4 OPMERKELIJK 27 Uur Europa maakt moe Na een rondreis van 27 uur strompelt staatssecretaris Timmermans het podium op tijdens de Nacht van Europa over de Europese verkiezingen. Bleek en met wallen. “Ik heb nog veel meer te vertellen!” Door rosa timmer “De EU heeft ervoor gezorgd dat er honger in de wereld is!” Natasja Oerlemans van de Partij voor de Dieren weet het zeker maar maakt geen indruk. Bulderend gelach is haar deel tijdens de Nacht van Europa in het Academiegebouw. Welkom bij de campagne voor de Europese verkiezingen. Zaterdag 9 mei was deze Groningse ‘nacht’ de finish voor de rondreizende staatssecretaris Timmermans voor Europese Zaken. In 27 uur ging hij al langs elf andere Nederlandse steden om de Europese Unie – met 27 lidstaten, vandaar – aan de man te brengen.
In afwachting van Timmermans wordt de kennis getest in een Europaquiz. Goed plan. De UK nam wat vragen mee de zaal uit en stelde rector magnificus Frans Zwarts op de proef. “Wie is de huidige voorzitter van de Europese Commissie?” De rector is wat laat – “ik moest eerst X-factor kijken” – en neemt zijn tijd voor het antwoord. “De voorzitter van de Europese commissie, eeh, een Portugees?” Dochter Simone redt hem door het goede antwoord in te fluisteren. “Barroso.” Nog eentje, voor Gerhard Mulder, D66-kandidaat op 4 juni. Wat staat er op de zijkant van een Nederlandse twee euro munt? Mulder kijkt verschrikt. Twijfelend: “God en de koningin?” In de grote zaal begint Vice Verzen, een hiphopgroep uit Groningen. Mulder maakt zich uit de voeten. In de gang kijken studenten geschiedenis Nienke Harteveld en Martin van der Linde uit naar iets leuks. Nienkes scriptie
gaat over de Europese Commissie en beide zijn ze student-assistent bij het Documentatiecentrum van Nederlandse politieke partijen aan de RUG. Ze hebben een nachtcollege van Jacques Wallage bijgewoond. “Maar dat was niet echt het spannendste”, zegt Harteveld. Het ging over Groningen, Europa en Duitsland. “Hopen dat het lijsttrekkersdebat leuker is.” Uur 27 nadert, Zwarts wordt vast op een bankje gezet. Hij lacht. “Ik weet niet wat ik hier doe, ik heb eigenlijk geen functie meer.” Eindelijk komt Timmermans met een bleek gezicht en wallen het podium opstrompelen. “Wat ik nu meemaak, maak ik normaal niet eens in een maand mee. Ik heb om half vijf ’s ochtends ademloos zitten luisteren naar een college sterrenkunde en gedj’d met Aboutaleb.” Dan dirigeert de organisatie Timmermans alweer van het podium af. “Ik heb nog zoveel te vertellen”, roept hij nog in de gang. En is weg.
EU-kandidaat. Waarom toch? Student, 24 jaar en kandidaat voor de Europese verkiezingen van 4 juni. Stieneke van der Graaf (ChristenUnie) en Niels Jongerius (SP) kregen het voor elkaar. Waarom toch? Door lieke van Den krommenacker
De kiezer mag Europa saai vinden, Niels Jongerius is vastbesloten naar Brussel te gaan. “Omdat ik denk iets wezenlijks te kunnen bijdragen. Ik ben er klaar voor.” Jongerius heeft op drie vakken na zijn bachelor internationale betrekkingen gehaald en is al zes jaar lid van een partij die vooral voor minder invloed van Brussel pleit: de SP. Jongerius’ strijdpunt: de invloed van het bedrijfsleven in de Europese politiek. “Lobbyisten hebben vaak meer invloed dan volksvertegenwoordigers.” Dus gaat Jongerius actie voeren. Véél actie voeren. Want politiek bedrijven doe je mét, niet voor mensen. Dus stond Jongerius dinsdagochtend, na krap vijf uur slaap, om zeven uur naast zijn
bed. Met een campagnebord van de SP-jongeren ging hij in Utrecht de terrassen langs. “Velen hebben het gevoel dat Brussel niet met hen is”, zegt Jongerius. Hij snapt dat wel. “Ergens is het een schijnparlement. Dan wordt via een referendum ‘nee’ gezegd tegen een Europees verdrag om het via de achterdeur toch in te voeren. Het uitsluiten van wensen van de burgers is de doodssteek voor steun aan Europese samenwerking.” Stieneke van der Graaf vindt
Brussel ook maar moeilijk aan de man te brengen. Ze is sinds 2007 provinciaal statenlid voor de ChristenUnie. “Het is jammer dat veel mensen niet weten waarover Europa nou echt gaat en niet beseffen hoe groot de invloed is.” Voor de studente internationaal en Europees recht gaat Europa over rechtvaardigheid en duurzaamheid: Europa moet het voortouw nemen in het bevorderen van eerlijke handel en het zoeken naar duurzame energiebronnen. Ook actie voeren? Haar tour voerde Van der Graaf langs de Gasunie en de Eemshaven. Ze deelde flyers uit op de Gote Markt en het Academieplein en probeert via haar weblog en op Facebook erop te wijzen hoeveel Brussel al in het dagelijks leven zit. “De kwaliteit van het water, de veiligheid van voedsel en speelgoed en de kosten van een telefoongesprek, het wordt allemaal in Brussel bepaald. Dat zijn toch huis-, tuin- en keukendingen.” Ze lacht zowaar. Zo saai is Europa ook weer niet.
Vraag & antwoord
‘Thuis stonden ze open voor debat’ Vierdejaars rechtenstudent Danielle van Ieperen won de Nationale Requireerwedstrijd van het Openbaar Ministerie. Haar foto siert de voorpagina van het mei-nummer van juridisch vakblad ‘Opportuun’. Door tjerk notten Pardon, een requireerwedstrijd? Wat is dat precies? “Ja, een requisitoir is het betoog dat een officier van justitie houdt om de schuld van een verdachte aan te tonen. Je vertelt hierin bijvoorbeeld over het bewijsmateriaal en de omstandigheden waaronder een daad is gepleegd. Zo probeer je de rechter te overtuigen. Tijdens deze wedstrijd voor studenten heb ik dat volgens de jury het beste gedaan.”
Wat heb je de rechter verteld? “De zaak ging over een geval van huiselijk geweld. Een vrouw was na een fikse ruzie neergestoken door haar man. Kort gezegd kwam het er op neer dat het erg werd gewaardeerd dat ik me heb hard gemaakt voor de belangen van het slachtoffer. Ook werd ik geprezen voor de manier waarop ik het allemaal verteld heb. Het leek alsof ik het werk al jaren deed, zeiden ze. Een mooi compliment natuurlijk.” Hoe heb je je voorbereid? “Ik heb eerst de Groningse voorrondes gewonnen en ging toen door naar de finale in Amsterdam. Anderhalve week van te voren kreeg ik het dossier en ben toen vooral naar jurisprudentie gaan kijken, uitspraken in vergelijkbare zaken. Daar heb ik mijn
betoog op gebaseerd.”
Wat heb je gewonnen? “De prijs bestaat uit een ministage bij de rechtbank van Amsterdam. Ook mag ik meedoen aan het zogeheten SummerCourt van de Utrechtse rechtbank. Hierbij lopen twintig ambitieuze studenten een week lang mee. Dat is erg leuk, want je doet interessante contacten op.” Je bent dus een goede prater. Krijg je thuis ook altijd alles voor elkaar? “Haha! Nou, ik woon alleen, dus er valt hier niet zoveel te overtuigen. Mijn ouders thuis stonden vroeger altijd wel open voor debat. Als ik met goede argumenten kwam kon ik wel eens mijn zin krijgen. Maar zo gaat het niet altijd hoor.”
UK 32 - 14 MEI 2009
‘Net of ze |_
De ouders van
| i n t e r v i e w | 25 jaar was ze. Suzanne Martens. En toen werd ze door haar buurman in haar flat vermoord. Haar ouders vertellen één keer over hún Suzanne. ‘Ons meisje, die zo d’r best deed om te leven en er wat van te maken.’ Door peter keizer “Mam, ik ga nu de deur van de kamer open doen.” De moeder van Suzanne Martens weet nog hoe enthousiast haar dochter klonk, toen ze vorig jaar naar huis belde. Ze had nét een nieuwe kamer in Groningen. Aan de Goeman Borgesiuslaan. “‘Ik heb een badkamer, een woonkamer, een keukentje en een tuin!’, hoorde ik aan de andere kant van de lijn”, vertelt haar moeder. Maar krap begin november 2008 werd de 25-jarige studente Engels dood gevonden in diezelfde woning. Ze was op gewelddadige wijze vermoord in de badkamer van haar huis, maakte justitie later bekend. In Suzannes ouderlijke woning in Eindhoven, een rijtjeshuis in een kinderrijke wijk, staan vrolijke foto’s van Suzanne op een tafeltje. Een bijna opgebrand kaarsje ervoor. Het is een gedenkplekje voor een verloren dochter. Suzannes ouders, beide gebroken door het drama, zitten op de bank dicht tegen elkaar. Ook een medewerker van Slachtofferhulp Nederland, die de familie emotioneel steunt, is aanwezig. “Het gaat slecht met ons”, vertelt haar vader. “Ons leven is ontwricht. We hebben onze dochter verloren, ze is vermoord. Het allerergste dat een mens kan overkomen.” Begin juni is de rechtzaak tegen de 20-jarige buurman van Suzanne die verdacht wordt van de moord. Haar ouders willen niet geconfronteerd worden met de details van de zaak en zitten helemáál niet te wachten op de pers. Juist daarom willen ze één keer hun verhaal doen tegenover gemeenschap waarvan Suzanne in Groningen deel uitmaakte. Ze willen vertellen wie Suzanne was, om daarna in rust verder te kunnen gaan. “In juni gaan we naar de rechtszaak. Ik weet niet of ik het kan, maar ik wil dat doen voor Suzanne”, zegt haar moeder zacht. “We willen duidelijkheid over het overlijden van onze dochter”, vult haar man aan. “We weten niet precies op welke datum ze overleden is. Er zijn technische bewijzen dat het zondagavond 2 november gebeurde. Maar we willen van de verdachte horen wanneer. Er moet een brief komen met een sterfdatum voor iedereen die bij haar begrafenis was. Pas dan kunnen we verder werken aan een grafsteen.” Suzanne Martens. Afkomstig uit Eindhoven. Studente Engels die zich Jacky Morrisson noemde. Veel was er over haar in Groningen niet bekend. Huis- en studiegenoten omschreven haar als een eenzaam,
Suzanne Martens teruggetrokken gothic meisje. Maar dat klopt niet, zeggen haar ouders en goede vrienden. “Ze was een doorzetter, intelligent, vrolijk en had veel humor. Ze wilde zich losworstelen van haar beperkingen.”
‘Ze wilde zich losworstelen van haar beperkingen’ Want beperkingen, díe had ze. Suzanne werd te vroeg geboren en had problemen met haar motoriek. Ook wisselde haar energieniveau sterk. “De ene dag als het goed ging zag je weinig aan haar. Maar de volgende dag moest ze gebruik maken van een elektrische rolstoel, omdat de pijn en beperkingen zich te heftig manifesteerden. Ze had spastici-