دیوان حافظ
ﻏﺰل
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست When you hear the lovers’ words, think them not a mistake
سخن شناس نهای جان من خطا این جاست You don’t recognize these words, the error must be your take.
سرم بـه دنیی و عـقـبی فرو نـمیآید The here and hereafter cannot tame my spirit and soul
تـبارک الله از این فتنهها که در سر ماست Praise God for all the intrigue in my mind that is at stake.
در اندرون مـن خسته دل ندانـم کیسـت I know not who resides within my heart
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست Though I am silent, he must shake and quake.
دلـم ز پرده برون شد کـجایی ای مـطرب My heart went through the veil, play a song
بـنال هان که از این پرده کار ما به نواست Hark, my fate, this music I must make.
مرا بـه کار جـهان هرگز الـتـفات نـبود I paid no heed, worldly affairs I forsake
رخ تو در نظر من چنین خوشـش آراسـت It is for your beauty, beauty of the world I partake.
HE SPIRITUL WISDOM OF HAFIZ
www.itsgrouplrk.com