Nieuwe overstromingen en hongersnood kwamen inmiddels de nood nog vergroten. Op bezoek in België en in Tielt In 1896, na 25 jaar China, kwam Mgr Christiaens naar België om er wat op te knappen , zijn ‘Visitatio ad limina’ in Rome te volbrengen en mis sionarissen en aalmoezen te zoeken. In juli 1896 was hij in Tielt. De dag bladen van toen getuigen van de geestdriftige ontvangst die er hem te beurt viel (o.m. een grootse optocht door de stad op 8 juli). Op 9 septem ber werd hij tot Officier in de Leopoldsorde benoemd (21) en eind sep tember werd hij door koning Léopold II in audiëntie ontvangen. (22) Na een ontroerende afscheidsplechtigheid vertrok Mgr. Christiaens op 31 januari 1897 vanuit Tielt terug naar zijn arbeidsveld. Hij vertrok uit Antwerpen op 8 februari 1897, uit Marseille op 14 februari. In Port-Saïd kreeg hij het gezelschap van pater Victorinus Delbrouck uit Boirs (Luik) en van de broeders Libertus Callebaut en Didacus Van Avermaet. Op 28 maart 1897 kwamen ze ter bestemming aan. De twee laatste jaren in China Kommer en zorgen hadden het sterk gestel van Mgr. Christiaens ondermijnd (23). Sedert november 1898 leed hij aan malaria. Tussen november 1898 en februari 1899 verbleef hij in het ziekenhuis van Hankou, waar hij zelfs aan de lever geopereerd werd. Daar ook vernam hij het smartelijk nieuws van de moord —in Che-k’eou-chan, zijn eigen eerste missiepost - op pater Victorinus Delbrouck op 11 december 1898. Nog geen twee jaar was die in China en hij was nauwelijks 28 jaar oud. In China kon Mgr. Christiaens niet meer genezen. De dokters raadden hem ten stelligste aan naar België terug te keren. Hij dacht wellicht dat er voor hem geen hoop meer bestond dat hij nog ooit naar China kon terugkeren en hij nam ontslag. Hij ondernam de terugreis in het gezelschap van pater Marcel Sterkendries, die ook ziek was. Op 14 april 1899 kwam Benjamin Christiaens in Parijs aan. Van daar zette hij zijn reis naar België voort. Uit het algemeen besluit van Carine Dujardin halen we het volgende oor deel over Benjamin Christaens : Zijn ‘voornaamste verdienste bestond erin dat hij de toewijzing van het vicariaat aan de Belgische SintJozefsprovincie gunstig beïnvloedde... Hij was het ook die als eerste lekenbroeders inschakelde in de bouwpolitiek en het weeshuizenbeleid, de twee voornaamste prioriteiten van zijn apostolaat... Onder bisschop Christiaens was er in het vicariaat een evolutie naar verwestering merk baar, maar dit moet ook in verband worden gebracht met de algemene kerkpolitiek terzake... Ook de bouwpolitiek van Christiaens was uitge
54