97
๔๗,๙๘๘ บาท/ครอบครัว/ปี หรื อ ๔,๗๙๙ บาท/คน/เดือน ซึ่งน้อยกว่าค่าแรงขั้นต่าำ ๓๐๐ บาท/ วัน ๒.ต้นทุนโดยเฉลี่ย(ไม่รวมค่าแรงตัวเอง) ของข้าวขาวอยูท่ ี่ประมาณ ๘,๔๖๙ บาท/เกวียน ซึ่งราคาจำานำา เมื่อหักความชื้นจริ งอยูท่ ี่ ๑๔,๖๐๐ บาท/เกวียน ทำาให้ได้กาำ ไร ประมาณ ๖,๑๓๑ บาท/เกวียน หากครอบครัวหนึ่งทำานา ๒ คนในพื้นที่ ๑๕ ไร่ ทำานาได้ปีละ๒ ครั้ง(ใช้เวลาทำานา ๑๒ เดือน) จะได้ผลผลิตประมาณ ๑๐.๕ เกวียน/ครั้ง คิดเป็ นกำาไรจากการทำา นา ๑๓๗,๑๕๑ บาท/ครอบครัว/ปี หรื อ ๕,๗๑๕ บาท/คน/เดือน ซึ่งน้อยกว่าค่าแรงขั้นต่าำ ๓๐๐ บาท/วัน ดังนั้น การกำาหนดราคาจำานำาจึงได้คาำ นึงถึงต้นทุนการผลิตข้าวของชาวนาเป็ น สำาคัญ รัฐบาลต้องคำานึงถึงการทำาให้ชาวนาได้ผลตอบแทนที่เหมาะสมเพื่อ- ไม่ตอ้ งทิ้งนาไป ำ าค่าจ้างแรงงานขั้น ทำางานในเมือง และหากไม่ใช้นโยบายนี้ ชาวนาจะได้ผลตอบแทนสุ ทธิ ต่ากว่ ำ ต่าในเมื องมาก ดังเช่นที่ได้แสดงตัวเลขไว้ในส่ วนที่ช้ ีแจงว่า “ทำาไมต้องกำาหนดราคารับจำานำา สูง” นอกจากนี้ การกระจายรายได้ที่ไม่เป็ นธรรมระหว่างชาวนา โรงสี และพ่อค้าใน ช่วงก่อนหน้าที่รัฐบาลจะเข้ามาก็เป็ นอีกเหตุผลหนึ่งที่สนับสนุนให้รัฐบาลมีความมัน่ ใจว่านโย บายรับจำานำาข้าวจะเป็ นประโยชน์ต่อชาวนาอย่างแท้จริ ง ดังจะเห็นได้วา่ ในช่วงที่รัฐบาลเข้ารับ จำานำาข้าวฤดูการผลิตข้าวนาปี ๒๕๕๔/๕๕ นั้นราคาข้าวสารในตลาดภายในประเทศก็ไม่ได้สูง ไปกว่าราคาข้าวสารที่ขายในประเทศที่รัฐบาลก่อนหน้าดำาเนินนโยบายประกันรายได้แม้วา่ ราคา ข้าวเปลือกในช่วงรับจำานำาจะสูงกว่าราคาข้าวเปลือกในช่วงประกันรายได้กต็ ามซึ่งแสดงให้เห็น ว่าผูข้ ายปลีกข้าวสารในประเทศนั้นมีกาำ ไรส่ วนเกินเป็ นจำานวนมากในช่วงประกันรายได้ในขณะ ที่ชาวนามีรายได้นอ้ ย แต่เมื่อเปลี่ยนมาเป็ นนโยบายจำานำา กำาไรส่ วนเกินของผูข้ ายปลีกข้าวสาร ในประเทศได้ถูกถ่ายโอนมาให้กบั ชาวนาผ่านการกำาหนดราคารับจำานำาที่สูงขึ้ นโดยนโยบาย รัฐบาล กล่าวคือ ในปี ๒๕๕๒/๕๓ และ ๒๕๕๓/๕๔ ราคาประกันรายได้ขา้ วเปลือกหอมมะลิ ความชื้น ๑๕% อยูท่ ี่ ๑๕,๐๐๐ บาท/เกวียน ในขณะที่ราคาข้าวสารหอมมะลิ ราคาขายปลีกใน ประเทศ อยูท่ ี่ ๑๘๐ - ๒๐๐ บาท/ถุง ๕ กก. เมื่อเทียบกับปี ๒๕๕๔/๕๕ และ ๒๕๕๕/๕๖ ราคา