voorwoord We zitten midden in de zomer in alweer een hittegolf. Brandend zand en nergens water. Een verlaten land. Hier en daar. En toch maar het klimaat blijven ontkennen. Dat is net zoiets als op de snelweg gaan staan en auto’s ontkennen. Of de zwaartekracht ontkennen en maar blijven vliegen. Met het schaamrood op de kaken. Want vliegen is zo 2018. Vandaag de dag kun je dat echt niet meer maken. De wissel die vliegen op het klimaat trekt. Als je dan zo nodig moet vliegen doe het dan zo min mogelijk. Korte afstanden liever dan lange vluchten die extra belastend zijn voor het milieu. Vliegen is voor vogels en een enkele vis. Vogels die ons kunnen helpen met het vergroten van de biodiversiteit. Want in al dat gekrakeel over zomer- en wintertijd vergeten onze prioriteit; biodiversitijd. Spoed is geboden want nu we deze zomer de processierups aan den lijve ondervinden en er nog meer bio ellende voor onze grenzen staat moeten we korte metten maken. Weg met de eiken bomen, weg met de dennenbomen, weg met alle goed bedoelde maar ondoordachte groenvoorzieningen in de stad. Beton en asfalt hebben we nodig. Stenen, asbest en kabouters in de tuin.
\ 5