32
ΔΙΑΔΡΟμΕΣ
Μας μεταφέρει ατόφιο το κλίμα των ζωντανών αφηγήσεων μιας άλλης εποχής, όταν ηλικιωμένοι Πατινιώτες άνδρες και γυναίκες αφηγούνταν ιστορίες µεταξύ τους αλλά και στα µεγαλύτερα παιδιά, το χειµώνα µε τα µαγκάλια στις αποσπερίδες και τα καλοκαίρια το βράδυ µε το «δροσό», στις αυλές ή στα κατώφλια των σπιτιών. Η Συλλογή ξεκίνησε το 1951 και ολοκληρώθηκε το 1960. Περιέχει παραµύθια που διασώζονται µέχρι το 1950 και αποδίδονται με τη χαρακτηριστική διάλεκτο της Πάτμου, όπως αυτή μιλιόταν κυρίως πριν την Ενσωµάτωση της Δωδεκανήσου. Ο συλλογέας μέσα από ένα γλωσσάριο που συνέταξε, προσπάθησε να διαφυλάξει ταυτόχρονα με τον πολιτιστικό πλούτο και τη γλώσσα-φορέα του, μεταφράζοντας ορισμένα γλωσσικά στοιχεία από τη διάλεκτο αυτή. Στο τέλος της Συλλογής παρατίθεται µια λαογραφική εργασία του συλλογέα µε τίτλο «Λαογραφικά της Πάτμου – Παιδικά, Νανουρίσματα, Ταχταρίσματα». Θεωρώντας εποπτικά το έργο του Ζ.Β., θα λέγαμε ότι ο κοινός θεματικός άξονας που το διατρέχει και το προεξάρχον μήνυμα που συνεχώς επανέρχεται εμφατικά είναι επί της ουσίας η φιλοσοφία του συγγραφέα, αυτή της μορφωσιολατρίας, της εργατικότητας και της φιλοπονίας ως παράγοντες προόδου, φιλοσοφία που συνοψίζεται στη φράση «η μεγαλοφυΐα δεν είναι παρά ένα τοις εκατό έμπνευση και ενενήντα εννιά τοις εκατό σκληρή δουλειά» (φράση που αποδίδεται στον Θωμά Έντισον, στον τόμο Από την αφάνεια στη δόξα, δόξα σ. 33).
Η θρησκευτικότητα ως δομή βάθους Σύνολη όμως η ανθρώπινη δραστηριότητα όπως παρουσιάζεται στο έργο του, όσο βαρυσήμαντη και σπουδαία κι αν είναι, τίθεται πάντα και ανελλιπώς υπό τη σκέπη του παντεπόπτη Θεού, που αποτελεί την απόλυτη πηγή προέλευσης κάθε δημιουργίας. Η βαθιά θρησκευτικότητα του Ζ.Β., ενταγμένη διακριτικά τις περισσότερες φορές στην αφηγηματική ροή, δεν ενοχλεί, αλλά αφομοιώνεται φυσικά. Σπάνια εκτρέπεται σε υπερβολές, υπαγορευμένες από μια εμμονή στη χριστιανική αρχή της εγκράτειας, όπως στην περίπτωση των κανόνων που αυτοθέσπισε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος στην ομότιτλη βιογραφία