ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ οἱ προμαχοῦντες τοῦ ἑλληνισμοῦ - ΑΛΒΑΝΟΙ οἱ Πελασγοί ἐξωμότες
σκλαβωπάζαρα τοῦ Ἀλγερίου ἤ σέ Ἀφρικανούς καί Τούρκους120 ἀπογυμνώνοντας κυριωλεκτικῶς τήν Πελοπόννησο. Πολλοί Ἕλληνες διέφυγον εἰς ἀπρόσιτα ὄρη καί ἀπόκρυφα σπήλαια ἤ μετανάστευσαν εἰς Ἐπτάνησα γιά νά σωθοῦν. Οἱ ἀδίστακτοι Τουρκαλβανοί, «ὡς λύκοι αἱμοβόροι», ὅπως τούς ἀποκαλεῖ ὁ λόγιος Σέργιος Μακραῖος121, ἀποθρασύνθησαν ἐντελῶς, φτάνοντας σέ σημεῖο ἀφοῦ εἶχαν ἀπομύζηση ὅλους τους ἐναπομείναντες Ἕλληνας νά στραφοῦν πρός τούς Τούρκους. Ἡ Τουρκαλβανική πανώλις ἐξωλόθρευσε τό 1/3 τοῦ χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ δηλ περίπου 100.000 Ἕλληνες ἀπό τούς 300.000 χριστιανούς κατοίκους τοῦ Μωριᾶ. Ἡ Τουρκαλβανική πανώλις, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα, οἱ Ἕλληνες στήν μητροπολιτική Ἑλλάδα, νά ὁμιλοῦν τήν ἀρβανίτικη διάλεκτο, γιά νά ἔχουν τήν ἐπιείκεια τῶν δυναστῶν, σέ τέτοιο βαθμό, πού ἄρχισαν νά ξεχνοῦν τά ἑλληνικά. Σχεδόν σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, οἱ Ἕλληνες δημοσίως ὠμίλουν τά ἀρβανίτικα, ρίχνοντας στάχτη στά μάτια τῶν ἀδιστάκτων Τουρκαλβανῶν. Ο πονηρός Falmerayer, ἐδραξε τήν εὐκαιρία καί ἐστήριξε τήν θεωρία του, περί ἐξαφανίσεως τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς, διότι ὅλοι ὠμίλουν τήν ἀλβανική. Μεγάλο ἀγῶνα στά χωριά τῆς Ἠπείρου, γιά τήν διάσωσιν τῆς γλώσσης, ἔκανε ὁ Πατροκοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀνοίγοντας σχολεῖα, ἀλλά καί κηρύττοντας μέ τά φλογερά του λόγια : «ὅποιος χριστιανός, ἄντρας ἤ γυναίκα, ὑπόσχεται ὅτι μέσα στό σπίτι του, νά μήν κουβεντιάζη ἀρβανίτικα ἤ βλάχικα, ἄς σηκωθῆ ἀπάνω νά μοῦ τό πεῖ καί ἐγώ νά πάρω ὅλα τά ἁμαρτήματα εἰς τόν λαιμόν μου, ἀπό τόν καιρό πού ἐγεννήθη, ἕως τώρα καί θά βάλω ὅλους τους χριστιανούς, νά τόν συγχωρήσουν καί νά λάβη μία συγχώρεσιν, πού ἄν ἔδινε χιλιάδες πουγγιά δέν θά τήν εὕρισκε». Ὁ Πατροκοσμᾶς ἔσωσε τόν ἑλληνισμό τῆς Ἠπείρου, ἀλλά ὁ ἴδιος δέν ἐσώθη ἀπό τούς διῶκτες του. Ὁ πύρηνος λόγος του, ἐνοχλοῦσε καί οἱ Ἑβραῖοι, πλήρωσαν καλά γιά νά τόν θανατώσουν. Ἦτο ὁ μόνος τρόπος γιά νά σωπάση. Δυστυχῶς, οἱ Ἑβραῖοι δέν ἦσαν σύμμαχοι στήν σκλαβιά καί στα δεινά τοῦ γένους, ἀλλά σύμμαχοι μέ τούς δυνάστες καί θησαύριζαν μέ τίς τοκογλυφίες τους, εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων. Χαρακτηριστική ἡ περίπτωσις μέ τίς γυναῖκες τῶν Λαζαίων, πού θανατώθησαν κλεισμένες σέ τσουβάλια μέ δηλητηριώδη φίδια, ἦτο μία ἀπό τίς πολλές ραδιουργίες τῶν Ἑβραίων εἰς βάρος τοῦ πολύπαθου σκλαβωμένου γένους ἐπί τουρκοκρατίας. Ἀξιομνημόνευτο εἶναι τό τέλος τοῦ Διονύσου τοῦ Σκυλοσόφου, μέ τούς ὁπλαρχηγούς Λάμπρο καί Ντέλη Γιῶργο. Τόν μέν Διονύσιο τόν ἔγδαραν ζωντανό καί ἐγέμισαν τό δέρμα του μέ ἄχυρα καί τόν διεπόμπευσαν, τόν δέ Ντελή Γιῶργο τόν ἐσταύρωσαν καί τόν ἔκαψαν ζωντανό στήν πλατεία. Τόν δέ Λάμπρο, ἀφοῦ τοῦ ἐκρεούργησαν τό πρόσωπο, τόν ἔκαψαν ἐπίσης ζωντανό. Οἱ Ἑβραῖοι τῶν Ἰωαννίνων προσέφεραν σέ ὅλα αὐτά ἀπεχθεῖς ὑπηρεσίες. Τά κεφάλια τῶν καθώς ἐπίσης καί 300 ἀκόμα χριστιανῶν μαζί μέ τό δέρμα τοῦ Διονυσίου ἐστάλησαν εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπου οἱ Τοῦρκοι τά περιέφεραν μέ ἀλλαλαγμούς122. Στήν Ἀθῆνα δέ, οἱ ἔντρομοι Ἀθηναίοι, κατέφευγον γιά νά σωθοῦν ἀπό τίς θηριωδίες τῶν Τούρκων καί Τουρκαλβανῶν, στό γειτονικό νησάκι τό Ἀγκίστρι, σέ ἕνα χωριό τήν
120
Κ. Σάθας «εἴκοσι χιλιάδες ἐπουλήθησαν στούς Ἀφρικανούς καί Τούρκους τῆς Ρούμελης κατά τόν Γάλλο πρόξενο Pouqevil 121 Κ. Σάθας Τουρκοκρατούμενη Ἑλλάς σελ. 523 122 Κ. Σάθας, Τουρκοκρατουμένη Ἑλλάς, σελ.196-215. Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, «Διονύσιος ὁ Σκυλόσοφος», Ἠπειρωτικά Χρονικά, ἔτος 8ον 1993, σελ. 167-184
- 44 -