ὡραῖο ποίημα γιὰ τὸ Φθινόπωρο: ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Φεύγουν πιὰ τὰ χελιδόνια. Κρύωσε ὁ καιρός. Πέφτουν φύλλα ἀπὸ τὰ κλώνια. Στὸ χαντάκι ἐμαζευθῆκαν κίτρινος σωρός. Τέλειωσε τὸν τρύγο τώρα πιὰ κι ὁ ἀμπελουργός. Κι ἦλθε εὐλογημένη ἡ ὥρα, ποὺ θὰ σπείρῃ στὸ χωράφι στάρι ὁ γεωργός. Ὁ καλὸς Θεός, ποὺ βλέπει τὴν καλὴ σπορά, καὶ βροχοῦλες ὅσες πρέπει θὰ τοῦ στείλῃ,νἄβγουν τόσα στάχυα καρπερά. Τὸ φθινόπωρο θὰ πάγῃ, θἄρθῃ ἡ χειμωνιά. Θἄρθουν κρύα, θἄρθουν πάγοι κι ὅλοι μας θὰ μαζευθοῦμε στὴ ζεστὴ γωνιά. «Τραγουδιστὴς τῶν παιδιῶν»
Στέλιος Σπεράντσας
39