‘SENSE OF PLACE’ ZOEKT INDIVIDUELE TOERIST BEWUST VAN DE SCHOONHEID VAN DE WADDEN Terp van de toekomst
de klimaatverandering en zeespiegel stijging, de schoonheid van Nederlands grootste kwelder ‘It Noarderleech’, het inspireert Mulder tot de kunstwerken die hij graag wil realiseren. Bijvoorbeeld de ‘Terp fan de Takomst’, die door Sense of Place samen met de inwoners van Blija wordt ontwikkeld. De terp moet buitendijks komen te liggen. Bezoekers zijn omringd door water en zien ook uit op de kwelder. Ze zien het domein van vee en mensen, maar ook hoe het eruit ziet als de kwelder onder water staat. Het maakt ze bewust van de noodzaak het gebied te beschermen. Bij Holwerd komt over een lengte van 100 meter een gedaante van een vrouw op de dijk te liggen. Met gras overgroeid, zodat de figuur opgaat in het landschap. Het moment is er om zoiets te doen, nu de dijken overal breder en zachter gemaakt worden om de klimaatverandering het hoofd te bieden. ‘Een dijk van een wijf’ is de veelzeggende titel van het kunstwerk
Het kunstproject ‘Sense of SLOW-TOURISM Place’ moet mensen bewust Het klinkt paradoxaal: vrij ademhalen maken van de schoonheid van in een gebied dat zich kenmerkt door weidsheid en stilte en daar dan de de Friese waddenkust. Door toerist naar toe willen lokken, die met middel van kunst en cultuur zijn rommel en lawaai voor verstoring wil Joop Mulder de verhalen, zorgt. Dat is dan ook beslist niet de blootgelegd in overleg met de bedoeling van ‘Sense of Place’, aldus Joop Mulder. ‘Het gaat niet om Giet- HET TIJ KEERT bevolking, van het gebied in hoorn-achtig massatoerisme, maar Het zijn slechts twee van de kunstbeeld brengen. De individuele juist om wat ik ‘slow-tourism’ noem: werken die Joop Mulder met ‘Sense of toerist wordt met accenten in de individuele toerist die wandelt en Place’ in de toekomst hoopt te realihet landschap gewezen op hoe fietst en geniet van de schoonheid seren. Het project trekt belangstelling van het gebied. Door een extra accent uit Duitsland en Denemarken, die ook bijzonder het gebied is. aan te brengen, wordt men zich meer ieder een stuk waddenkust bezitten. Dat Mulder, Terschellinger en 35 jaar lang directeur van het festival Oerol, koos voor de Friese waddenkust wekt geen verbazing. Hij is dol op het waddengebied, naar zijn zeggen de enige plek in Nederland waar je nog normaal kunt ademhalen. ‘Ik wil kunst en cultuur inzetten om mensen zich bewust te laten worden van de schoonheid van dit unieke gebied. De Friese waddenkust is een krimpgebied, het loopt leeg. Met cultuurtoerisme kun je het gebied stimuleren, een nieuwe economie op gang brengen.’
bewust van het landschap. Als je een gebied als heel mooi ervaart, wil je ook dat het beschermd wordt. Het komt dus ook in dat opzicht het waddengebied ten goede.’
STRIJD TEGEN WATER
Het realiseren van de kunstwerken is een proces van lange adem. Het verwerven van de benodigde vergunningen vraagt veel onderzoek en tijd, de besluitvorming is complex en budget is er ook nog steeds niet, maar, aldus Joop, het gaat lukken!
Maar liefst vijftig procent van F ryslân ligt op de vroegere zeebodem. De strijd tegen het water is overal in het landschap terug te zien. Het typische Friese landschap met terpen, dijken en uit zee gewonnen land, is door mensenhanden gemaakt en wezenlijk onderdeel van onze cultuur. Die bescherming tegen eb en vloed,
FM18 - 2
9