Kraaloogjes
beschuldigt hij zijn omgeving ervan hem het contact met potentiële opdrachtgevers te onthouden. Was dat niet het geval dan zou hij zijn succes onmiddellijk evenaren, zo lijkt hij te willen zeggen. Met dat oog bezien, is de vraag welke werken uit de latere jaren mogelijk bedoeld waren als schets voor een monumentale opdracht. Misschien vertegenwoordigt de grote potloodtekening van de druivenkas op Vrederust wel een van zijn ambities in die richting. De tekening is vol en druk bewerkt en is een prachtige weergave van een zonnige druivenkas, waar de structuur van de groene wijnbladeren minutieus is neergezet, aangevuld met de blauwe druiventrossen. Door het bladerdak heen is de oranje geverfde ruimtelijke metalen constructie van de kas zichtbaar als sterk kleurcontrast.
Een dergelijk werk kun je je voorstellen als wandschildering in een serre of orangerie.
Hoogtepunt in Kennedy’s oeuvre blijven echter zijn prachtige tekeningen van vogels en planten. Met veel gevoel voor kleur, textuur van stengels, bladeren, bloemen, vogelveren, snavels en doordringende kraaloogjes, laat hij zich inspireren door de planten en dieren van Vrederust.
Eeuwig voorspel Horror vacui Heel anders maar met vergelijkbare details is de tekening van de kerk van Bergen op Zoom in de steigers. Dit werk lijkt wel een weerslag van Kennedy’s onrustige geest die sterk uit zijn correspondentie spreekt. De literatuur over outsiderkunst, werk van kunstenaars met een psychiatrische stoornis, bevat veel voorbeelden voor propvolle, drukbewerkte vlakken, vaak getypeerd als horror vacui, vrees voor het lege. Toch kent de tekening van de Grote Kerk ook een zekere balans, de lucht is ‘met rust gelaten’; het werkt toont vooral het plezier in de weergave van details die Kennedy zo kenmerkt.
Nog voor zijn vijftigste levensjaar ontwikkelde Kennedy zich tot een sociaal onmogelijke figuur, een bedreiging voor zijn omgeving en daarmee voor zichzelf. Had dat ongeluk hem niet getroffen dan waren voor hem misschien meer successen weggelegd geweest, vergelijkbaar met Puvis de Chavannes en andere illustere voorgangers als Henri Rousseau (1844-1910) en Félix Bracquemond (1833-1914). Blijkens zijn brieven twijfelde Kennedy zelf niet aan zijn talent. Verbeten werkte hij door, zijn omgeving de beperkingen verwijtend, gewikkeld in een eeuwig voorspel, hopend op de grote dingen die nog komen zouden.
# Special ‘Vogelvrij’ / 2010 DiEP 13