miały charakter dokumentalny, ale zainteresowana spirytualizmem matka Elsie zaprezentowała je w klubie „łowców duchów”. Tam zwróciły uwagę Arthura Conan Doyle`a, który poprosił o więcej fotografii. Dziewczyny spełniły prośbę. Wówczas całkowicie już przekonany Doyle napisał entuzjastyczny artykuł w „The Strand Magazine” rozsławiając sprawę, która długo pozostała niewyjaśniona. Dopiero w 1978 James Randi zauważył podobieństwo postaci ze zdjęć do ilustracji w wiktoriańskiej książce dla dzieci Princess Mary`s Gift Book. Trzy lata później osiemdziesięcioletnia Elsie wyznała wreszcie, że „elfy” zostały wycięte z papieru i poprzypinane do roślin i ubrań szpilkami do kapelusza. Na zdjęciach wyraźnie widać łebek jednej ze szpilek. Doyle nawet go zauważył, ale uznał, że to... pępek wróżki9. Mariaż magii i technologii zakończył się komedią. Ponownie dwie sprytne małe dziewczynki okpiły najpoważniejsze towarzystwa naukowe swoich czasów. „W końcu fotografia astralna nie okazała się ani naukową prawdą, ani religijnym cudem. Ale jak na swój historyczny czas była niezwykłym aktem wyobraźni zbiorowej. Łatwowierni klienci, sprytne media, oportunistyczni mentorzy i pełni pychy badacze stworzyli wspólnie bogatą ekonomię imaginatywną, w ramach której idee, obrazy i interpretacje krążyły, zarażały się 9. Za: http://www.museumofhoaxes.com/hoax/photo_database/image/the_cottingley_fairies/.
47