90 Obszary specjalnej ochrony ptaków
Małe), niewielkie stawy hodowlane w północnej części obszaru (o powierzchni od około 0,5 do około 15 ha), starorzecza oraz okresowo zalewane wodami roztopowymi użytki zielone. Obszar Dolina Małej Wełny pod Kiszkowem pokrywa się w części z obszarem mającym znaczenie dla Wspólnoty Stawy Kiszkowskie PLH300050, który stanoGęsi w Dolinie Małej Wełny pod Kiszkowem (fot. A. Kiszka) wi jedno z ważniejszych w województwie wielkopolskim miejsc występowania kumaka nizinnego. Od wschodu obszar graniczy z Lednickim Parkiem Krajobrazowym, natomiast jego południowy fragment położony jest w otulinie Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka. Na dwóch stawach, w centralnej części obszaru Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody Salamandra utworzyło społeczną ostoję przyrody o powierzchni 120 ha. Obszar stanowi ważne w regionie lęgowisko gatunków ptaków wodnych i błotnych oraz miejsce odpoczynku ptaków w okresie migracji. W ostoi stwierdzono występowanie 197 gatunków ptaków, z czego 107 to gatunki lęgowe. Spośród gatunków lęgowych na szczególną uwagę zasługuje populacja rybitwy białowąsej, której liczebność w różnych sezonach oscylowała w zakresie 6–55 par, co stanowi do 3,4–7,6% populacji krajowej tego gatunku. Dla kilku dalszych gatunków ptaków obszar stanowi ważne w skali regionu lęgowisko, m.in. dla bączka, perkoza rdzawoszyjego, zielonki, rybitwy czarnej i gęgawy. Dolina Małej Wełny pod Kiszkowem to przede wszystkim jedno z największych w Polsce i największe w województwie wielkopolskim noclegowisko migrujących gęsi, głównie gęsi zbożowej i białoczelnej. Koncentracje w czasie przelotu ptaków nocujących na zbiornikach obszaru i żerujących w promieniu kilkunastu kilometrów od ostoi (głównie na rozległych polach kukurydzianych) osiągają regularnie liczebność do 30 000 ptaków. Maksymalnie w roku 2011, w okresie wiosennej migracji, na zbiorniku przebywało około 85 000 ptaków. Prócz gęsi, ostoja odgrywa ważną rolę dla migrujących kaczek, żurawi, czajek i siewek złotych. Do najważniejszych zagrożeń dla ptaków lęgowych należą: wiosenny deficyt wody, brak skoordynowanego systemu napełniania stawów wodą, płoszenie ptaków na skutek prowadzonej gospodarki łowieckiej i rybackiej, sukcesja trzciny i wierzby na niektórych stawach, presja drapieżników czworonożnych (jenota, lisa, norki amerykańskiej), a także dzika. Potencjalnie populacjom lęgowym paków w obszarze zagraża lokalizowanie w pobliżu obszaru zespołów siłowni wiatrowych i kolejnych ferm norek, a także intensyfikacja gospodarki rybackiej na niektórych obiektach stawowych.