Partizan/122
meden, diğerleri gibi şehit olabilseydi.” 19 yaşındaki bir insanı sopalarla, tekmeyle, tokatla döverek öldürenler insan olabilir mi? Türkiye halkının bu gencecik insanları sahiplenmesi lazım. Yarın öbür gün başkasının da çocuğu, genci vurulur. Nitekim ben kardeşimin ilk olmadığını çok iyi biliyorum. Ethem’in, Ali İsmail’in, Abdo Can’ın, Mehmet’in ilk olmadığını hepimiz çok iyi biliyoruz. Dileriz ki son kayıplar olur bu uğurda, ama ben şahsen şöyle düşünüyorum: İlk olmadılar, son da olmayacaklar. Ama yarın başka gençlerimiz ölmesin diye şehitlerimizi sahiplenmeliyiz. Sustuğumuz yeter artık, her yerde sesimizi çıkarmamız lazım. “Bu ülkede barış var, huzur var” diye kendini avutmaya çalışan insanlar: Yarın öbür gün sizin de kardeşiniz öldürülebilir, bu acıyı siz de yaşayabilirsiniz! Unutturmamak, baş eğmemek gerekiyor. Bu sistemde bir yanlış varsa ve ben bunu görmezden geliyorsam, gelecekte tekrar bu olaylarla karşılaşabilirim. Ölenlerin hepsi bu mücadeleye, devrime gönül vermiş insanlar. Medeni, Ali İsmail tesadüfen öldürülmedi. Bu zamana kadar devrim mücadelesi uğrunda nice insanlar nice büyük bedeller verdi. Ben “Medeni’nin ağebeyi” olarak gösterilmek istemiyorum. Mücadelenin içinde hep var oldum, ömrüm oldukça da var olmaya devam edeceğim. Böyle bir zihniyet var oldukça benim mücadelem var olmaya devam edecek. Medeniler, Ali İsmailler, Ethemler, Abdullahlar, Mehmetler öldükçe ben onların davasına daha da sahip çıkarım. Biz artık korku duygusunu yitirdik.