Ondanks de Conventie van Genève waarin bepaald is dat krijgsgevangenen niet tewerkgesteld mochten worden, werden duizenden geallieerde militairen: aangeduid als prisoners-of-war, waaronder bijna 18.000 Nederlanders, door de Japanners van Java naar elders verscheept om in de Japanse oorlogsindustrie te werken. Ook werden infrastructurele bouwwerken, waaronder spoorlijnen, aangelegd. Een van die spoorlijnen was de Birmaspoorweg. De aanleg van de spoorlijn kostten vele duizenden gevangenen het leven. Zij werden begraven op erevelden in Thailand en Myanmar. Honderden lichamen van geallieerde krijgsgevangenen werden in het geheel niet meer teruggevonden of konden destijds niet geïdentificeerd worden, waaronder die van 73 Nederlanders. En dat terwijl het graf een belangrijk symbool is bij het verwerken van verlies. Door het ontbreken van een graf bleven vele familieleden -vaak tegen beter weten in- hopen op de terugkeer van hun geliefde. Op zaterdag 26 oktober 2013 kregen 73 Nederlandse krijgsgevangenen voor wie geen oorlogsgraf kon worden ingericht, hun naam terug. Daarmee wordt dit stukje Nederlandse geschiedenis vastgezet in ons collectief geheugen en blijft de herinnering aan de oorlogsslachtoffers bewaard.
73 krijgsgevangenen hebben hun naam terug
Het nieuwe monument in Thailand, dat een initiatief was van de Oorlogsgravenstichting, kon gerealiseerd worden door een aanzienlijke financiĂŤle bijdrage van de Koninklijke Vereniging van Leden der Nederlandse Ridderorden en die van de Nederlandse ambassade in Thailand. Ook werden schenkingen van nabestaanden en andere belangstellenden ontvangen. 28