dla nauczycieli, gdy władze postanowiły ich publicznie upokorzyć, że powinniśmy wspólnie wystąpić przeciwko napaściom i terrorowi, jaki próbują wprowadzić na ulicach polskich miast prawicowe bojówki. Solidarność to także Samorządna Rzeczpospolita, czyli Polska samorządna i obywatelska (przypominam tytuł programu Solidarności, przyjętego na Pierwszym Zjeździe w Gdańsku w 1981 roku). Jeszcze raz zacytuję Pawła Adamowicza: „Samorząd terytorialny w Polsce, odrodzony w 1990 roku dzięki rewolucji Solidarności i rządowi Tadeusza Mazowieckiego, jest nie tylko częścią administracji publicznej, jest fundamentem polskiej demokracji”. Konieczne jest zwiększenie uprawnień samorządów oraz przekazanie więcej praw obywatelom w ich wspólnotach lokalnych i terytorialnych. Władze PiS odwrotnie, chcąc ograniczać te prawa – zarówno obywatelom, jak i wspólnotom samorządowym – wzorują się na PRL-owskim modelu państwa centralistycznego i autorytarnego, rządzonego przez Pierwszego Sekretarza, zwanego obecnie Przewodniczącym i przez Biuro Polityczne partii, zwane teraz „zakonem”. Realizując taki model państwa, ubezwłasnowolniły Trybunał Konstytucyjny, tworząc atrapę podporządkowaną woli partii, represjonują niezawisłych sędziów, jeśli ich wyroki są niezgodne z poglądami partii, zawłaszczają dla siebie części terytorium, np. plac w Warszawie lub fragment Westerplatte, podporządkowują administracji państwowej kolejne muzea, aby móc realizować tam swoje plany propagandowe. Wizja polskiej demokracji, o której mówił Paweł Adamowicz – konstytucyjnej, samorządowej i obywatelskiej – jest zagrożona. Od 15 lat jesteśmy członkiem Unii Europejskiej. Członkostwo w UE, a wcześniej w NATO są wielkimi osiągnięciami III Rzeczpospolitej. Unia Europejska to w pewnym sensie europejski wymiar Solidarności. I tak jak państwa demokratyczne udzielały nam pomocy w stanie wojennym i w początkowym okresie naszych przemian, tak i my jesteśmy moralnie zobowiązani do pomocy tym, którzy znajdują się teraz w dramatycznych okolicznościach. Rozumiał to świetnie Paweł Adamowicz, który uważał, że miasto Gdańsk powinno pomagać pozbawionym środków do życia uchodźcom i taką pomoc organizował, na przekór egoistycznej i sprzecznej z chrześcijańskimi wartościami postawie polskich władz.
Nasza historia i wizja polskiej demokracji
149