ว่า “ยังมีความหวัง” เพราะยังมีฟันเฟือง ตัวเล็กๆ ที่พร้อมจะสนับสนุนร่วมมือ แม้ จะเหนื่อยยากปานใดก็ตาม “ผมมีความหวังมากนะ เพราะผม เห็นในความร่วมมือของลูกน้องผม ตั้งแต่ ท่านปลัดไปถึงคุณครู แต่ผมต้องทุ่มเทให้ กับเขา วันนี้มีลูกน้องมาเตือนผมนะ ท�ำไม ผมจะไม่ขอบคุณลูกน้องผม ผมบอกว่าเรา ประชุมสั่งโน้นสั่งนี่ทั้งวันเลยตั้งแต่เช้าถึง เย็น แฟ้มไม่เคยได้เซ็น ต้องกลับไปเซ็น บ้าน เขาบอกใช่ครับพี่เหนื่อยผมรู้ แต่พี่ ทราบไหมครับว่าที่พี่สั่งไปหนึ่งเฟืองตัว น้อยๆ ต้องไปหมุนอีกร้อยๆ คน ฉะนั้น ทุกค�ำสั่งที่ผมสั่งไป ลูกน้องผมจะต้องไป ปั่นจี๋กันอีกเท่าไหร่ เออจริง แต่งานมัน ออกแสดงว่าเขาเต็มที่ เพราะผมเคยท� ำ งานมาก่ อ น ผมเคยตั ด ต่ อ วี ดี โ อมาแล้ ว ด้ ว ยนะ ผม จ� ำ ได้ เ ลยว่ า ผมไปตั ด ต่ อ วี ดี โ อเรื่ อ ง การสวนสนาม เป็ น ผู ้ ช ่ ว ยฝ่ า ยกิ จ การ พลเรื อ นพล. ๑ รอ. คื อ ทุ ก วั น เฉลิ ม พระชนมพรรษาเราจะต้องเอาเทปของ ผบ.พล. มาออก เราก็เตรียมสคริปต์ไว้ เหลื อ ตอนสุ ด ท้ า ยคื อ การสวนสนามวั น ที่ ๓ ธันวาคม ต้องรอเอาเทปสุดท้ายมา ใส่ แล้วการตัดต่อสมัยก่อนเครื่องมันไม่ ค่อยดี ผมท�ำตั้งแต่ทุ่มหนึ่งถึงเจ็ดโมงเช้า เพื่ อจะเอาแค่สี่น าทีช ่ว งการสวนสนาม ใส่ลงไปเพื่อจะฉายก็เคยท�ำมาแล้ว เลยรู้ ถึงเบื้องหลังว่าลูกน้องต้องเหนื่อยขนาด ไหน ก็เลยเข้าใจ ผลที่เราได้รับคืองาน มันค่อยๆ ออกมาจะช้าบ้างเร็วบ้างก็เป็น หน้าที่ที่ผมจะต้องช่วยเขาขับเคลื่อน ช่วย แก้ปัญหา ผมนึกอย่างนี้ ผมไม่เคยโกรธ ลูกน้องว่าช้าหรือเร็ว ผมเข้ า ในเฟื อ งตั ว น้ อ ย ผมเคย ตัดหญ้านะ คุมทหารตัดหญ้าเพื่อเตรียม งานผมรู ้ เ ลยว่ า จะถึ ง วั น สถาปนาหรื อ วั น ส� ำ คั ญ สภาพต้ อ งเรี ย บ ที่ น ายเห็ น กว่าจะมาเป็นวันนี้ต้องท�ำกันขนาดไหน
ผมเคยท�ำมาแล้ว เคยคุมทหารมาแล้ว จึง รู ้ เ บื้ อ งหลั ง ของลู ก น้ อ ง คื อ สิ่ ง หนึ่ ง ที่ อาจเป็นเพราะว่าช่วยให้ผมท�ำงานผ่าน มาได้แล้วลูกน้องเข้าใจผมคือ ผมเอาใจ เขามาใส่ใจเรา เป็นหัวใจที่ผมคิดมาเสมอ เวลาคิดอะไรทีจะนึกถึงใจลูกน้องว่าเขา จะเป็นยังไง เขาจะท�ำอะไร แต่ ผ มมี ค วามหวั ง ที่ จ ะไปได้ ไม่ ม ากก็ น ้ อ ย อย่ า งน้ อ ยในช่ ว งเวลาที่ คาดว่าผมจะอยู่ที่นี่อีกปีครึ่งตามโรดแม็ป ถ้าเป็นไปตามนั้น จะมีอะไรออกมาเป็น แนวทางของกระทรวงการศึ ก ษาธิ ก าร จะถูกใจหรือไม่ถูกใจก็ต้องพยายามท�ำให้ มันถูกต้อง” สิ่ ง ที่ อ ย า ก ฝ า ก : ก า ร ใ ห ้ แ ล ะ เสี ย สละ ส� ำ หรั บ เด็ ก และเยาวชนรวมถึ ง ผู้คนในสังคมปัจจุบัน พลเอกดาว์พงษ์ มองว่า การให้และการเสียสละซึ่งกันและ กันเป็นสิ่งส�ำคัญในการอยู่รวมกันภายใต้ การพัฒนาไปข้างหน้า ปัญหาในสังคมใน วันนี้เกิดขึ้นจากการไม่ยอมเสียสละซึ่งกัน และกัน ดังจะเห็นได้ตามสื่อต่างๆ จาก เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ลุกลามเป็นเรื่องใหญ่ โตส่งผลเสียถึงอนาคต เมื่อมองย้อนไปถึง สาเหตุก็พบว่า เกิดจากการไม่ยอมให้หรือ เสียสละกันแค่นั้นเอง “มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะฝากไว้ 37 issue 98 March 2016
คือเรื่องการให้เผื่อแผ่แบ่งปัน ผมถือเป็น นโยบายของกระทรวงฯ ผมต้องปลูกฝัง ตั้งแต่เด็กจนถึงอุดมศึกษา ผมมองว่า กลุ่มอุดมศึกษาเป็นกลุ่มหัวเลี้ยวหัวต่อ ถ้ า เขาแข็ ง แกร่ ง มี ภู มิ คุ ้ ม กั น ที่ ดี แ ละมี ความรู้ เขาจะน�ำน้องแล้วจะน�ำสังคม ผมก็มองอย่างนี้ ผมก็มองเรื่องการให้ ลองดูสิปัญหาหลายปัญหาที่เกิดขึ้นใน สั ง คมมั น เกิ ด จากการไม่ รู ้ จั ก เสี ย สละ เผื่อแผ่แบ่งปัน ผมว่าถ้าตัวนี้มามันจะ น�ำอะไรหลายๆ อย่าง” “ผมเป็นทหารมาเป็นรัฐมนตรี ว่ า การกระทรวงทรั พ ยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม แล้วมาเป็นรัฐมนตรี ว่ า การกระทรวงการศึ ก ษาธิ ก าร ผม ไม่ เ คยคิ ด หรอกว่ า จะมาเป็ น เคยคิ ด แต่ ว ่ า เมื่ อ เกษี ย ณแล้ ว ก็ จ ะไปเที่ ย ว กั บ ท่ า นนายกนี่ แ หละ ตั้ ง เป้ า รอกั น อยู่ ผมเกษียณก่อนท่านปีหนึ่ง (เพื่อน เตรียมทหารรุ่นเดียวกัน) แต่นายกเรียน เก่ง นายก pass ชั้นตั้งแต่เด็กๆ ถ้า ปกติ ต้ องจบพร้ อมผมนี่ แ หละ ก็ตั้งใจ ว่าพอเกษียณแล้วจะไปเที่ยวโน่นเที่ยว นี่ กั น ก็ ไ ม่ ไ ด้ เ ที่ ย วหรอกครั บ ก็ ทิ้ ง ไป ละ สุดท้ายก็กลับมาท�ำงานกันอย่างนี้ ก็ เ คยคุ ย กั บ ท่ า นนายกครั บ ก็ มั น เป็ น ดวงชะตาลิขิตที่เราต้องมาท�ำงานร่วม กัน” พลเอกดาว์พงษ์ รัตนสุวรรณ กล่าว ทิ้งท้าย