ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΑΠ - Περιβαλλοντικός Σχεδιασμός Πόλεων & Κτιρίων Ήδη δηλαδή από το 1931, τίθεται το θέµα της “καταγραφής” των µνηµείων, της δηµιουργίας “αρχείων”, της διάδοσης των πληροφοριών αυτών και φυσικά της διεπιστηµονικότητας που υπάρχει στο θέµα της προστασίας των µνηµείων. Έτσι διαµορφώθηκε το πρώτο πλαίσιο προστασίας των µνηµείων, αλλά η διάσωση του περιβάλλοντος χώρου τους που τέθηκε από τη Χάρτα των Αθηνών, εµφάνισε µία σειρά άλλων προβληµάτων όπως τ ο θ έ µ α τ η ς “ γ ε ι τ ν ί α σ η ς ”, τ η ς “συνάφειας των σχέσεων”
και της
“ π ρ ο σ π ε λ α σ ι µ ό τ η τ α ς ”. Α ν έ κ υ ψ α ν ερωτήµατα όπως το πως επεµβαίνει κανείς στο περιβάλλον των µνηµείων, τι είδους χρήσεις επιτρέπει και πως γίνεται η προσπέλαση σε αυτό (Εικόνα 1.4.α). Αµέσως µετά τη “Χάρτα των Αθηνών” η κινητικότητα στο θέµα της προστασίας ενισχύεται. Αρχίζουν οι πρώτες συζητήσεις περί “Τόπων” και εξερευνώνται τα όρια της προστασίας: µπορεί µία πόλη που δεν έχει µνηµεία πρώτης τάξης να πρέπει να προστατευθεί; (Στεφάνου, 2003). Στο σηµείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί Εικόνα 1.4.α: Νεοκλασικό στην Αθήνα Η γειτνίαση του µνηµείου µπορεί να είναι εξίσου
ότι µετά τον 2ο παγκόσµιο πόλεµο παρατηρείται οπισθοδρόµηση στο
καταστροφική µε την κατεδάφισή του. Η
συγκεκριµένο τοµέα. Αυτό διότι
οικιστική πίεση είναι πολλές φορές πιο ισχυρή
ιστορικά κτήρια και κέντρα ενώ
και από τα πιο αυστηρά πλαίσια προστασίας.
απαιτούσαν σηµαντικές επισκευές είχαν
[Πηγή: Προσωπικό Αρχείο]
στην ουσία εγκαταλειφθεί καθώς σε αυτά κατοικούσαν συνήθως άνθρωποι
µε χαµηλά εισοδήµατα οι οποίοι δεν µπορούσαν να αναλάβουν το κόστος αναστήλωσης και συντήρησής τους. Μόνο τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να γίνεται προσελκυστική στην αγορά η άποψη ότι τα ιστορικά κτήρια µπορούσαν να συντηρηθούν και να επαναχρησιµοποιηθούν (Lourenco et al., 2006). Στην κατεύθυνση της διατήρησης και αναβίωσης των ιστορικών κτηρίων και πόλεων καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες, οργανώνονται συνέδρια και συζητήσεις και εκδίδονται ακόµη τρία σηµαντικά κείµενα για τα µνηµεία και τους Παύλος Χατζηγρηγορίου, PhD, MSc
Σελίδα: 42