Dan ben ik grandslamkampioen en volg ik Esther op als winnares in Melbourne. Shit. Dat punt lever ik in. En Ellerbrock heeft niks te verliezen. Wint een paar games. Tussendoor krijg ik nog wel wat kansjes om het af te maken. Ik krijg n贸g een matchpoint. En nog een, en nog een. Soms heb je het gevoel dat als je een kans niet pakt, je die ook nooit meer krijgt. Dat gevoel heb ik nu. Deze minuten lijken wel een uur te duren. Pffffff ... Het zal toch niet? Sabine komt terug tot 6-5. En ik krijg weer een matchpoint. Pas bij de zevende poging is het raak. Het is heel onwerkelijk. Hoe kan ik nou op deze manier mijn eerste grandslamtitel winnen? Natuurlijk juich ik even en lach ik. Maar vanbinnen ben ik gesloopt. Op van de zenuwen, van de stress, van de druk die ik mezelf heb opgelegd. Ik voel de tranen al komen. Ja, leuk joh, dat ik die Australian Open heb gewonnen. Maar volgens mij was het gewoon heel slecht. Die avond spelen onze landgenoten Robin Haase en Igor Sijsling de herendubbelfinale tegen de broertjes Bob en Mike Bryan uit Amerika. Iedereen wil dat ik
Sabine Ellerbrock feliciteert Aniek na hun finale.
15