JA N UA R I
2 012
/
PAG I N A
11
Politiebladen Hylke Houtsma en Auke Feenstra naar Historisch Centrum
‘Zonder schietles een pistool op zak? Alsjeblieft niet!’ ‘Een groot politiekorps zoals in Amsterdam moet 51 man inleveren voor de caviapolitie. Dat is toch onbegrijpelijk?’ Met anekdotes omkleed is onlangs het archief van de korpsbladen van de Leeuwarder politie overgebracht naar het Historisch Centrum Leeuwarden. De voormalige politieambtenaren Hylke Houtsma en Auke Feenstra droegen de mappen en dozen met bescheiden over aan directeur Geart de Vries. In de kamer van de directeur wordt gebladerd in de mappen met zwart-wit foto’s van ongelukken die in Leeuwarden plaatsvonden. Ooit werden ze afgedrukt in ‘De Pennestreek’ of in opvolger ‘Over en Uit’. Het waren de personeelsbladen van de toen nog zelfstandige Leeuwarder gemeentepolitie. Het bureau stond aan de Nieuwestad en verhuisde later naar de Holstmeerweg. Auke Feenstra kan zich nog herinneren dat hij door zijn superieuren streng werd gecontroleerd. ‘We hadden onze eigen wijken en als je je daarbuiten begaf, dan moest je je verantwoorden. ‘Wat heeft u daar te zoeken?, was het dan. Dat ging zomaar niet.’ De gezagsverhoudingen tussen agent en chef waren op allerlei manieren zichtbaar. ‘Als ik mijn chef op de Tuinen tegenkwam, dan sprong ik van de fiets in de houding. Dat was nog niet alles: ook de trappers van de fiets dienden in de juiste stand te staan.’ FN-pistool Ook Houtsma kan er smakelijk over vertellen. Thuis gezeten in zijn vertrouwde leunstoel dist hij het ene verhaal na het ander op. Ook die verhalen stonden deels beschreven in De Pennestreek. ‘Er is wat met ons afgezeuld. De ene keer vielen we onder het regime
van de politie en de andere keer waren we weer ambtenaar van de gemeente Leeuwarden. Je kreeg de ene functie na de andere. Dan was je reinigingspolitie en daarna weer milieucontroleur. We werden ook voortdurend verkast van het ene kantoor naar het andere. Dan zat je boven de uitruk van de brandweer op de Nieuwestad en even later op de Willemskade. Steeds werd je weer verrast met wonderlijke besluiten waarop wij volstrekt geen invloed hadden. Dat ging een keer te ver. Op een gegeven moment werd er aangekondigd dat we als milieucontroleur wapens zouden moeten dragen. Een FN-pistool zouden we meekrijgen. Ik zei: alsjeblieft niet! Zonder schietles zouden ze ons met dat pistool op straat sturen! Het ging gelukkig niet door. De uitrusting werd beperkt tot handboeien en een mobilofoon.’ Expertise was nihil Hylke Houtsma kan er na jaren nog niet over uit hoe curieus de politieorganisatie destijds in elkaar stak. Hij wil er weinig woorden aan wijden, maar vermoedt dat het heden ten dage er niet veel anders aan toe gaat. ‘Onze expertise was vrijwel nihil. We hadden geen enkele politieervaring. Verhoortechnieken?
We liepen wel eens mee met de recherche en dat was het wel zo’n beetje. In de Oude Doelesteeg reden de fietsers je út ‘e skunen, maar je konne se niet bekeure. Je werd gewoon uitgelachen. Die fietsers wisten precies hoeveel macht je had. Nul.’ Dierenpolitie onzin Hoe het er nu toegaat in de Leeuwarder straten? Houtsma somt op: ‘De korpsleiding is vertrokken naar Groningen. De meldkamer zit in Drachten. Het politieservicecentrum zit in Groningen. De politie in Friesland is gewoon uitgekleed. Er zijn ook afdelingen vertrokken naar Zwolle en Assen. Het hele politieapparaat is bijzonder in beweging, maar vooral met zichzelf. We kenne noch wat ferwachte!’ Volgens Houtsma is de weerslag van deze verplaatsingen zichtbaar op straat. Als voorbeeld noemt hij het optuigen van de dierenpolitie. Onder leiding van Sybren van der Heide – voormalig rechercheur in Leeuwarden – wordt deze
afdeling in Noord-Nederland gevormd. Houtsma: ‘Ik vind die hele dierenpolitie dikke onzin. Voor de grote dieren hebben we de Landelijke Inspectie Dienst en de Algemene Inspectiedienst. Dat functioneerde voortreffelijk. En de huisdieren deden we zelf. Per jaar kregen wij als milieudienst zo’n 1200 meldingen en daarbij ging het om ongeveer honderd dieren. In de meeste gevallen was een gesprek voldoende om het probleem op te lossen.’ Alles op één hoop In Leeuwarden is inmiddels per 1 januari ook het een en ander op toezichtgebied veranderd. Alle ambtenaren die zich hiermee bezig houden vallen nu onder de noemer toezichthouder openbare ruimte. Dat betekent dat de parkeerwachter nu ook ingezet kan worden om het rookverbod in cafés te handhaven en voor het toezicht op de bedrijfsleiding in horecabedrijven. Ook kan de uitdeler van parkeerbonnen nu in Leeuwarden in ploegendienst
opgeroepen worden voor controle van het geluid in en rond cafés en het toezicht op de grootte van de terrassen. Houtsma schudt zijn grote hoofd waarin tot voorkort standaard een pijp stak. ‘Het ene is niet te vergelijken met het andere. Ik begrijp dit niet. Je moet expertise in een vakgebied opbouwen en met gezag kunnen optreden. Je moet in overleg kunnen treden met de café-eigenaar en kantinebaas en elkaars grenzen kennen. Je moet je werk als een vak beschouwen en je moet regelmatig worden bijgespijkerd. In het politievak komt tact, beheersing en strategie om de hoek kijken. Wat er nu in Leeuwarden gebeurt is niet goed. Alles wordt op één hoop gegooid. Er wordt ook nauwelijks meer gekeken naar de mensen. Kun je parkeerwachten die voor hun pensioen staan ’s nachts nog op pad sturen langs de cafés met alle gevaren van dien? De tijden van de jaren vijftig lijken weer teruggekeerd.’ Mappen en dossiers Tijdens de overdracht van de mappen en dossiers in het Historisch Centrum Leeuwarden wordt vanuit het kantoor van Geart de Vries naar de buurman gekeken. Daar zitten de voormalige stadswachten – de nieuwe algemeen toezichthouders - in de oude kleuterschool aan de Groeneweg. Klaar voor hun nieuwe taak. Houtsma en Feenstra beperken zich tegenwoordig tot de archieven. Op verzoek van Geart de Vries zullen ze voor hem de achterliggende gegevens bij de foto’s zoeken.
Akwadaa Aseda met reusachtige klomp uit Enter op de loop?
‘Carnavalskraker Klompies groot succes!’ Alfred Lehmann heeft een eigen reclamebureau in Leeuwarden en weet als geen ander de publiciteit te halen. Zo ging hij met Rob Kamphues (presentator van het tv programma de Reünie) naar Ghana, schreef hij een brief naar president Barack Obama waarin hij opperde het Witte Huis in Washington voor de helft zwart te schilderen, stal de middenstip van SC Cambuur, zorgde er voor dat één van zijn vrienden tot koning in Ghana gekroond werd en wist landelijke publiciteit te halen omdat koning Nana Okrukata V van New Akrade in Ghana 10.000 paar klompen bij hem bestelde. Die moeten in maart 2012 bezorgd worden. Vanwege alle publiciteit rondom klompen voor Ghana, heeft Alfred Lehmann nu een carnavalskraker uitgebracht, luisterend naar de naam Klompies. De opbrengst van de carnavalsplaat is bestemd voor het goede doel. Alfred Lehmann: “Mocht de cd aanslaan dan is de opbrengst in z'n geheel voor onze stichting Akwadaa Aseda die zich bezighoudt met ontwikkelingshulp in Ghana (akwadaa.nl). Op dit moment bouwen we een half overdekte Afrikaanse markt in het dorp New Akrade. Het stenen marktgebouw, een soort winkelcentrum, is al in een ver gevorderd stadium, maar onze stichting heeft nog 30.000 euro nodig om alles te financieren.'”
Klompies met SMS-actie De carnavalsplaat Klompies is opgenomen in de Telesound Studio in Leeuwarden. Het nummer, dat onlangs van de persen rolde, is gemaakt op de melodie van Pikketanussie, een song van Johnny Jordaan. De tekst is vervaardigd door Alfred Lehmann, de muziek is verzorgd door Frans van den Borg en het nummer wordt gezongen door de bekende Liwwadder zanger Cees Greuter. “Een pikketanussie gaat er altijd in, maar dit nummer ook'', aldus een enthousiaste Cees Greuter, die speciaal voor de carnavalsplaat de naam Cees de Ghanees heeft meegekregen. “We verwachten er veel van en hopen in februari, tijdens het
carnaval, overal in Nederland het nummer ten gehore te kunnen brengen.” Aan de cd is ook een SMS-actie gekoppeld. Cees: “Wie een SMS stuurt met de tekst 123 spatie klomp naar 4411 maakt kans op een paar mooie klompen geschilderd in de Ghanese kleuren, gesigneerd door koning Nana Okrukata V uit Ghana. Bovendien kun je de carnavalskraker Klompies dan
gratis downloaden. De opbrengst van deze actie gaat naar de stichting Akwadaa Aseda.” Reusachtige klomp ‘geenterd’ voor videoclip Bij een goede cd hoort ook een mooie videoclip. De opnames vonden plaats onder leiding van Rob Pieters en Petra van der Molen van RPPR Mediaproducties en Ronald Talma van Digitalma.
Een kleine 50 feestvierders, voor het goede doel gratis in kledij gestoken door Kledingverhuur De Joker uit Burgum, gingen in polonaise door het beeld. Uiteraard op klompen, terwijl zanger Cees Greuter samen met de koning uit Afrika en een gorilla op accordeon, zorgden voor de muzikale omlijsting. Zij zaten in een reusachtige klomp die door de stichting ‘geënterd’ was. Volgens insiders is dit de grootste klomp ter wereld die onlangs spoorloos verdween uit de Dorpsstraat in Enter. Alfred Lehmann snapt de verdachtmaking wel, maar ontkent bij de diefstal betrokken te zijn. “We hebben voor onze videoclip inderdaad een reusachtige klomp gebruikt maar of dit de klomp uit Enter is, dat laat ik in het midden. Dat zal straks blijken wanneer de videoclip klaar is en vertoond wordt. Het zou zo maar kunnen, die klomp past ons precies en in plaats van 10.000 paar klompen naar Ghana te sturen, is het misschien wel handiger om 1 hele grote klomp te verschepen. De grootste klomp van de wereld, daar kan bij wijze van spreken de hele Ghanese bevolking in.”