COLUMN
Met wie spreek ik? SINDS HET BESTAAN VAN COMMUNICA tiemiddelen zijn we geïnteresseerd in degene met wie we de communicatie voeren. Met de opkomst van de telefonie, een communicatiemiddel waarbij je de gesprekspartner niet visueel kan identificeren, werd het vaststellen van de identiteit van de communicatiepartner een nieuw element in het gesprek. Het beantwoorden van een oproep met alleen ‘hallo’ leidde direct tot de tegenvraag ‘met wie spreek ik?’. Het was zeker niet zo dat met alleen het noemen van de naam de identiteit waterdicht werd vastgesteld. Ik kan mij nog herinneren uit de tijd van mijn middelbare school, dat ik zelf met een zware stem opbelde naar de conciërge met de mededeling ‘mijn zoon is ziek en zal de eerste dagen niet op school verschijnen’. Dat is verschillende keren goed gegaan.
alleen voor de zogenoemde business-toconsumercommunicatie (B2C) tussen bijvoorbeeld arts en patiënt, maar ook voor de business-to-businesscommunicatie (B2B) tussen zorgverleners onderling. Daarbij moet ik constateren, dat de middelen die we op dit moment beschikbaar hebben om de identiteit van onze communicatiepartner vast te stellen, zoals DigiD voor de B2C-communicatie en de UZI-pas voor de B2Bcommunicatie, nog onvoldoende worden ingezet. De oorzaken hiervoor zijn divers. Het meest gehoord zijn argumenten als ‘beperkt bruikbaar’, ‘eist veel van de achterliggende techniek of organisatie’ en ‘hoge kosten’. Toch is het noodzakelijk om bij een brede inzet van e-healthtoepassingen zeker te zijn van de identiteit van de betrokken communicatiepartner.
BIJ EHEALTH IS ZEKERHEID OMTRENT DE IDENTITEIT VAN DE COMMUNICATIE PARTNER NOODZAKELIJK
In de zorg bestaat veel belangstelling voor e-health, een verzamelnaam voor zorg op afstand. De diverse vormen van communicatie, zoals mail, chat, videogesprek, maar ook elektronisch afspraken maken, formulieren invullen of gegevens uit het dossier raadplegen, vereisen een betrouwbare, onweerlegbare en niet te ingewikkelde manier van identificatie. Dat geldt niet
Een probleem dat niet door de zorginstellingen kan worden opgelost. De identiteit van personen kan alleen met hulp van de overheid onweerlegbaar worden vastgesteld. Een belangrijk aandachtspunt daarbij is het kunnen onderscheiden van identiteiten voor privépersonen en personen in een specifieke rol, bijvoorbeeld notaris, advocaat of zorgverlener. Gelukkig is onze overheid stevig bezig met de ontwikkeling van een stelsel voor het vaststellen van de elektronische identiteit onder de namen e-Herkenning (B2B) en e-ID (B2C). Het oplossen van dit vraagstuk is zeker van belang voor de toekomst van e-health. Zodat de e-Health dokter niet continu zal hoeven vragen: met wie spreek ik?
Tegenwoordig kennen we telefoonnummers niet meer uit ons hoofd en zorgt nummerherkenning met een koppeling naar ons adresboek direct voor naamsvermelding van de oproepende partij op het display. Dat ook dit niet altijd betrouwbaar is, blijkt als jouw dochter toevallig de telefoon gebruikt van haar broer, om maar een voorbeeld te noemen.
RON VAN DEN BOSCH voorzitter VienG en hoofd bureau ICT Beleid UMC Groningen
DECEMBER 2013 • ZORGVISIEICT 06
27