingh die hier doordeweeks verbleven. We wilden de kinderen doordeweeks vooral een fijne plek geven en gingen ook samen op vakantie of een weekend eropuit. Ik denk dat de grootste verandering de regelgeving is. Vroeger maakte je één verslag per dag. Iets wat tegenwoordig onvoorstelbaar is. Je hebt nu minder tijd voor de patiënt, terwijl we juist proberen om de kinderen en hun ouders een prettig en welkom gevoel te geven. De professionaliteit is vandaag de dag natuurlijk veel beter. Destijds werkte je ook al in een team, maar inhoudelijk was het compleet ander werk. Wat overeind blijft staan is de tijd en aandacht die je voor kinderen moet hebben. Het mooiste vind ik om te zien hoeveel kracht kinderen al op jonge leeftijd hebben. Als je ziet hoe ze van het ziekenhuis hier binnenkomen en vechten, dat is wonderbaarlijk. Kinderen gaan hier bijna altijd beter weg dan ze binnenkomen. Wat is er nou mooier dan om daar onderdeel van te zijn? Daarnaast bestond de doelgroep jongeren met pijn- en vermoeidheidsklachten vroeger niet. In vele
Ellie Jetten (62 jaar) Hoofd verpleegkundig team Kinder- en Jongerenkliniek Sinds 1978 werkzaam bij Roessingh
jaren is deze doelgroep geworden tot wat ze vandaag de dag is. Dat ik die ontwikkeling op de voet mocht volgen, vind ik heel bijzonder. Daarom zou ik aan de drie kernwaarden van Roessingh - vernieuwend, attent en samen - het woordje ‘trots’ willen toevoegen. Als ik terugkijk naar al die jaren, naar de mensen waar ik mee heb samengewerkt en wat we met zijn allen hebben bereikt, met soms beperkte middelen, ben ik ontzettend trots op wat we samen neerzetten.
Ronduit Roessingh
13
Erik Prinsen (35 jaar) Senior onderzoeker/Fysiotherapeut/ Gezondheidswetenschapper Sinds 2009 werkzaam bij Roessingh Research and Development
‘Ik probeer het probleem achter een bepaalde loopafwijking te begrijpen en te kijken hoe je daar gerichte technologie op kunt zetten’
Als Senior onderzoeker bij Roessingh Research and Development (RRD) ben ik verantwoordelijk voor een eigen onderzoekslijn. Ik werk aan revalidatietechnologie die lopen, balans en mobiliteit in brede zin kan verbeteren.
Ik probeer het probleem achter een bepaalde
mensen direct wat het doet en je hoort ook terug of
loopafwijking te begrijpen en te kijken hoe je
mensen het waarderen. Je probeert iets te betekenen
daar gerichte technologie op kunt zetten.
voor mensen en dat maakt het werk heel dankbaar.
Mijn onderzoeken richten zich primair op prothesen, orthesen, exoskeletten, looprobots en rolstoelen. Een voorbeeld daarvan is het MyLeg project, waar ik nu aan werk. In 2016 ben ik gepromoveerd aan
Onderzoek: samen met patiënten
de Universiteit Twente op onderzoek naar de
14
meerwaarde van een auto-adaptieve protheseknie.
Erik Prinsen
Mijn promotieonderzoek richtte zich op het
Een aantal jaar geleden werkten we samen met
vergelijken van het functioneren van mensen met
het UMCG en Beatrixoord aan het TIPS project
een standaardprothese ten opzichte van een
(The Ideal Procedure Selection). Via Roessingh
geavanceerde prothese. Eén deelnemer is mij in het
Revalidatie Techniek vonden we Hans, een patiënt
bijzonder bijgebleven. Zij vond dat haar prothese
die graag meedoet aan onderzoeken en er ervaring
prima functioneerde. Tot ze een geavanceerde
mee heeft. We onderzochten welk type prothese
prothese probeerde. Er ging een wereld voor haar
past bij welk type persoon. Hans probeerde hiervoor
open! Je werkt lang aan technologie, maar je ziet bij
in het Bewegingslab vijf verschillende prothesen uit.
Een huis vol verhalen
MyLeg: De prothese van de toekomst In 2018 startte het Europese project ‘MyLeg’ met als doel: een nieuwe prothese ontwerpen voor mensen met een beenamputatie boven de knie. Een prothese waarmee de patiënt natuurlijker loopt. De aansturing van die prothese verloopt via de activiteit van de spieren in de stomp, gemeten met elektroden op de huid. Daarnaast wordt de prothese in het dijbeenbot vastgezet. RRD is betrokken bij dit project vanuit de kennis op het gebied van meten en analyseren van spiersignalen. Het project heeft een looptijd van vier jaar. Meer informatie: www.myleg.eu
Hans Oude Engberink (54 jaar) Sinds 2010 patiënt bij Roessingh en lid van de Cliëntenraad
‘De cliëntenraad wordt overal bij betrokken’ Op 19 oktober 2010 ben op de fiets overreden door een vrachtwagen. De chauffeur zag mij over het hoofd. Ik klapte tegen de zijkant van de wagen, waarna ik met de fiets onder de vrachtwagen schoof en een wiel over mijn been reed. Het gevolg was een amputatie door het kniegewricht heen en een lange revalidatieperiode bij Roessingh. Ik lag tien weken intern en revalideerde daarna meer dan een half jaar poliklinisch.
Na die periode kreeg ik een Micro Processor gestuurde Knie (MPK). Een protheseknie waarbij de buiging en strekking ondersteund of afgeremd wordt met behulp van computertechnologie. Voor het onderhoud van deze knie en de prothese kom ik regelmatig bij Roessingh Revalidatie Techniek. Mijn orthopedisch adviseur denkt altijd met mij mee als er problemen zijn. Na mijn herstelperiode kreeg ik de behoefte om maatschappelijk weer actief te zijn. Juist op dat moment zocht Roessingh leden voor de cliëntenraad. Gezien mijn positieve ervaringen met
Hans Oude Engberink
Roessingh melde ik me hiervoor aan. Het geeft je de
Bij Roessingh Research and Development
gelegenheid vanuit het perspectief van de patiënt
werkte ik met plezier al vaker mee aan onder-
adviezen te geven aan de organisatie. Het prettige is
zoeken. Het laatste onderzoek waaraan ik
dat de cliëntenraad overal bij betrokken wordt en ook
deelnam was dus het TIPS project. Daarvoor
serieus genomen wordt door alle geledingen. Mede
testte ik een aantal knieën die ze de afgelopen
dankzij de inspanningen van de cliëntenraad is de
40 jaar gebruikten. Ik deed er loopoefeningen
kwaliteit van de keuken bijvoorbeeld echt verbeterd.
mee en een test op de loopband. Voor mij een aparte ervaring, omdat geen van de knieën
Op woensdagavond zwem ik bij Roessingh en eet ik
een Micro Processor gestuurde Knie (MPK) was.
vooraf regelmatig in het restaurant. Het is prettig als
Ik voelde me onzeker bij het lopen en had het
de adviezen van je voorgangers jou persoonlijk ten
gevoel alsof ik met een knie van Meccano liep!
goede komen!
Ronduit Roessingh
15
‘Ik ben zelf moeder en als je dan met zo’n jonge vent werkt aan zijn herstel, dan komt dat wel binnen’ Loes Mulder (37 jaar) Ergotherapeut dwarslaesieteam Sinds 2004 werkzaam bij Roessingh
Mijn verhaal begint in Italië, tijdens een kampeervakantie aan het Gardameer. Ik kreeg een sms-bericht uit Nederland: of ik al had gehoord dat twee campings verderop een jongen uit Enschede na een duik in het meer een dwarslaesie had opgelopen. Ik weet nog dat ik tegen mijn partner zei dat ik hem dan wel in het revalidatiecentrum terug zou zien. Verder dacht ik er op dat moment niet echt over na.
zijn herstel, dan komt dat wel binnen. Ik weet
Tot een paar weken na mijn vakantie
Vanuit Roessingh is hij meteen op zichzelf gaan
inderdaad de toen 17-jarige Stijn op de dwars-
wonen en heeft hij net als leeftijdsgenoten
laesieafdeling werd binnengebracht. Hij had
van het Enschedese studentenleven genoten.
een revalidatietraject van maanden voor de
Inmiddels is hij aan het werk en speelt fanatiek
boeg. Daar lig je dan, bijna volwassen, en
rolstoelrugby. Af en toe komt Stijn nog langs,
al je toekomstplannen zijn ineens compleet
bijvoorbeeld voor aanpassingen aan zijn
onzeker. Toch is Stijn nooit bij de pakken neer
rolstoel. Dan praten we altijd even bij over
gaan zitten. Ik heb veel bewondering voor
hoe het nu met hem gaat. Het blijft bijzonder
hoe hij samen met zijn ouders de schouders
om te zien wat hij allemaal ‘gewoon’ doet en
eronder heeft gezet om de draad weer op te
onderneemt, ondanks die ongelukkige duik van
kunnen pakken. Ik ben zelf moeder en als je dan
zoveel jaar geleden.
maandenlang met zo’n jonge vent werkt aan
16
Een huis vol verhalen
niet of ik in zijn situatie zo goed de moed erin had kunnen houden. Ik ging met hem aan de slag met handfunctietraining en dacht met hem mee over allerlei voorzieningen die hij na de revalidatie nodig zou hebben. Bij het maken van keuzes waar elke jongvolwassene voor staat, zoals op jezelf wonen, studeren en werken, heeft Stijn zich nooit laten ontmoedigen door de dwarslaesie. Ik ben blij dat ik hem in dat proces heb kunnen begeleiden.
Mijn horizon verbreden sprak me altijd al aan, dus volgde ik tijdens mijn jaren als fysiotherapeut vele opleidingen en cursussen. In 2009 droeg ik samen met twee collega-fysiotherapeuten het idee van de opleiding tot Physician Assistant (PA) aan bij de directie. Deze nieuwe opleiding bood precies wat ik altijd al wilde. De opleiding kent een duaal traject. Gedurende tweeënhalf jaar ga je één dag in de week naar de opleiding. De andere vier dagen ben je fulltime aan het werk, inclusief stages. In de avonduren en weekenden studeer je en maak je opdrachten. Ik vond de opleiding pittig, maar ongelooflijk interessant. Binnen Roessingh moest ik als eerste PA zowel organisatorisch als vakinhoudelijk pionieren. In het begin ben je ‘onbekwaam’ maar bevoegd, uiteindelijk
‘Het mooie aan de revalidatie vind ik dat je het als team doet’
moet dit bekwaam en bevoegd worden. Ik vind het een groeimodel. Afhankelijk van je competentieniveau en de afspraken die je met je supervisor, de revalidatiearts, maakt, werk je meer of minder zelfstandig. Op de polikliniek Orthopedie werk ik de afgelopen anderhalf jaar inmiddels zo goed als zelfstandig. Ik doe het schoenen- en technisch spreekuur, de longrevalidatie en algemene orthopedie. Daarnaast deel ik via lessen en begeleiding mijn kennis met de artsen in opleiding tot specialist (AIOS) en verpleegkundigen. Onderwijzen en kennis verspreiden binnen het team is ook één
Marcel van Vliet (59 jaar) Physician Assistant (PA) Sinds 2002 werkzaam bij Roessingh, sinds 2013 Physician Assistant
van de taken van de PA. Het mooie aan de revalidatie vind ik dat je het als team doet. Ik heb nu toevallig deze functie, maar de secretaresse is net zo belangrijk als de logopedist, fysiotherapeut of wie dan ook.
Ronduit Roessingh
17
‘Ik vind het fijn om op deze manier iets terug te kunnen doen’ Herma Westerink (64 jaar) In 2004 patiënt van Roessingh Sinds 2006 vrijwilliger bij Roessingh
Sinds 2006 ben ik vrijwilliger bij Roessingh. We zijn met een groep van bijna 40 vrijwilligers van de Unie van Vrijwilligers in Enschede. We werken allemaal om de week een vaste ochtend of middag. Als gastvrouw breng ik patiënten van de verpleegafdelingen naar de therapie.
Na een paar weken kon ik gelukkig terug naar
Veel patiënten, zeker mensen die net zijn
Toen ik twee jaar na mijn infarct een oproep zag
opgenomen, zijn zelf nog niet in staat om naar de
voor vrijwilligers bij Roessingh heb ik mij meteen
therapie te gaan of hebben bijvoorbeeld moeite
aangemeld. Ik vind het fijn om op deze manier iets
om zich te oriënteren en de juiste therapieruimte
terug te kunnen doen, als dank voor wat de mensen
te vinden. Ik kan me goed inleven in hun situatie
van Roessingh voor mij hebben betekend. Vanuit
omdat ik Roessingh ook van de andere kant ken,
mijn positieve ervaringen met het revalideren kan ik
namelijk als oud-patiënt.
patiënten soms ook een hart onder de riem steken
Nederland. Uiteindelijk kwam ik in Roessingh terecht waar ik tien weken werd opgenomen. Vanaf het begin kreeg ik meteen veel therapie en langzaam maar zeker kon ik mijn aangedane arm en been weer steeds beter gebruiken. Ik ben gelukkig goed hersteld.
en dat voelt goed. Ik doe dit werk dan ook met veel In 2004 kreeg ik tijdens een vakantie in
plezier en voel me goed op mijn plek bij Roessingh.
Italië een herseninfarct. Ik kreeg daar allerlei
Ik hoop zeker nog een aantal jaren als vrijwilliger bij
onderzoeken maar geen therapie. De artsen en
Roessingh betrokken te blijven.
verpleegkundigen spraken nauwelijks Engels en ik geen Italiaans, dus het was af en toe flink behelpen.
18
Een huis vol verhalen
‘Doordat ons werk nu veel overzichtelijker is geworden, kunnen we de patiënten sneller helpen’
Ik werk alweer bijna 35 jaar met veel plezier bij Roessingh. In die tijd heb ik veel dingen zien veranderen. Niet alleen in de organisatie maar ook in mijn eigen werk. Ik ben ooit begonnen als receptioniste. We hadden toen nog geen computers dus we hielden alle administratie met de hand bij. Voor elke patiënt die zich meldde bij de balie zetten we bijvoorbeeld een streepje en aan het eind van de dag telden we streepjes om te zien hoeveel patiënten er waren geweest. Dat kun je je nu helemaal niet meer
Marlene Wolters (63 jaar) Teamsecretariaat Neurologie Sinds 1984 werkzaam bij Roessingh
voorstellen. Van de receptie maakte ik de overstap naar het afsprakenbureau, wat later het Centraal Loket is geworden. Het afsprakenbureau zat eerst in de oude villa, die het veld moest ruimen voor de kinderen pijnkliniek, en verhuisde daarna naar de polikliniek. Bij het Centraal Loket worden de afspraken voor patiënten bij de artsen van de polikliniek gepland. We krijgen ook de meest uiteenlopende vragen van patiënten, dus het is belangrijk om goed op de hoogte te zijn van wat er speelt. Sinds begin dit jaar zijn we bezig met het omvormen van het Centraal Loket naar drie teamsecretariaten, één per sector. Ik werk sinds januari voor het teamsecretariaat van de sector neurologie. Eerder regelden we de afspraken voor alle artsen van de poli, nu alleen voor neurologie. De nieuwe manier van werken was best even wennen. Doordat ons werk nu veel overzichtelijker is geworden, kunnen we de patiënten sneller helpen, en dat is een groot voordeel. De teamsecretariaten van de sector ‘kinderen’ en de sector ‘dwarslaesie, orthopedie en pijn’ worden binnenkort opgestart. Het zal één van de laatste grote veranderingen zijn die ik bij Roessingh van dichtbij meemaak. Over niet al te lange tijd ga ik met pensioen. Tot die tijd hoop ik nog elke dag met net zoveel plezier de patiënten te kunnen helpen als ik tot nu toe heb gedaan. Het is een intensieve baan, maar ik heb er nog altijd veel lol in, en dat is voor mij het belangrijkste. Ronduit Roessingh
19
‘Sommige patiënten hebben al een hele weg afgelegd. Dan vind ik het zo fijn om hun vooruitgang te zien’ Ik werkte 16 jaar op de dwarslaesieafdeling en ben sinds anderhalf jaar eerste verpleegkundige op de afdeling orthopedie/ niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Een compleet andere afdeling met hele andere ziektebeelden. Doordat de verpleging rouleert, werkte ik al eens eerder een halfjaar op deze afdeling. Vooral de combinatie van de twee doelgroepen vind ik interessant. Orthopediepatiënten hebben regelmatig complexe wonden en we hebben veel patiënten met een amputatie. NAH-patiënten vragen meer begeleiding rondom cognitie en gedrag. Hun aandoening is minder zichtbaar dan een dwarslaesie of amputatie. Soms herken je de patiënt niet eens tussen zijn bezoek. Zo op het eerste gezicht lijkt er niets aan de hand. Tot iemand na het bezoek weer naar zijn kamer wil en de weg niet meer kan vinden. Sommige patiënten hebben al een hele weg afgelegd. Dan vind ik het zo fijn om hun vooruitgang te zien en om daarvan deel te mogen uitmaken. Die vooruitgang is voor iedereen weer anders. Bij patiënten met een hoge dwarslaesie hoop je dat ze hun armen of handen nog functioneel kunnen gebruiken. Er zijn ook patiënten die in een rolstoel binnenkomen en lopend naar buiten gaan. Als verpleegkundige maak ik deel uit van het multidisciplinaire behandelteam,
Chantal Abbink (43 jaar) Eerste verpleegkundige afdeling orthopedie/niet-aangeboren hersenletsel (NAH) Sinds 2001 werkzaam bij Roessingh
onder leiding van de revalidatiearts. We zorgen dat we als behandelteam veel met elkaar afstemmen, zodat we steeds een stapje verder komen. Wij als verpleegkundigen hebben daar een andere rol in dan therapeuten. Tijdens een avonddienst signaleren we soms iets dat tijdens de therapie niet naar voren kwam. En wij hebben meer contact met familieleden tijdens het bezoek. Dat maakt onze inbreng in het behandelteam heel waardevol.
20
Een huis vol verhalen
‘Revalideren is herwaarderen’ Met enige regelmaat krijg ik de vraag waarom ik voldoening haal uit mijn werk als revalidatiearts van ALS-patiënten. “Je bent toch arts geworden om mensen beter te maken?” In het begin moest ik wel eens nadenken over het antwoord op deze vraag, waarvan ik me goed voor kon stellen dat hij gesteld werd. Ja, als arts hoop je door je werk mensen beter te maken. Zo begin je ook aan je opleiding. “En als revalidatiearts,” zo vragen mensen mij, “kun je misschien niet opereren maar wil je toch ook dat iemand beter wordt?” “Jouw patiënten gaan allemaal dood.” Niet iedereen die wij in Roessingh behandelen wordt beter. Wellicht wel beter dan toen hij of zij aan het revalidatietraject begon, maar niet perse weer zoals de situatie waarin hij of zij nog “niet ziek” was. Dat geldt niet alleen voor mensen met een (progressieve) spierziekte zoals ALS maar ook voor mensen met bijvoorbeeld een dwarslaesie, een hersenaandoening of een amputatie. Wat zij feitelijk doen, elke dag weer, is beoordelen op welke manier zij hun rollen weer kunnen oppakken en waarde kunnen hebben in de
Reinout van Vliet (42 jaar) Revalidatiearts Sinds 2003 werkzaam bij Roessingh, sinds 2007 Revalidatiearts
maatschappij, mét de beperkingen die zij ervaren. Mede door onze begeleiding, ons revalidatietraject, herwaarderen zij hun mogelijkheden om weer met een zo goed mogelijke kwaliteit te kunnen functioneren. Wij maken mensen dus wel degelijk beter! Revalideren betekent letterlijk herwaarderen. De term herwaarderen doet volledig recht aan wat wij en de patiënten samen dagelijks doen. Ook voor mensen met progressieve spierziekten. Wat mij betreft mag de vraag gesteld worden hoe we deze term als motto terug laten komen in ons dagelijks handelen.
Ronduit Roessingh
21
‘RRD en het revalidatiecentrum staan voor de uitdaging om samen de drempel tussen wetenschappelijk onderzoek en de dagelijkse zorgpraktijk te verlagen’
Ik kwam in 1993 als dienstweigeraar bij Roessingh binnen om een vervangende dienstplicht te vervullen. In 1994 kwam ik als labbeheerder in dienst bij Roessingh Research and Development (RRD). Dat betekent dat ik verantwoordelijk ben voor de meetruimtes en -apparatuur. Ik kijk dan vooral naar de veiligheid en inzetbaarheid van de apparatuur. Omdat ik hier al zo lang meeloop word ik ook vaak ingeschakeld voor projecten waarbij er metingen worden verricht bij mensen. RRD vervult een brugfunctie tussen
Leendert Schaake (49 jaar) Manager Laboratorium/Biomedisch Ingenieur Sinds 1994 werkzaam bij Roessingh Research and Development
technische ontwikkeling en klinische praktijk. Daardoor zie je een heleboel opgestarte ontwikkelingen later weer heel ergens anders opduiken. In mijn beginjaren liep er bijvoorbeeld een promotieonderzoek naar heup-knie-enkel-voet-ortheses voor dwarslaesiepatiënten. De Universiteit Twente is nu bezig met de ontwikkeling van
Onderzoek en behandeladvies bij Roessingh Diagnostisch Centrum
exoskeletten en eigenlijk is dat de opvolger geworden van de ontwikkeling waar we in de jaren negentig al mee bezig waren. Soms lijkt het dat een ontwikkeling is gestopt, maar dat is niet altijd waar. Het is anders geworden. De meerwaarde die patiënten ervoeren bij
Roessingh werkt op dit moment aan de
de heup-knie-enkel-voet-ortheses zijn bij het
realisatie van Roessingh Diagnostisch
exoskelet nog steeds dezelfde: dat ze
Centrum (RDC). RDC verzorgt laagdrempelige
hun lichaam weer eens helemaal kunnen
en toegankelijke medisch specialistische
uitstrekken vanuit de rolstoel en een ander
diagnostiek en advies op het gebied van
recht in de ogen kunnen kijken.
arm-, hand-, schouder- en loopfunctie. RDC richt zich daarbij op kinderen en volwassenen
Vorig jaar hebben we een aantal grote
met een somatische, neurologische of
Europese subsidies binnengehaald. Daarmee
orthopedische aandoening. Het gaat hierbij
zijn een aantal nieuwe projecten gestart.
om mensen met een blijvende beperking in
Zijdelings ben ik bijvoorbeeld betrokken bij
de arm-, hand-, schouder- of loopfunctie als
het project MyLeg (zie pagina 15). Daarnaast
gevolg van een ziekte of trauma.
ben ik nauw betrokken bij het project COVR. In dit project gaat het om de veiligheid van
22
Binnen RDC wordt de patiënt gedurende
coöperatieve- en revalidatie-robots, wat
een dagdeel door meerdere disciplines
onder andere ook weer betrekking heeft op
onderzocht.
exoskeletten.
Een huis vol verhalen
Ons huidige systeem voor bewegingsanalyse met zes camera's is aan vervanging toe. Mede dankzij een gift van het Dr. C.J. Vaillantfonds kunnen we het systeem vervangen door een nieuw systeem met acht camera's. Met dit nieuwe systeem kunnen we gedetailleerde modellen maken, die ons een beter inzicht geven in de loopafwijking van mensen en een mogelijke oplossing hiervoor. We kunnen de metingen straks ook sneller uitwerken, waardoor het makkelijker wordt om deze nieuwe inzichten naar dagelijkse praktijk over te zetten. RRD en Roessingh, Centrum voor Revalidatie staan de komende jaren voor de uitdaging om de drempel die er is tussen wetenschappelijk onderzoek en de dagelijkse zorgpraktijk te verlagen. Een mooi voorbeeld hiervan is het Novalab in het revalidatiecentrum, waar nieuwe technologie een plaats krijgt in de revalidatiepraktijk. Ook de ontwikkeling van het bewegingslab van Roessingh Diagnostisch Centrum is een goede stap in die richting. Ik ben daar als adviseur bij betrokken. Uiteindelijk is er niets mooier dan om te zien dat iets waar we ooit mee begonnen zijn, ook echt in de klinische praktijk wordt ingesteld en dat het voor een patiĂŤnt meerwaarde heeft!
Ronduit Roessingh
ď §
23
Roessingh, Centrum voor Aantal medewerkers Roessingh Concern
Revalidatie Aantal liter water in het grote zwembad
Aantal deuren
837
830
200.000 PatiĂŤnttevredenheid
Aantal parkeerplaatsen
Roessingh, Centrum voor
Revalidatie
P
Afgeronde behandelingen
rdgKompagne
800
Volwassenen/ Gemiddeld per maand
430 Kinderen/ Gemiddeld per maand
8,6
475
chniek
Roessingh Revalidatie Te
Aantal kilometers per jaar
Aantal cliĂŤnten per jaar
Aantal klanten per jaar
3500
672.000
17.500
Gereden door onze adviseurs & servicemensen
Roessingh Arbeid Klanttevredenheid
Aantal gebruikers e-revalidatie (gebruik van technologie ter ondersteuning of verbetering van de revalidatiebehandeling)
100
100
75
75
50
40
25 0
2017
2018
september
125
augustus
125
juli
150
juni
150
mei
175
april
200
175
maart
200
februari
225
januari
225
december
Wetenschappelijke publicaties (2017)
250
november
velopment Roessingh Research and De
250
oktober
9
50 25 0