| № 86 (326), ուրբաթ, հունիսի 21, 2013 թ.
2 | Տեսանկյուն Խմբագրական
Քարվաճառի ճանապարհը և Ստեփանակերտի օդակայանը
Դավադրություններ, որ տեսություն չեն Հետաքրքիր հաջորդականությամբ հրապարակում ներն իրականություն են դառնում: Մոտ մեկ տարի առաջ ՍիվիլՆեթը գրում էր, որ Ռուսաստանից ներկրվող բնական գազի գինը $60ով բարձրացել է՝ ասվածը հիմ ն ավորելով ՊԵԿ-ի տվյալներով, որ Ռուսաստանից ներկրված 1000 խմ բնական գազի միջին մաքսային արժեքը կազմել է $232,4: Սակայն կառավարության ներկայացուցիչնե րը շարունակում էին պնդել, որ գազը ձեռք է բեր վում $180/1000 խմ գնով։ Այսինքն՝ ՊԵԿ-ի պաշտո նական վիճակագրությունը մի բան է ասում, իսկ կառավարության բարձրաստիճան ներկայացուցիչ ները՝ մեկ այլ բան: Հասկանալի է, որ ընտրություն ների ժամանակ իշխանությունը պետք է փորձի կոծ կել կարևորագույն այդ ապրանքի թանկացումը: Գազի սակագնի բարձրացման մասին պաշտոնա պես հայտարարվելուց հետո ԱԺ-ում էներգետիկայի և բնական պաշարների նախարար Արմե ն Մովսիս յանը համառորեն չէր կարողանում հիշել, թե կոնկ րետ որ ամսին և որ օրն է գազի թանկացման վերա բերյալ նոր պայմանագիրը ստորագրվել: Նա ան գամ ստորագրման տարին չէր հիշում: Մի անգամ ստելուց հետո ստիպված ես կրկին ստել՝ առաջին սուտը կոծկելու համար: Հայաս տանի կառավարությունը գործում է հենց այդ տրամաբանությամբ: Դեռ անցած տարի ՍիվիլՆեթի աղբյուրները պնդում էին, որ կառավարությունը բարձրացված գազի սակագնի տարբերությունը վճարելու է «Հայ Ռուսգազարդում» իր բաժնեմասի մի մասը «Գազպ րոմի ն» փոխանցելու ճանապարհով: Այսօր ար դեն պարզվում է, որ կառավարությունը ռուսական «Գազպրոմի» հետ բանակցում է «ՀայՌուսգազար դի» իրեն պատկանող 20 տոկոս բաժնեմասը վաճա ռելու շուրջ: Տարօրինակ զուգադիպությամբ այդ բա նակցությունները սկսվեցին գազի գնի պաշտոնա կան բարձրացումից անմիջապես հետո: Նմանատիպ իրավիճակ է Որոտանի հէկերի հա մալիրի շուրջ: Կրկին կառավարությունը տևական ժամանակ ժխտում էր, որ այն կարող է վաճառվել, սակայն այսօր արդեն հայտարարվում է, որ ամե րիկյան «Կոնտուր գլոբալ» ընկերության հետ բա նակցում են կառավարության հաշվեկշռում մնա ցած էներգետիկ ակտիվ ն երից վերջինի ձեռքբերման շուրջ: Ընդ որում՝ այս մասին հայտարարում է ոչ թե կառավարությունը, այլ ամերիկյան ընկերությունը: Հիմա էլ կառավարությունն ակտիվ զբաղված է օֆշորային սկանդալում վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի և հոգևորական Նավասարդ Կճոյանի մասնակցությունը տարբեր միջոցներով «ծածկադմ փոց» անելով: Հետաքրքիր է, որքան կարող է հայ ժողո վուրդը հանդուրժել այս ցինիզմը: n Դ.Մ.
տ ն տ ե ս ա կ ա ն
Հայկ Խանումյան
Հ
այ-ադրբեջանական բանակ ցություններում կարևոր հաղ թաթղթերից մեկը Արցախում վերաբնակեցման իրականացնումն էր, որը, չնայած բազմաթիվ խնդիր ներին և սխալներին, տեղի է ունե ցել հետպատերազմյա շրջանում: Սակայն զարմանալիորեն 2007-2008 թվականներից սկսած՝ վերաբնա կեցման ծրագրերը դադարեցվում են: Ընդհանրապես միջնորդները, միջազգային վերլուծական կենտ րոն նե րը միշտ խոր հուրդ են տվել հայկական կողմերին զերծ մնալ նախկին ԼՂԻՄ տարածքի մեջ չմտած շրջաններում տների կառուցումից և ենթակառուցվածքների ստեղծու մից: Սակայն Արցախում միջազգա յին հանրությանը չլսելու օրինակե
Հիմնադիր և հրատարակիչ՝ «Սիվիլիթաս» հիմնադրամ, վկայական` 03Ա080303, տրվ. 20.05.08թ. Հասցե՝ ք. Երևան, Հյուսիսային պողոտայի 1 Հեռ.՝ +37410 500 119, էլ. փոստ՝ info@civilnet.am, www.civilnet.am Գլխավոր խմբագիր՝ Կարեն Հարությունյան Թողարկման պատասխանատու՝ Մարատ Յավրումյան Վաճառք և բաժանորդագրություն՝ +374 10 500119, +374 55 026249 Գովազդ և մարքեթինգ՝ +374 55 441351 Մեջբերումներ անելիս հղումը «Օրակարգ»-ին պարտադիր է: Թերթի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց «Օրակարգ»-ին հղման արգելվում է: Նյութերը չեն գրախոսվում և հեղինակներին չեն վերադարձվում: Գովազդների և R տառով հրապարակվող նյութերի բովանդակության համար խմբագրությունը պատասխանատվություն չի կրում: Տառատեսակը՝ Էդիկ Ղաբուզյանի Հրատարակության 3-րդ տարի Ստորագրված է տպագրության՝ 20.06.2013թ. Տպաքանակը՝ 1100
«
ընդերքը, որի մեջ բաժին ունեն նաև ՀՀ բարձրաստիճան իշխանավորնե րի հարազատները: Նոր Շահումյանի շրջանով անցնող ճանապարհը շատ կարևոր է, և ամոթ է նույնիսկ, որ ռազմական գործողու թյունների ավարտից երկու տաս նամյակ անց ենք հիշել դրա մասին: Սակայն ցավալին այն է, որ կարևո րագույն ծրագրերի մասին հիշում ենք այն ժամանակ, երբ հակառա կորդը ցույց է տալիս, որ պատրաստ չէ անգամ նվազագույն զիջում ն երի և միշտ բարձր նոտայի վրա է պահելու ռազմական հռետորաբանությունը: Ժամանակն է պահեստներից հա նել մյուս հաղթաթղթերը նույնպես՝ ինտենսիվ ձևով վերսկսել Արցախի թերբնակեցված շրջանների բնակե ցումը, այնտեղ ենթակառուցվածքնե րի ստեղծումը, բնակավայրերը նոր ճանապարհներով ՀՀ հարևան մար զերի հետ կապելը: Միայն այս ձևով է հնարավոր հակառակորդին դարձ նել քիչ ագրեսիվ և կառուցողական: Մնացածը հեքիաթների ժողովա ծո ւից է, ո րին աշ խար հում ոչ ոք չի հավատում՝ բացի Արցախի հարցում պարտվողական դիրքորոշում որ դեգրած ՀՀ իշխանություններից: n
Ժամանակն է ինտենսիվ վերսկսել Ար ցախի թերբնակեցված շրջանների բնակեցումը, այնտեղ ենթակառուցվածքների ստեղծումը
»
Միայն ապրելը քիչ է
օ ր ա թ ե ր թ
Լույս է տեսնում 2011թ. սեպտեմբերի 21-ից:
լի փորձ կա, որն էլ օգ նում էր վե րաբնակեցմանը, գոնե Քաշաթաղի և Նոր Շահումյանի շրջաններում քիչ թե շատ կենսունակ համայնքների ստեղծմանը: Վերաբնակեցման ծրա գիրը կարևոր հաղթաթուղթ էր, որը, չգիտես ինչու, դրվել է մի կողմ: Ստեփանակերտի օդանավակա յանի հետ կապված ադրբեջանական հիստերիան, շանտաժը և սպառնա լիքները հավանաբար հայաստան յան ղեկավար այրերին հուշել են հաղթաթղթերի անհրաժեշտության մասին: Պատրանքները, որ հակա ռակորդը կհասկանա հայկական կողմի զիջում ն երը, չարդարացան, և չնայած բավական ծանրակշիռ խոս տում ն երին՝ Երևանից Ստեփանա կերտ կամ հակառակ ուղղությամբ ոչ մի ինքնաթիռ էլ չթռավ: Այս դեպքում որպես հաղթաթուղթ կարող է օգտագործվել Նոր Շահում յանով անցնող և ՀՀ-ն ԼՂՀ-ին միաց նող երկրորդ ցամաքային ճանա պարհի շինարարությունը: Թույլ չեք տալիս օգտագործել օդային կապը, մենք էլ նոր ցամաքային ճանապարհ կկառուցենք: Նամանավանդ որ այդ ճանապարհը թույլ կտա ավելի արդ յունավետ արդյունահանել Արցախի
Մարատ Յավրումյան
Չ
ի գ տես ին չու, թվում է, թե այս իրականության մեջ հնարավոր է գտնել մի կետ, ո րը տար բեր վե լու է իրականությունից։ Ասենք՝ ավելի լավ դպրոց, ավելի լավ համալսա րան կամ ֆակուլտետ, կամ ամբիոն համալսարանի մեջ, ավելի լավ աշ խատատեղ, ավելի լավ քաղաք կամ թաղամաս քաղաքի մեջ, ավելի լավ գյուղ և այլն։ Թվում է, թե այն պի տի պատրաստ լինի, իսկ մենք պիտի գաղթենք դեպի այդ լավը ու մենք էլ վայելենք այդ լավից։ Իսկ թե որտե ղից այդ լավը, քիչ է հետաքրքրում։ Գլխավորը, մեր ունեցածը լավը չէ։ Պատրաստին որոնելը ավելի հեշտ է, պիտի միայն գաղթել։ Հայրենիքից արտագաղթի մա սին չէ սա։ Ոչ էլ բարձ րաս տի ճան
քա րոզ է, թե ա մե ն ինչ լավ է, ժո ղո վուրդն է ա լար կոտ ու չի ու զում ավելի շատ աշխատել (ու մեզ էժան բարիքներ մատակարարել)։ Առա վել ևս՝ անարդարության դեմ պայ քար չէ՝ լուրջ դեմ քով ու մեկ գյու ղի մեկ ամսվա եկամուտը գերա զանցող ձեռքի ժամացույցով։ Ոչ էլ մոբիլիզացիայի անհրաժեշտու թյան մա սին հոր ջոր ջանք։ Ոչ էլ ինքնասթափվելու ու ամե ն ինչ մեր մեջ փնտրելու կոչ։ Առավել ևս, ինք նահավան ու շատ-շատ բարձրից անուսներին ուսուցանող բարոյախ րատություն։ Կամ ազգային գաղա փարախոսության ու ազգի առաջ նորդի կամ փրկչի փնտրտուք։ Ոչ մի բան էլ չէ։ Իսկ իրականության մեջ, միևնույն է, նման կետեր չկան։ Չեն էլ կարող լինել, իրականությունից կտրված կետեր չեն լինում։ Ուրեմն՝ ուրիշ դպրոց կամ համալսարան, կամ քա ղաք, կամ գյուղ, կամ ու րիշ բարձ րաստիճան քարոզ ու ուրիշ «ես» սպասել կամ փնտրել պետք չէ։ «Ինչո՞ւ չկան» դեռ այն հարցը չէ։ Այն չի էլ հա սու նա ցել։ Դեռ պի տի պար զել՝ ինչ սպա սել կամ ինչ փնտրել կամ ինչ անել (բացի գաղ
«
թե լուց)։ Ինչ ա նել մեր բո լո րի այ սօ րի հետ։ Ա պա գան դեռ մի կողմ, անցյալն էլ հետը։ Այսօր ի՛նչ անել։ Անհատի պատասխանը չէ սա, մեր բոլորի պատասխանն է։ Անհատը այսօրը կարող է մթնեցնել, ինչը և սիրով կամ տհաճությամբ, գիտակ ցաբար կամ անգիտակից, անում է։ Ու երբ գրվում է, թե «դարասկզբի արհավիրքներից ու ջարդից ու սո վից վերածնվեց ազգը» ու նման բա ներ, դա ընդամե նը անհատի ապրե լու ցանկությունն էր, անհատի պա տասխանը ինչ անելուն։ Ապրել։ Բո լո րը՝ մի մար դու պես։ Հե տո դա րի կեսին էր պետք ապրել։ Դարի վեր ջին էլ էր պետք ապրել։ Բայց միայն ապրելը ինչ-որ պահի հոգնեցնում է։ Ու երբ փորձում են էլի յաթաղան ու ջարդի սպառնալիք ու էլի նման բաներ հիշեցնել, էլի «միայն ապ րել» են առաջարկում կամ փորձում իմաստավորել առաջարկը։ «Միայն ապրել» առանց ուրիշի սպառնալի քը հի շե լու էլ կա րե լի է։ «Օ րեր են, կմթնեն, անց կկենան». ոմանց մոտ՝ «մի այլ կար գի», մյուս նե րի դեպ քում՝ ավելի համեստ։ Իսկ «ինչը» պիտի բոլորինը լինի՝ հավասար ու արդար։ n
Անհատը այսօրը կարող է մթնեցնել, ինչը և սիրով կամ տհաճությամբ, գիտակցաբար կամ անգիտակից, անում է
Օրաթերթը տպագրվում է «Տիգրան Մեծ» հրատարակչության տպարանում, ք.Երևան, Արշակունյաց 2:
Խմբագրականը չի պայմանավորում թերթի այլ հատվածներում նորությունների ընտրությունն ու լուսաբանումը: Այս էջում հրապարակվող մյուս կարծիքները կարող են չհամընկնել խմբագրության դիրքորոշմանը:
»