one year o-n | A Poem I Feel

one year o-n

A Poem I Feel กลอนและภาพ : แก้วเกล้า

{ September 2014 - August 2015 }

one year o-n

[ one year o-n ] คือ โปรเจกต์เล็กๆ ที่รวบรวมเนื้อหาแต่ละคอลัมน์ของนิตยสาร o-n ในรอบ 1 ปีที่ผ่านมาให้มาอยู่ ในที่แห่งเดียวกัน

A Poem I Feel คือ คอลัมน์กลอนสะท้อนความรู้สึกนึกคิดต่อสังคมพร้อมภาพวาด ที่กวีถ่ายทอดออกมาเพื่อสื่อให้ถึงผู้อ่าน

ทำ�นองของนางระบำ�แซมบ้า

ที่มา : O-N issue 01 | เราไม่ ใช่คนกู้ โลก

เพื่อต่อต้านความเคยชิน

ที่มา : O-N issue 02 | ส�ำรวจความคิดผ่านการเดินทาง

Anjaree : อัญจารี

ที่มา : O-N issue 03 | เพราะเราคือเรา

ถึงเพื่อนรักผู้จากไป

ที่มา : O-N issue 04 | จังหวะชีวิตในห้องสมุด

สหายปลาปีนเขา

ที่มา : O-N issue 05 | ไปดีมาดี

นี่ไม่ใช่บทกวี

ที่มา : O-N issue 06 | with love, girl band, you rock!

ตลาดเช้าวันอังคาร

ที่มา : O-N issue 07 | ในโลกอีกใบที่ ใช้ ใจบันดาลแรง

สุขสันต์วันเกิดมิคาล์

ที่มา : O-N issue 08 | without words

เบญจเพสของเจ้าม้าลาย

ที่มา : O-N issue 09 | listen to your freedom

àºÞ¨à¾Ê¢Í§à¨ŒÒÁŒÒÅÒ ขาเติบโตมาในคอกมานี้ นับกี่ขวบปหาจำงายไม ขาเดินเตร็ดเตร ไปยังตนไทร ที่ซึ่งอาศัยในการทบทวน

คือเบญจเพสพิเศษพิ โส รางกายใหญ โตกำลังแกลวกลาว แตสียังชัดบัดสีทุกคราว มีเสนดำขาวพิลึกกึกกือ

ขาเพิ่งเกิดมาไดแรกราตรี วันหนุมสาวมีอดีตหอมหวน ยังจำไดชัดวันสาวคร่ำครวญ และสัญญาหวนชวนมาที่เดิม

มาอื่นใสคอกบอกขาพิกล ขาจึงสับสนขาดคนนับถือ ขาหวังในปสิบหานี้ รางกายอาจถือเปลี่ยนเปนสีนิล

หนึ่งปผานไปไวเหมือนโกหก ชายหนุมเวียนวกดวยใจฮึกเหิม แตสาวเจาไมยึดย้ำคำเดิม หนึ่งป ไดเติมรอยกรีดตนไทร

หวานภาวนาอยูหาสิบค่ำ แลวกลองสีดำครอบงำขาสิ้น พาขาเคลื่อนยายไหลลองน้ำดิน จึงถึงที่ถิ่นที่ ไมคุนตา

หลายปผานไปไวเหมือนมาขับ ขาไดตรวจนับรอยกรีดตนไม ทุกสี่เสนสั้นมียาวคาดไป เปนเครื่องบงหมายทุกรอบหาป

สรรพตนไมวิสัยวิเศษ หลากหลายประเภทวิหคมัจฉา รื่นเริงสุขใจส่ำสัตวนานา ประกาศศักดาในคาของตน

สิบสองเสนสั้นถูกคั่นสามคาด ที่เพิ่งใหมหมาดคือคาดทับสี่ รอยยังเขียวสดเหมือนราวเชานี้ เปนเสนขวบปที่สิบหาหนาว

ไมตองเหมือนกันไมฉันเหมือนใคร แมน้ำยอมไหลเพื่อปลาทุกหน นกยอมบินได ในฟาสากล พืชพันธุพูนผลในโลกเสรี

สังคมคนคอยาว

ที่มา : O-N issue 10 | ไม่ตลก

Êѧ¤Á¤¹¤ÍÂÒÇ ฝุนตระหลบอบอวลไปทุกทิศ ควันพิษบมเมืองจนคุมคลั่ง เสียงแตรก็แปรแปรนสนั่นดัง ปายบิลบอรดก็ลนหลั่งไปทุกทาง

คอยาวมากยาวนอยจะคอยบอก คอยาวคืบยาวศอกตามรากเหงา คอยาวเซ็นยาวนิ้วก็ โซเซา ที่ยาวกวาวาเลาสูงศักดา

ในรถยาวสิบกวาวาคนหนาแนน ทั้งคัดแคนจดสองวาของความกวาง มองมุมเงยเห็นมือรอยหอยโยงยาง เปนโมงยามอางวางแม ไหลชน

มีเงินนับเปนนองทองเปนพี่ มีที่ดินมากนอยกี่ ไมถือคา ถึงเวลาขายออกทั้งไรนา มาเสริมคอเพื่อเสริมคาภาษีตน

ในจำนวนคนนับรอยมีหนอยหนึ่ง ที่มองเห็นจากฝูงชนคนทุกหน เพราะเขามีหัวสูงแทบจะชน เพดานของยานยนตที่นำพา

ดูดาราในทีวีนี่ยาวยิ่ง ถาสามีรวยจริงยิ่งยาวพน เมื่อคอเปนเครื่องวัดจำกัดคน ถึงเวลาตองอดทนเพื่อทำคอ

ถือเปนจุดสนใจใครนับรอย เพราะไมตองใชมือหอยให ยให ไหลลา แคอิงหัวพิงราวก็ผอนพา ทุกสายตาก็อิจฉาไปตามกัน

เมื่อตำรวจไมกลาจับคนคอยาว ก็ถึงทีตองอดขาวเพื่อเสริมศอ จะเสริมกี่เซ็นตเลาเขาคิวรอ ตองยอมผานมีดหมอเพื่อคองาม

ถือเปนความนิยมสังคมนี้ ใครไดดีก็อวดดี ไปตามขั้น มองไมรูดูไมออกจะบอกกัน ผูดีเมืองนี้นั้นตองคอยาว

หนุมคอยาวสาวรุมมะตุมทึ้ง เปนที่งายดูดดึงหญิงหลงถาม บางจึงจัดเสริมคอเพื่อรอกาม หนุมคอสั้นถูกมองขามตามธรรมดา

ถามใจใยขาพามานี่ ดูไม่มีเหตุผลใดทั้งสิ้น แต่เสียงหนึ่งก้องใจให้ ได้ยิน เพื่อต่อต้านความเคยชินที่กินกลืน ,,, - แก้วเกล้า [ Columnist : A Poem I Feel ]