Met de Puff naar Schotland Dico en Yvonne voeren afgelopen zomer zeven weken naar, in en van Schotland. Yvonne doet verslag.
Yvonne Verschure
Z
even weken vakantie … Noorwegen, Oostzee of Schotland ? Voor ons werd het de Westkust van Schotland. Vanaf januari waren we al bezig ons in te lezen in pilots en boeken en het bestuderen van de daartoe aangeschafte tweedehands kaarten om een idee te krijgen van een reisplan. Rond 21 juni was het vertrek gepland, dus liep ik in de weken daarvoor geregeld met boodschappen naar de boot. Dat is het grote voordeel als de boot om de hoek ligt en je niet alles in één keer hoeft weg te stouwen. Dit overigens tot groot plezier van onze bootburen die de boot elke keer weer iets dieper zagen zakken. Zij vroegen of wij ons voor een poolexpeditie aan het uitrusten waren. Ik ben hartstikke blij met de elektrische stuurautomaat die in de laatste dagen voor vertrek is geïnstalleerd. De koel-
26
PZV ZEEZEILEN 1 - MAART 2005
kast was al eerder klaar (jammer van de Ramsgate) en zo kan op maandag 21 juni de reis ook echt aanvangen. IN ÉÉN KEER NAAR FARNE ISLAND? Dico wil in één keer vanuit de Oosterschelde naar de Farne Island zeilen om te ervaren hoe het is om met z’n tweeën meerdere dagen en nachten door te zeilen. We steken over richting Humber en dat gaat afwisselend op de motor en zeilend. Eenmaal over de shippinglane steekt er een Zuidoostelijk windje op en loopt het prima onder zeil. De tweede nacht trekt de wind aan naar 6 tot 7 en komen er waarschuwingen voor 8 en mogelijk 9. Het tweede rif gaat erin, maar ik geniet ervan dat de wind nog steeds uit de goede richting komt, eerst Zuidoost en later Zuidwest en dan komt er eindelijk vaart in ‘Puff’. De voorspelling voor Noordwesten wind is minder plezierig want ik wil eigenlijk door naar Whitby. De schipper wil, na een kletsnatte wacht en zeeziekte, echter liever een haven zien. We wenden de steven en Puff zet koers naar de Humber om daar de storm verder af te wachten. Bij Spurn Head gaan we voor anker, maar we krijgen ’s avonds het dringende advies van de reddingboot om niet hier te blijven maar naar Grimsby te gaan. Bij het kenteren van het tij wordt het bij Spurn Head zo ruw dat ook zij niet meer aan boord kunnen komen. Ze suggereren dat, als we blijven liggen, wij hun eerste klant zullen zijn vannacht. Omdat zij ook naar Grimsby gaan escorteren ze ons, met het voordeel dat alle sluizen in Grimsby open staan als we aankomen. Zo kunnen we zonder problemen
aanleggen bij de zeilvereniging, die net een nieuw clubhuis klaar heeft waar men ons voorziet van de eerste ‘beer en cider’. De volgende ochtend komt de reddingboot nog even poolshoogte nemen en krijgt Dico daarop een complete rondleiding. Twee dagen later gaan we verder. Na een hobbelige start ligt Puff weer onder zeil op weg naar de Farne Islands. In de aanloop naar de Farne komen we steeds meer Puffins tegen; de zee lijkt er mee bezaaid. Deze vogels komen alleen maar aan land om te broeden en de jongen storten zich met levensgevaar in zee om later op zee vliegen te leren. We varen de ‘Kettle’ in, maar er staat te veel wind om te ankeren dus zetten we koers naar Eyemouth. Vanwege het natte weer zijn we al van het plan afgestapt om in één keer door te zeilen want, we doen dit toch voor ons plezier? In de haven van Eyemouth worden we begroet door plaatselijke zeehonden en een zeer vriendelijke havenmeester. CALEDONIAN CANAL EN VAKANTIEGEVOEL Na een prachtige wandeling naar St. Abbs gaan we weer aan boord voor de tocht met Puff pal Noord richting Inverness, waar we na ruim 44 uur aankomen. We varen in een gigantische hoosbui de eerste sluis van het Caledonian Canal in en hebben allebei het gevoel dat onze vakantie nu echt gaat beginnen! Het Caledonian Canal is ontworpen door Thomas Telford, een Schotse ingenieur die later ook het Götakanaal door Zweden ontworpen heeft. De lochs in ‘the Great Glenn’ zijn door een cascade van sluizen aan elkaar verbonden, de grootste trap van 9 sluizen is “The Neptune’s Staircase”, aan de Westkant bij Fort William. Het kanaal is in verval geraakt en ’s winters, als het kanaal dicht is voor de scheepvaart, wordt het gerenoveerd. In de toekomst wil men het gehele jaar open zijn. Nu kun je alleen in het zomerseizoen door het kanaal. Het schutten gaat niet subtiel; als de deuren achter je dicht zijn laten ze met donderend geweld de sluis vol lopen. Als je dit een keer hebt meegemaakt begrijp je ook waarom de sluiswachters je in het achterste deel van de sluis laten