Dünyayı Sarsan On Gün - John Reed

Geçiş kağıdıma şaşkınlıkla bir göz attıktan sonra birbirlerine baktılar.

— Diğerlerine benzemiyor, dedi bir tanesi inatla. Okumada bilmiyoruz..

Hemen kolunu tuttum.

— Hadi kargı (ta ki eve kadar gidelim, dedim. Okuma bilen birisi vardır orada muhakkak.

Kararsız kararsız (kiraladılar.

— Hayır, dedi biri.

Diğeri ise durmadan süzüyordu beni.

— Neden olmasın? ıJiyo mırıldandı. Bir suçsuzu öldürmek gene de büyük bir tfünah.

Eve kadar giderek kapıyı vurduk. Şişmanca, küçük bir kadın kapıyı açtıktan mmra korkuyla geriledi.

— Hiç bir şey bilmiyorum, onları görmedim, dîye kekelemeye başladı.

Nöbetçilerden bir tanesi geçiş kağıdımı uzatarak, — Yalnızca bize şunu okumamızı istiyoruz, dedi. Kararsız, titreyerek kağıdı aldı ve aceleyle okudu: Bu geçiş kağuimın sahibi John Fteed, Amerikan sosyaf-demokrasisirrin bir lamsliclsl olup enternasyonalisttir... İki asker yeniden görüşmelere başladılar yolda.

— Bizimle May komitesine kadar gelmeniz gerek, diye karar verdiler nihayet. Çabucak çöküveren karanlıkta çamurlu yola düzüldük. Arada sırada asker guruplarına rastlıyorduk. Du217 ruyorlar, bakışlarıyla beni tehdit ederek etrafımızı çeviriyor, geçiş kağıdımı elden ele dolaştırıyor ve kurşuna dizilip dizilmemem konusunda tartışıyorlardı. Büyük yolun kenarındaki alçak binalardan oluşan Tsars-koie-Selo 2. tüfek birliği kışlalarına vardığımız zaman gece yarısı olmuştu bile. Giriş Önünde bir aşağı bir yukarı gezinen askerler hemen sual yağmuruna bağladılar. Kışkırtıcı mı? casus mu? Döne döne çıkan bir merdiveni tırmandıktan sonra boş ve büyük bir odaya girdik. Büyük bir soba ortada duruyor ve yere yapılmış yatakların üstünde askerler ya iskambil oynuyor, ya gevezelik ediyor ya da uyuyorlardı. Kerenski* nin toplan tavanda büyük bir gedik açmıştı.

Kapıda durduğum zaman, kalabalık sesini keserek bana doğru döndü. Önce yavaş, sonra hızlı harekete geçerek kinle dolu yüzlerini bana çevirdiler ve üstüme atıldılar.

— Arkadaşlar, arkadaşlar, diye bağırıyordu beni getiren askerlerden biri, komite... komite...

Mırıldanarak etrafımda durakladılar. Kızıl bir kolluk takan genç bir adam yol açtı kendisine kalabalık arasından.

— Kim bu? dedi sert sert. Nöbetçiler açıkladılar.

— Gösterin bana bakayım şu geçiş kağıdını. Dikkatle kağıdı okurken bana da ara sıra bakıyordu.

Sonra gülümsedi ve bana geri uzattı geçiş kağıdımı.

— Arkadaşlar, dedi, Amerikalı bir dost bu. Ben komite başkanıyım ve size alayımıza hoş geldiniz diyorum.

Rahat bir nefes aldılar, sonra hoş geldin faslı başladı. Herkes elimi sıkabilmek için itişip kakışıyordu,