23 Raskal The Supersoniccruiser ‘Supersonicmusic=Music Of The Void – Part 1: In Space’, 2lp Futurefantastic Records
Onze tip van de maand is gericht aan de Tarantino’s, Coppola’s en andere grootse cineasten die op zoek zijn naar de gepaste soundtrack: dompel je onder in de kosmopolitische wereld van Raskal The Supersoniccruiser en doe aan de hand van een hallucinante outer space-trip inspiratie op voor je volgende langspeelfilm. De klanktapijten die de Belgische beatbakker uit zijn synthesizer tapt, zijn alleszins op maat gesneden van de beter whodunit of western die je adem volledig afsnijdt en je anderhalf uur lang op het puntje van je stoel weet te houden. Zelden alvast zo nagelbijtend naar een plaat geluisterd als naar ‘Supersonic=Music Of The Void – Part 1: In Space’: Raskal The Supersoniccruiser hanteert zijn synthesizer als een verfkwast en smeert zijn smerige synthbrei in dikke lagen over elkaar heen tot er allerhande apocalyptische taferelen op je netvlies beginnen te flikkeren. Een plaat vol filmische muziek bij een scenario dat nog geschreven moet worden, met andere woorden. Waar wacht u op? (wd)
Red Stars Over Tokyo ‘Melody Attack’ Test toon
Na een stel succesvolle remixes levert Red Stars Over Tokyo nog eens een langspeler met eigen werk af. Het resultaat is - misschien niet helemaal onverwacht - een fraaie plaat boordevol uitgekiende, minimalistische (maar met momenten behoorlijk psychedelische) techno.die het zowel op als naast de dansvloer erg goed zal doen. Netjes! Enne: meer van dat aub. (mb)
Renton Jules ‘How To Catch A Deer’ Eigen Beheer
Renton Jules is geen groep die kracht haalt uit hartstoornissenveroorzakende ritmewijzigingen of bloedverdunnende screams. De kracht van dit Antwerpse viertal ligt net in het heerlijke, catchy syndicaat van afgemeten ritmes, heldere noisepop-achtige gitaarpartijen en vooral die onschuldige maar o zo verslavende zang van Geert Laenens. Geen wonder dat ‘Boxcar’, de eerste songs op het ep-debuut ‘How To Catch A Deer’, als een op baren staande puist elk verliefd tienerhart gek maakt met haar verloren gewaande droompop. Wat volgt is een opflakkering van slepende zangpartijen (‘Cabin’ en ‘From Outside We Exist’) en heftig rondfladderende gitaren (‘Edges’ en ‘ How To Cath A Deer’). Voor de communicantjes... en eenieder die een bitterzoete herfstplaat wel weet te waarderen. (jvw)
The Rott Childs ‘Alleluia: A Brit Milah In G Melodic Minor’ Rough Trade
The Rott Childs laten hun pokkeherrie varen en richten zich op religieus getinte klassieke muziek? Niets is minder waar, al zou het de band waarschijnlijk wel af gaan. De heren flirten nu eenmaal graag met de poeha die bij de familiale bandnaam hoort. Dat was op hun debuut al duidelijk. Dus ja, er zitten klassieke en hozanna-samples in verwerkt, maar voorts gaan ze weer lekker hard tekeer. Wim ‘Ice T’ Coppers achter de vellen is steeds een belevenis, de vingervlugge Chuckie en Jethro zijn ook goed bij stem en combineren Younes Faltakh met Mike Patton en net die vocalen houden de dolle boel van tempowisselingen, razendsnelle breaks én melodieuze interludia netjes bij elkaar. Tussen de verdorven stoephoeren met soa’s infiltreren dus vrome sexy nonnen, ze zijn dit keer meer dan welkom. Die andere van het stuntteam, Mischa Volders, deed one hell of a job met de mix en dat zorgt samen voor Schauwvlieggevaarlijke vunzige virtuoze rock-’nroll met knipogen en humor, and that’s the way aha aha I like it. (boo)
Sol19 ‘From The Inside Out’ Monotone
Dit ebm-combo draait al sinds 2007 mee en is bij deze aan zijn derde plaat toe. We krijgen melodieuze synths, donkere baslijnen, een woest galopperende drumcomputer, de occasionele semi-industriële samples en zwaar gefilterde vocals. Het klassieke, dystopian recept dus; de heren hebben duidelijk goed naar de juiste helden geluisterd. Echt verrassend kan je deze ‘From The Inside Out’ niet noemen, maar de zwartzakken onder ons zullen hem zeker te pruimen vinden. (mb)
Stanton ‘Stanton’ PIAS
Stanton is het pseudoniem van zanger-gitarist Geert Hellings. Hij had al connecties met jazz(getinte) projecten via BRZVLL en Yves
Peeters Group maar hier laat hij blijken tevens een grote fan te zijn van Bob Dylan en Steve Earle. Zijn debuutschijf lijkt wel een importschijfje recht uit de Verenigde Staten. Akoestische luisterliedjes worden afgewisseld met meer rootsgetinte rock. Wat opvalt zijn de mooie arrangementen zoals in ‘I Have Not Tought Of You Today’. We zijn er zeker van dat Hellings ook platen in huis heeft van Bruce Springsteen, Tom Petty, Dire Straits, J.J.Cale, Ry Cooder en Django Reinhardt. Dat hij deze zomer het voorprogramma van Richard Thompson mocht verzorgen, is natuurlijk ook geen toeval. Producer is niemand minder dan Jim White, een oude bekende voor Hellings want hij trok er al concerterend mee door het oude continent. Dit is zo een van die debuten waar je als recensent naar op zoek blijft gaan. Met ‘Stanton’ is het bingo over heel de lijn. Vanaf oktober op toer door Vlaanderen met hopelijk dezelfde muzikanten als op de cd: Bert Huysentruyt, Jan Blieck, Nicolas Rombouts, Stoffel Verlackt en Laura Huysmans als backing vocaliste. (gtb)
Stray Dogs ‘Wasteland’, vinyl Icarus Records/Vynilla Vinyl
De tweede plaat van het ambient-duo Stray Dogs is meteen ook de vierde samenwerking van de Gentse labels Icarus Records en Vynilla Vinyl. Drie jaar na debuut ‘Intangible States’ kondigen Koenraad Ecker (cello, gitaar, elektronica) en Frederik Meulyzer (percussie, elektronica) ‘Wasteland’ aan als “een dreigende post-apocalyptische trip doorheen een desintegrerend niemandsland.” De zes experimentele tracks lijken op het eerste gehoor abstracte installatiemuziek maar na enkele draaibeurten luister je naar een naakte, donkere, bevreemdende en bijna mechanische plaat die verfijnde elektronica verweeft met een kunstzinnige cello, verweesde dub en de grauwe sfeer van een braakliggende industriezone. Nichemuziek met smaak gebracht. Opgenomen in “een ontheiligde Antwerpse kerk” en beschikbaar in digitaal formaat en op limited vinyl (250 exemplaren, waarvan 100 zilverkleurig). (bvm)
To The Bone ‘Next’ Death Struggle Records
De heren van To The Bone doen geen enkele moeite om hun invloeden te verbergen: The Black Keys, Afghan Whigs, Jon Spencer Blues Explosion, Frank Zappa,.. Deze nieuwe, simpelweg ‘Next’, labelt zich nog het best als het gedopeerd geboren kind van Afghan Whigs (‘Whatever You’, ‘Easy Way Out’,…), The Bronx (‘Winner Never Quits’, ‘One More Try’) en Fank Zappa (check vooral de spacy trip ‘The Usual’). Dit viertal doet op ‘Next’ waar het goed in is, namelijk heftig bezopen bargevechten uitlokken met hier en daar een lap troost (of wat dacht u anders van dat verdomd trippy eerbetoon ‘why?mca’ aan Adam ‘Beastie Boy’ Yauch). To The Bone is een meer dan degelijk powerrock-combo, maar slaagt er helaas niet in om (jvw) compleet weg te blazen. Daarvoor zijn er te weinig muzikale uitschieters waardoor de songs op ‘Next’ vaak ongehoord in elkaar overgaan. Voor al wie echter dol is op fijne rock-’n-roll en gezellige caféruzies, u weet waar troost zoeken.
Tourist ‘Antwerps Testament’ Top Notch/Universal
Belgen: grof wild op de transfermarkten blijkbaar. Nu de halve nationale ploeg in Engeland sjot, doet ook de Antwerpse rapper Tourist een bescheiden hazardke door bij Top Notch te tekenen, het absolute toplabel uit de Nederlandse hiphop-eredivisie, waar ook onder andere Opgezwolle en Opposites vertoeven. Zonder meer knap gedaan, Johannes. Enigszins jammer dat we voor nieuw werk nog even zullen moeten kin kloppen, want deze (uitstekende) ‘Antwerps Testament’ is een heruitgave-in-het-net van de gelijknamige plaat uit 2010. Op twee nieuwe nummers na dan; een remix van ‘Klein Gebedje’ met Sticks, die zijn beste Mart Smeets neerpoot, en ‘Visa Paspor’ met Typhoon. Uiteraard vind je hier ook de gekende, sterke nummers terug als ‘Liefde Liefde’, ‘Als Ge Wilt Vrijen’ en ‘Mijn Stad’ waarmee Faes de halve finales van Humo’s Rock Rally bereikte. Dat een Rundskop-Limburger als (kh) weinig binding heeft met vingerdik Aantwaarps, hoeft werkelijk niemand er van te weerhouden deze oprechte, wel geproduceerde, boeiend verhalende plaat volledig te absorberen.
V/A ‘Nervus VIII-I’ Ner ve System Records
Het gloednieuwe, onafhankelijke Brusselse label Nerve System Records brengt als eerste release een interessante vinyl-compil met drie acts uit. Jerk, met drie tracks vertegenwoordigd is, brengt ons dromerige kamer-idm, met vleugjes old school drum-’n-bass, toen er van Netsky nog géén sprake was. Squeaky Lobster tovert graag een squeaky Arabisch aandoend synthlijntje uit z’n computer en gooit daar dan lekkere, nerveuze beats onder. Hellboy doet wat z’n naam doet vermoeden en trekt de geluidskaart van maffe breakbeat elektro from hell die klinkt alsof Front 242 werd geremixt door Dälek, nice! Fijne staalkaart dus van wat we nog kunnen verwachten van dit sympathieke label. (boo)