www.outro.pl /
nictwo. Prawie 80% z nas deklaruje, że klnie
Winny: współczesny świat Za upadek obyczajów językowych obwinia się głównie media – Internet dał nam niemal niczym nieskrępowaną możliwość wyrażania poglądów, a osoby odpowiedzialne za kontrolowanie treści nie nadążają z usuwaniem przejawów wulgarności. Możliwość błyskawicznej wypowiedzi i anonimowość zadania nie ułatwiają. Socjolodzy tłumaczą wulgaryzację języka potrzebą pozowania na kogoś silniejszego. Osoba, która używa niecenzuralnych słów, sprawia wrażenie charakternej i wytrzymałej – a to cechy bardzo pożądane we współczesnym świecie. „Twardym trzeba być, a nie miętkim” – język popkultury nie pozostawia złudzeń. I choć motywacja pozostaje ta sama, społeczne postrzeganie przeklinania się zmienia. W Internecie częściej można znaleźć opinie, że przekleństwa są domeną osób słabych psychicznie, które nie panują nad emocjami i agresją.
Niekonsekwentnie poprawni Odnoszę wrażenie, że sami nie jesteśmy wobec wulgaryzmów konsekwentni, co powoduje rozluźnienie językowych obyczajów. Nieśmiało stwierdzę, że tu tkwi istota językowej zuchwałości. Śmiejemy się w głos, gdy brzdąc przeklina, powtarzając słowo usłyszane na ulicy, by po chwili skarcić go za nieodpowiednie słow-
str /
i jednocześnie zapewnia, że to bardzo nieładnie i razi ich, gdy ktoś robi to w ich towarzystwie. Psycholodzy uspokajają – klną osoby bardziej szczere. Gdy ktoś ma coś do ukrycia, próbuje chować to pod płaszczykiem pięknych słów. Z drugiej strony ostrzegają, że stajemy się coraz bardziej wulgarni, narażamy tym innych na stres i wyzwalamy agresję. Nie jestem zwolenniczką stanowiska, że istnieje poważna różnica między nienawistną mową gładkimi słowami, a tą samą, ale wyrażoną przy użyciu obelg. Dla mnie liczy się przede wszystkim intencja. Mój osobisty stosunek do przeklinania jest obojętny dopóty, dopóki nie narusza czyjejś strefy komfortu. Tylko skąd wiedzieć, że granica została przekroczona? Może lepiej sobie darować, gdy nie jesteśmy pewni co do niewinności rzucanych słów i reakcji naszego rozmówcy?