SERIA PROFILAKTYKA
6. Czy bycie ocalonym jest łatwą rolą dla dziecka? Łatwo spojrzeć na sytuację dziecka, które nie jest ofiarą przemocy, jak na położenie kogoś, kto ocalał, nie doznając jej. Jednakże bycie ocalonym nie jest łatwą rolą. Należy zwracać szczególną uwagę na rodzeństwo dzieci, które są krzywdzone, nawet jeśli nie ma informacji, że również doznaje ono przemocy. Opisana powyżej sytuacja psychologiczna tej grupy dzieci jest także trudna, podobnie jak sytuacja dzieci – ofiar. Wskazuje to na konieczność objęcia pomocą psychologiczną i wsparciem także ich.
Slajd 5
Wypowiedzi dzieci – świadków Slajd ten zawiera przykładowe wypowiedzi dzieci (ich imiona zostały zmienione), które opisują swoje położenie, będąc świadkami przemocy domowej.
Slajd 6
Informacje na temat przemocy – źródła i okoliczności Zdarza się, że informacja na temat przemocy wobec dziecka pochodzi od rówieśnika. Informację taką trzeba potraktować poważnie, to znaczy zdiagnozować sytuację wskazanego dziecka, kompletując informacje i obserwacje, które na temat jego i jego rodziny posiada placówka. Następnie należy umieścić je w kwestionariuszu i określić poziom ryzyka zagrożenia przemocą, przechodząc do algorytmu. Zdarza się też, że pracownik placówki dowiaduje się, że rodzic ucznia doznaje przemocy domowej. Przykładową sytuacją jest spotkanie z rodzicem ucznia, który w indywidualnej rozmowie z wychowawcą lub pedagogiem mówi, że on sam jest ofiarą przemocy, np. ze strony partnera/ partnerki. Należy wówczas rozważyć uruchomienie procedury Niebieskie Karty dla tej osoby. Pracownik oświaty, jako przedstawiciel jednej z pięciu służb wskazanych w Art. 9. d ust. 2. Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, może uruchomić procedurę Niebieskich Kart w odniesieniu do osoby dorosłej poprzez wypełnienie formularza Niebieska Karta – Lista A. 10