31
Εργοληπτικόν βήµα
Γιώργος Μπενέκος, Πρόεδρος της ΠΕ∆ΜΗΕ∆Ε
«Χρειάζεται αγώνας για την επιβίωση του κλάδου»
Η
πρωτοφανής κατάσταση που βιώνουµε στον κλάδο µας και οι αιτίες που την προκαλούν αντί να βελτιώνονται χειροτερεύουν συνεχώς. Μετά και πέρα από τα τετριµµένα, έλλειψη επενδύσεων, µη απορρόφηση ΕΣΠΑ, απίστευτες εκπτώσεις πέρα από κάθε λογική, ήρθαν να προστεθούν και οι νέες µέθοδοι καταπίεσης και διάλυσης του κλάδου, ήτοι ο εν ψυχρώ χαρακτηρισµός των έργων σαν προµήθειες, το καπέλωµα-υποβάθµιση του ΜΕΕΠ από τα ISO, τις βεβαιώσεις πιστοληπτικής ικανότητας όταν οι τράπεζες δεν έχουν δυνατότητα να πιστοδοτήσουν κανέναν οπότε στραγγαλίζεται η δυνατότητα συµµετοχής σε διαγωνισµό και τελευταίο αλλά όχι τελειωτικό χτύπηµα, οι ειδικοί όροι στους διαγωνισµούς που εξαφανίζουν την δυνατότητα των περισσοτέρων συναδέλφων να επιζήσουν µέσα από το σύστηµα. ∆υστυχέστατα βαδίζουµε ολοταχώς για την κοινωνία του 90/10 ήτοι ενενήντα τοις εκατό χαµηλόµισθοι υπάλληλοι και δέκα τοις εκατό µεγάλες εταιρίες µε το απρόσωπο αφεντικό ( FUND ) µε µοναδικό σκοπό το παµµέγιστο κέρδος, την αποµύζηση των πάντων και την πώληση των µετοχών σε άλλο FUND το οποίο θα κάνει τα ίδια και χειρότερα. Στο σύστηµα αυτό εµείς οι µικροµεσαίοι δεν θα υπάρχουµε και αυτό είναι νοµοτέλεια. ∆υνατότητες αντίδρασης; Μερικές
ΠΕ∆ΜΗΕ∆Ε
1. Οι πανεύκολες, γράψε: τα παρατάω και βγαίνω στην σύνταξη κι άσε τους άλλους να τρέχουν. 2.
Οι µισο-εφικτές, γράψε: αλλάζω επάγγελµα …αν βέβαια έχω δυνατότητα
3.
Οι ουτοπικές, γράψε: πλειοδοτώ στις υποσχέσεις και περιµένω η όποια υπηρεσία να βγάλει διαγωνισµό µε την φωτογραφία µου, αλλά όπως από όταν γεννηθήκαµε τον περασµένο αιώνα. Όπως έλεγε και ο αξέχαστος Γκρούεζας αν δεν είσαι του κόµµατος δεν δικαιούσαι να επιζήσεις… κάτι το οποίο ισχύει κανονικότατα ακόµα και τελικά κάτι το οποίο όλοι πασχίζουµε να αποφύγουµε αλλά δεν γίνεται.
4.
Οι νόµιµες διαδικασίες ήτοι για κάθε αδικαιολόγητο και καταχρηστικό ειδικό όρο προσφυγές στα δικαστήρια, αγωγές και ατοµικές µηνύσεις. ∆ύσκολος πολύ ο δρόµος αλλά ούτε και οι αυτοί που τα κάνουν αντέχουν να ανεβοκατεβαίνουν µε τα κουστούµια, τα ταγεράκια και µε τα απολογητικά υποµνήµατα στους ανακριτές και τα δικαστήρια. Εφόσον δε αρχίσουν να χάνουν µαζικά τις υποθέσεις δεν θα το ξανακάνουν. «Ο δρόµος τελικά είναι ένας και περνάει µέσα από τον αγώνα, ο οποίος δεν είναι εύκολος. Έχει κόπο και ατελείωτη προσπάθεια από όλους, από όλα τα µέλη και από όλες τις Οργανώσεις του κλάδου.»