Materiały polityczne PPS 2003-2010

MATERIAŁY POLITYCZNE PPS 2003-2010 i przedsiębiorstw państwowych, stosując państwowy interwencjonizm i protekcjonizm wobec przedsiębiorstw krajowych. Podobną pozycję w sferze gospodarczej musi mieć państwo także w Polsce.

Państwo powinno ustalać zasady i kontrolować przebieg gier kapitałowych. Dzięki temu społeczeństwo będzie bronione przed egoizmem właścicieli kapitału.

PPS akceptuje obecność w gospodarce własności państwowej, spółdzielczej, komunalnej, instytucjonalnej i prywatnej. Zadaniem państwa jest stwarzanie warunków rozwoju wszystkim sektorom własności.

PPS uważa, że państwo powinno odpowiadać bezpośrednio za rozwój sektorów gospodarki, które decydują o funkcjonowaniu państwa i społeczeństwa, w tym za infrastrukturę (energetyka, kolej, drogi, telekomunikacja), przemysł obronny, szkolnictwo, ochronę zdrowia, naukę i kulturę, ochronę środowiska.

Do niezbywalnych zadań państwa należeć powinna kompleksowa realizacja zasad sprawiedliwości społecznej. Wyrazi się to w budowie społeczeństwa, w którym zróżnicowanie materialne jego członków jest regulowane, a dopuszczalne rozwarstwienie nie prowadzi do trwałej eliminacji z życia społecznego żadnej istotnej grupy społecznej.

Zasadnicza większość obywateli ma wówczas realną szansę na aktywne uczestnictwo w życiu gospodarczym, politycznym i kulturalnym.

Demokratyczne i suwerenne państwo cechuje neutralność światopoglądowa i jego świecki charakter.

II. 3. Kierunki naprawy państwa PPS uważa, że żaden program rozwoju społeczno-gospodarczego nie będzie skuteczny dopóki nie dokona się głębokiej reformy funkcjonowania struktur państwowych. Reforma powinna polegać na umożliwieniu jak największej części społeczeństwa uczestnictwa w sprawowaniu władzy na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym.

Wiele decyzji i działań władz krajowych i lokalnych należy podejmować po dyskusji i konsultacji społecznej. Demokratyczne władze nie mogą działać wbrew opinii społecznej.

Lata transformacji spowodowały powszechne przekonanie, że władze państwowe nie reprezentują interesów społeczeństwa i Polski. Jest to przekonanie uzasadnione. Klasa polityczna dba o swoje interesy i służy bogatym, spycha społeczeństwo w ubóstwo i pozbawia nadziei na lepszą przyszłość.

Nie mają społecznego uznania, ani Sejm, ani rząd, ani władze samorządowe.

Pomimo demokratycznego trybu wyborów władze w Polsce w dalszym ciągu są traktowane jako obce ludziom pracy.

Zwolennicy neoliberalnej doktryny, głoszącej, że funkcje państwa należy ograniczyć, że państwo należy pozbawić wpływu na gospodarkę, a tym samym na procesy gospodarcze są od 1989 roku u władzy. Działają oni w interesie oligarchicznych elit kapitałowych, a nie w interesie i dla dobra całego społeczeństwa. Dopóki to się nie zmieni, dopóty będzie trwał kryzys władzy państwowej i kryzys demokracji.

19